De nieuwe, mythe-doorbrekende documentaire, die je hieronder kunt zien, doorbreekt eindelijk de wurggreep van Israël en zijn westerse media acolieten, over het verhaal van wat er gebeurde op 7 oktober.
Wekenlang, terwijl Gaza werd bestookt met bommen (HIER) en het aantal doden in de kleine enclave onverbiddelijk toenam, had het westerse publiek weinig andere keus dan te vertrouwen op het woord van Israël voor wat er op 7 oktober gebeurde.
Maar hoeveel waarheid kun je verkrachten als je naam Netanyahu is. De sluwe politicus die letterlijk over lijken gaat? Hoeveel leugens kun je aanwenden om je policy te bekrachtigen, je moordpartij te vergoelijken..!? Benjamin Netanyahu is een niets-ontziende figuur, die véél en véél dieper in complotten de HOOFDROL speelt, dan je kunt bedenken.. Wij hebben direct ná de HAMAS-aanslag van 7 oktober, diverse artikelen geschreven over het VALSE-VLAG-KARAKTER van de aanvallen van 7 oktober.. HIER bijvoorbeeld en HIER en HIER.
Hoe Israël Hamas al volledig in haar grip heeft en geïnfiltreerd is in de leiding. Hoe Netanyahu het Israëlische leger, via de militaire leiding, opdroeg om maar liefst 6 uur NIETS TE DOEN..!! Wij vinden dat de waarheid boven water dient te komen, ongeacht welke partijen betrokken zijn. Hieronder een feitenrelaas en een documentaire, die je in dat kader, in alle rust mag bekijken. ZONDER VOORINGENOMENHEID AJB..! Hou een open mind en besef, wat het voordeel voor Netanyahu is achter dit smerige dubbelspel..
*
*
We werden in de Gaza-genocide gelogen..!
2024 © Jonathan Cook | deze versie (vertaling) WantToKnow.nl/be
*
Ongeveer 1.150 Israëli’s werden gedood tijdens een ongekende aanval op Israëlische gemeenschappen en militaire posten naast Gaza. Onthoofde baby’s, een zwangere vrouw waarbij de baarmoeder werd opengesneden en de foetus werd neergestoken, kinderen die in ovens werden gestopt, honderden mensen die levend werden verbrand, verminking van lijken, een systematische campagne van onbeschrijflijk wrede verkrachtingen en daden van necrofilie.
Westerse politici en media slikten het (HIER), herhaalden de beschuldigingen kritiekloos terwijl ze Israëls genocidale retoriek en de steeds genocidereuzere militaire operaties die deze beweringen ondersteunden, negeerden. Toen de berg lichamen in Gaza nog hoger werd, werd het vermeende bewijs gedeeld met een paar selecte westerse journalisten en beïnvloeders. Ze werden uitgenodigd voor privévertoningen van beelden die zorgvuldig waren samengesteld door Israëlische functionarissen om het slechtst mogelijke beeld van de Hamas-operatie te schetsen.
Deze nieuwe ingewijden gaven weinig details, maar impliceerden dat de beelden veel van de gruwelijkheden bevestigden. Ze herhaalden gemakkelijk Israëlische beweringen dat Hamas “erger was dan Isis”, de Islamitische Staat. De indruk van een ongeëvenaarde verdorvenheid van Hamas werd versterkt door de bereidheid van de westerse media om Israëlische woordvoerders (HIER), Israëlische aanhangers en westerse politici (HIER toe te staan om de bewering dat Hamas onuitsprekelijke, sadistische gruweldaden had begaan – van het onthoofden en verbranden van baby’s tot het uitvoeren van een campagne van verkrachtingen – onbetwist te blijven verspreiden.
De enige journalist in de Britse mainstream media die een andere mening was toegedaan , was Owen Jones. Hij was het ermee eens dat de video van Israël verschrikkelijke misdaden tegen burgers liet zien, maar merkte op dat geen van de barbaarse daden die hierboven zijn opgesomd erin voorkwamen. In plaats daarvan werden het soort verschrikkelijke misdaden tegen burgers getoond die maar al te bekend zijn in oorlogen en opstanden. Kijk naar het verhaal van Owen Jones:
Genocide witwassen
Vervolgens kreeg Jones kreeg te maken met een spervuur van aanvallen (HIER) van collega’s die hem ervan beschuldigden een apologeet voor gruweldaden te zijn. Zijn eigen krant, de Guardian, schijnt hem (HIER) daarom te hebben verboden (HIER) om nog over Gaza te schrijven. Nu, na bijna zes maanden, is de exclusieve narratieve wurggreep op deze gebeurtenissen door Israël en zijn media acolieten eindelijk doorbroken. Vorige week namelijk, zond Al Jazeera een documentaire van een uur uit, die je hieronder ook kunt zien (HIER deYT-link), due simpelweg ‘7 oktober’ is getiteld. Een docu/film die het westerse publiek met eigen ogen laat zien wat er heeft plaatsgevonden. Het lijkt erop dat het verhaal van Jones het dichtst bij de waarheid zat..!!
