Magnette en Bouchez zaten vrijdagavond in Namen tegenover mekaar in Le Cube. Een glazen blok, geplaatst op Le Grognon, het heraangelegde plein vlak tegenover het Waals Parlement, aan de voet van de citadel. Het ligt aan de confluent, waar de Samber en de Maas samenvloeien. Een prachtige locatie, en dan scheen de zon ook nog eens. Maar het schouwspel in de kubus was niet om aan te zien. Als twee dolle honden gingen Bouchez en Magnette tekeer.
Hier staat ingevoegde content uit een social media netwerk dat cookies wil schrijven of uitlezen. U heeft hiervoor geen toestemming gegeven.
Aan de lopende band haalden ze daarbij prints uit een mapje, telkens om te tonen tot welk onheil het beleid van de ander zou leiden, of om een uithaal naar een of andere kandidaat van de tegenpartij te doen.
Zei Magnette dat hij fier was dat de regering de uitkeringen had verhoogd, dan antwoordde Bouchez dat ze zo hoog zijn dat niemand nog wil gaan werken. Daarbij voor het gemak vergetend dat hij samen met de PS in de regering zat. Zei Magnette dat het een schande was dat Bouchez op Terzake Jan Jambon (N-VA) het hof aan het maken was, dan antwoordde Bouchez dat hij alleen had gesproken over responsabilisering. “Iets wat gemeenten als Farciennes en Colfontaine, de armste van het land, met een socialistisch bestuur, zouden kunnen gebruiken.”
Of de twee ooit nog met mekaar zouden kunnen samenwerken, wilde RTBF-journalist/presentator Thomas Gadisseuxweten. Het antwoord – allebei zullen ze alles doen om een regering met de ander te vermijden – was bekend en verwacht, maar kwam er toch pas nadat er eerst nog eens vijf minuten over en weer werd geschoten. “Dit is betreurenswaardig, echt betreurenswaardig”, zuchtte Gadisseux in zijn microfoon.
De presentator moest er zelfs mee dreigen om de microfoons uit te schakelen, en kreeg pas na enkele minuten een antwoord van beide heren. “Als ik de mogelijkheid heb om te breken met links, dan zal ik dat doen”, klonk het bij de MR-voorzitter. Ook de PS wil het liefst zonder de MR regeren, aldus Magnette. “Want het is duidelijk dat we over niets akkoord zijn.”
Enzoverder, enzovoort. Na een dik halfuur trok de presentator er de stekker eruit. “Heren, als jullie niet kunnen antwoorden op deze laatste vraag, dan starten we de aftiteling”, klonk het. Terwijl de drone-camera uitzoomde en de citadel in beeld bracht, ging de discussie in de glazen kubus onverminderd voort. Geen kat die nog luisterde, niet in en niet buiten de kubus.
