Ten eerste: er wordt in het nieuwe programma op geen enkele manier dan ook gerept over Nexit. De PVV vindt dat niet langer meer nodig. Het gaat de partij nu hoegenaamd alleen nog maar over “hervormingen.” Maar het Europese project zelf wordt gesteund.
Ten tweede staat de PVV plots als één man achter Oekraïne. Jawel, de PVV vindt het opeens heel belangrijk om “de strijd van Oekraïne tegen de Russische agressor” ten volste te steunen. Net zoals de rest van het partijkartel doet in ons land.
Aanhangers van de PVV vinden het “verstandige opportunistische machtspolitiek” van Wilders dat hij deze standpunten in de prullenbak heeft gegooid. Zij vinden dat de PVV “realistisch” moet zijn. NSC en de VVD (en in mindere mate BBB) zijn eurofielen pur sang. Vasthouden aan Nexit kan samenwerking met die clubs serieus in de weg staan. Als je dit dan moet opgeven, soit.
De overgrote meerderheid van het beleid dat in Nederland gevoerd wordt, wordt niet besloten in Den Haag maar in Brussel. Dat is waar de echte macht zit. Daarom, zeggen deze critici van de EU én de nieuwe opstelling van de PVV, is Nexit de énige échte manier om veel te veranderen… zowel in Europa als op nationaal niveau.
In het verleden vond de PVV dat ook. Nu dus niet meer. Vanaf dit jaar is de PVV opeens een warm voorstander van het Grote Europese Project, zij het dat de partij dat project op een andere manier wil vormgeven dan de linkse Woke-partijen. Op een iets andere manier.
Daar komt dus nog eens bij dat de PVV het nu ook heel erg belangrijk vindt dat de EU zich actief met de oorlog tussen Rusland en Oekraïne bemoeit – en de tweede daarin op alle mogelijke manieren steunt. In ruil voor macht vindt Wilders “hun strijd” opeens “onze strijd.”
Zo zie je maar weer wat macht kan doen met een mens. Principes, welke principes?