Deze film/docu van Al Jazeera gaat echter nog verder en onthult voor het eerst aan een breder publiek feiten die maandenlang overal in de Israëlische media te vinden waren, maar zorgvuldig uit de westerse berichtgeving werden geweerd. De reden is duidelijk: deze feiten zouden Israël betrekken bij enkele van de wreedheden die het al maandenlang aan Hamas toeschrijft.
Middle East Eye’ (HIER) wees al in december op deze flagrante gaten in het westerse mediaverhaal. Sindsdien is er niets gedaan om het verhaal te corrigeren. De gevestigde media hebben bewezen dat ze niet te vertrouwen zijn. Maandenlang hebben ze geloofwaardig de Israëlische propaganda ter ondersteuning van een genocide herhaald.
Maar dat is slechts een deel van de aanklacht.
De voortdurende weigering om te berichten over het toenemende bewijs dat Israël op 7 oktober misdaden heeft begaan tegen zijn eigen burgers en soldaten, suggereert dat het opzettelijk de slachting van Israël in Gaza heeft goedgepraat.
De onderzoekseenheid van Al Jazeera heeft vele honderden uren film verzameld van bodycams gedragen door Hamasstrijders en Israëlische soldaten, dashcams en CCTV om een documentaire samen te stellen die de mythes ontkracht. De documentaire laat vijf dingen zien die het dominante verhaal dat door Israël en de westerse media is opgelegd, onderuit halen.
Ten eerste,
de misdaden die Hamas op 7 oktober beging tegen burgers in Israël – en de misdaden die Hamas niet beging – zijn gebruikt om het feit te overschaduwen dat Hamas op 7 oktober een spectaculair geraffineerde militaire operatie uitvoerde door uit te breken uit een lang belegerde Gazastrook. De groep schakelde Israëls topbewakingssystemen uit die de 2,3 miljoen inwoners van de enclave tientallen jaren gevangen hadden gehouden. Ze sloegen op minstens 10 plaatsen gaten in de zwaar versterkte barrière van Israël rond Gaza. En het verraste Israëls vele militaire kampen naast de enclave, die de bezetting op afstand hielden. Meer dan 350 Israëlische soldaten, gewapende politieagenten en bewakers werden die dag gedood.
Ten tweede ondermijnt de documentaire de samenzweringstheorie dat Israëlische leiders de Hamas-aanval toestonden om de etnische zuivering van Gaza (HIER) te rechtvaardigen – een plan waar Israël op zijn minst sinds 2007 actief aan heeft gewerkt, toen het de goedkeuring van de VS lijkt te hebben gekregen. Het is waar dat Israëlische inlichtingenofficieren die betrokken waren bij het toezicht op Gaza, hadden gewaarschuwd dat Hamas een grote operatie aan het voorbereiden was.
Een koloniale arrogantie
Maar die waarschuwingen werden niet genegeerd vanwege een samenzwering. Per slot van rekening had geen van de hogere echelons in Israël baat bij wat zich op 7 oktober ontvouwde. De Israëlische premier Benjamin Netanyahu is politiek afgemaakt als gevolg van de Hamas-aanval en zal waarschijnlijk in de gevangenis belanden als het huidige bloedbad in Gaza voorbij is; de man maakt ‘de vlucht naar voren’, zoals dat heet.
Israëls genocidale reactie op 7 oktober heeft het merk Israël internationaal zo giftig gemaakt, en nog meer bij de Arabische publieke opinie in de regio, dat Saoedi-Arabië de plannen (HIER) voor een normalisatieovereenkomst (HIER), waarop Israël en Washington uiteindelijk hoopten, heeft moeten afblazen. En de Hamas-operatie heeft de wereldwijde reputatie van het Israëlische leger als onoverwinnelijk vermorzeld.
Het heeft de Jemenitische Ansar Allah (de Houthi’s) geïnspireerd om schepen (HIER) in de Rode Zee aan te vallen. Het heeft de Israëlische aartsvijand Hezbollah in het naburige Libanon aangemoedigd (HIER). Het heeft het idee nieuw leven ingeblazen dat verzet mogelijk is in het zwaar onderdrukte Midden-Oosten.
