Buiten aan het Dudenpark was de slotfase in Brugge het gespreksonderwerp. Even leek de landstitel alsnog naar Union te gaan, maar het mirakel bleef uit. “Het was geen offside”, zucht Jean-Marc.
Binnen! Niet binnen? Toch binnen? Nee? Jawel, binnen. Offside! Ook in het Dudenpark schoten de emoties minutenlang alle kanten uit om finaal teleurgesteld te worden. Na affluiten bleef het buiten het stadion rustig. Geen woede, geen VAR als kop van jut, maar een gemoedelijke sfeer. “We hebben hoop gekoesterd, maar wat kunnen we doen? Procederen? Nee, we gaan nog een paar pintjes drinken en dan naar huis”, zegt Antoine.
Over de buitenspel werd gediscussieerd. Voor sommigen is het duidelijk, anderen twijfelen. Nog anderen willen eerst de beelden zien. Niemand voelt zich bestolen. “Onze ploeg heeft alles gegeven en daar kunnen we fier op zijn. Uiteraard begaven we ons op een rollercoaster qua emoties. Maar het heeft niet mogen zijn”, vertelt Nicolas. “Voor mij is dit toch opnieuw een desillusie”, zucht zijn kameraad Robin.
Het derde jaar op rij naast de titel grijpen is pijnlijk, maar fierheid overheerst. Union streed ook drie keer op rij mee tot aan het eind voor de titel. “Wij hebben vandaag ons ding gedaan en meer konden we niet verwachten”, vertelt Gilles. “We zijn trots op het team en hebben toch de beker gepakt.”
(amg,agg)