Karima (41) en haar zoon van 8 werden twee jaar geleden dakloos na ernstige problemen met Karima’s ex-partner. Na veel omzwervingen kwam het gezin terecht in een noodwoning van de stad Antwerpen. Zo’n woning biedt officieel een tijdelijke oplossing voor maximaal vier maanden. Karima mocht er dus langer blijven, maar kreeg nu een uithuiszettingsbevel van de deurwaarder.
Op 12 juni staat ze met haar kind op straat. “En dat terwijl er in mijn blok verschillende noodwoningen leegstaan”, zegt Karima. “Daarbovenop wordt er ook gedreigd om mijn zoontje in een aparte crisisopvang te plaatsen. Ze mogen ons toch niet uit elkaar halen? Er is geen menselijkheid meer.” (lees verder onder de foto)
Karima is voor SAAMO een actieve vrijwilligster in Antwerpen-Noord. — © evw
SAAMO krijgt wekelijks te maken met schrijnende situaties, zoals die van Karima. Voor de organisatie is dit het zoveelste bewijs van een falend woonbeleid. “Het blijft over cijfers op wachtlijsten gaan. Maar als je dagelijks in aanraking komt met de impact ervan op mensen hun toekomst, dan moet je dit luid blijven herhalen”, zegt opbouwwerker bij SAAMO Sven Claes. “Karima’s verhaal is symptomatisch voor het Antwerpse en Vlaamse woonbeleid dat nalaat om te werken aan structurele oplossingen.”
“De termijn kan drie keer worden verlengd. Deze vrouw zou eigenlijk al negen maanden geleden haar woning moeten hebben verlaten”
Tatjana Scheck (Vooruit)
Schepen van Sociale Zaken
Tekort aan sociale woningen
Antwerps schepen van Sociale Zaken Tatjana Scheck (Vooruit) bevestigt dat mensen in een noodsituatie voor vier maanden beroep kunnen doen op een noodwoning van de stad. “Die termijn kan drie keer worden verlengd. Deze vrouw zou dus eigenlijk al negen maanden geleden haar woning hebben moeten verlaten.”
En wat met Karima’s vrees om haar zoontje geplaatst te zien? “Wij laten als stad nooit zelf een kind plaatsen, maar wanneer iemand uit huis wordt gezet en er geen woonoplossing is, dan wordt het ‘Crisisteam -18’ erbij gehaald. Want wij laten geen kinderen op straat slapen”, aldus Scheck.
Met haar protestactie klaagt SAAMO ook het gebrek aan noodwoningen aan, maar volgens Scheck is daar de afgelopen legislatuur sterk in geïnvesteerd. “We zijn op 45 noodwoningen gestart en zitten nu bijna aan 190. Er is vooral een groot tekort aan sociale woningen (een bevoegdheid van N-VA-collega Els van Doesburg, red.), waardoor de doorstroom moeilijker loopt. De noodwoningen zijn overigens nooit allemaal tegelijk bezet.” (lees verder onder de foto)
Dinsdagochtend voerde SAAMO actie tegen de uithuiszetting van Karima en tegen het gevoerde woonbeleid. — © evw
Carine
Al sinds Karima twee jaar geleden op straat belandde, is ze op zoek naar een huurwoning op de private markt. Voor een sociale woning staat ze bijna acht jaar op een wachtlijst. “Maar ik vind écht niets. Voor een appartement met twee slaapkamers betaal je minstens 850 euro per maand. Anders beland je in woningen die in zeer slechte staat verkeren.”
Ze bezocht intussen tientallen woningen. “Maar als je zoals ik leeft van een uitkering, dan kom je niet in aanmerking. Dat is discriminatie”, zegt ze. “Zolang ik geen woning heb, lukt het me niet om te gaan werken. Ik heb eerst stabiliteit nodig.”
Maar de vrouw wordt niet alleen afgewezen omdat ze van een uitkering leeft. “Bel ik om een woning te bezichtigen op naam van Karima, dan mag ik niet komen. Bel ik wat later als Carine, dan wordt er wél een bezoek ingepland. Dat is een groot probleem”, zegt ze. Voorlopig krijgt ze samen met haar zoon onderdak bij vrienden. “Maar dat is geen houdbare situatie. Mijn kind is hier het grootste slachtoffer van. Hij heeft recht op een thuis. Dat knaagt aan mij.”