Nee, het was geen complot dat de deur opende voor de aanval van Hamas. Het was koloniale arrogantie (HIER), gebaseerd op een ontmenselijkende opvatting die gedeeld werd door de overgrote meerderheid van de Israëli’s dat zij de meesters waren en dat de Palestijnen – hun slaven – veel te primitief waren om een slag van betekenis te kunnen slaan.
De aanslagen van 7 oktober hadden de Israëli’s moeten dwingen om hun afwijzende houding tegenover de Palestijnen te heroverwegen en zich af te vragen of Israëls decennialange regime van apartheid en wrede onderwerping voor onbepaalde tijd kon – en moest – doorgaan. Voorspelbaar negeerden de Israëli’s de boodschap van de aanval van Hamas en groeven ze zich dieper in in hun koloniale denkwijze.
Het vermeende primitivisme dat, zo werd aangenomen, de Palestijnen tot een te zwakke tegenstander maakte om het op te nemen tegen de gesofisticeerde militaire machine van Israël, is nu geherformuleerd als bewijs van een Palestijnse barbaarsheid die de hele bevolking van Gaza zo gevaarlijk maakt, zo bedreigend, dat ze moet worden weggevaagd.
De Palestijnen die, zo hadden de meeste Israëli’s geconcludeerd, voor onbepaalde tijd als legbatterijkippen konden worden opgesloten in steeds kleiner wordende hokken, worden nu gezien als monsters die moeten worden geruimd. Die impuls was de oorsprong van het huidige genocidale plan van Israël voor Gaza.
Het derde punt
dat de documentaire duidelijk maakt, is dat de enorm succesvolle gevangenisuitbraak van Hamas de grotere operatie teniet deed. De groep had zo hard gewerkt aan de angstaanjagende logistiek van de uitbraak – en zich voorbereid op een snelle en wrede reactie van de onderdrukkende militaire machine van Israël – dat het geen serieus plan had voor het omgaan met een situatie die het zich niet kon voorstellen: de vrijheid om de periferie van Israël af te struinen, vaak ongestoord voor vele uren of dagen.
Zelfmoordmissie..
Hamas-strijders die Israël binnenkwamen, gingen ervan uit dat de meesten op zelfmoordmissie waren. Volgens de documentaire gingen de strijders er zelf van uit dat tussen de 80 – 90% het niet zou redden om terug te keren. Het doel was niet om Israël een soort existentiële slag toe te brengen, zoals Israëlische functionarissen sindsdien hebben beweerd in hun vastberaden rationalisatie van de genocide. Het was om de reputatie van onoverwinnelijkheid van Israël een slag toe te brengen door zijn militaire bases en nabijgelegen gemeenschappen aan te vallen en zoveel mogelijk gijzelaars terug te slepen naar Gaza.
Ze zouden dan geruild worden voor de duizenden Palestijnse mannen, vrouwen en kinderen die vastzaten in het militaire opsluitingssysteem van Israël – gijzelaars die als “gevangenen” werden bestempeld (HIER). Zoals Hamas woordvoerder Bassem Naim uitlegde aan Al Jazeera, was de uitbraak bedoeld om de wanhopige situatie van Gaza weer onder de aandacht te brengen na vele jaren waarin de internationale interesse in het beëindigen van de Israëlische belegering was afgenomen.
Over de discussies in het politieke bureau van de groep zei hij dat de consensus was: “We moeten actie ondernemen.Als we het niet doen, zal Palestina worden vergeten, helemaal van de internationale kaart worden geveegd.” 17 jaar lang was Gaza geleidelijk aan dood gewurgd. De bevolking had geprobeerd vreedzaam te protesteren tegen het gemilitariseerde hek rond hun enclave en werd door Israëlische sluipschutters uitgeschakeld.
De wereld was zo gewend geraakt aan het Palestijnse lijden dat ze was uitgeschakeld. De aanval van 7 oktober was bedoeld om daar verandering in te brengen, vooral door de solidariteit met Gaza in de Arabische wereld te herstellen en de regionale politieke positie van Hamas te versterken. Het was de bedoeling om het voor Saoedi-Arabië – de belangrijkste Arabische machtsbemiddelaar in Washington – onmogelijk te maken om te normaliseren met Israël, waardoor de marginalisering van de Palestijnse zaak in de Arabische wereld voltooid zou zijn. Volgens deze criteria was de aanval van Hamas een succes…
Verlies van focus
Maar gedurende vele lange uren – terwijl Israël volledig was uitgeschakeld en zijn bewakingssystemen waren geneutraliseerd – kreeg Hamas niet te maken met de militaire tegenaanval die het verwachtte. Drie factoren leken te hebben geleid tot een snelle erosie van discipline en doelgerichtheid. Zonder een vijand van betekenis om te confronteren of om de manoeuvreerruimte van Hamas te beperken, verloren de strijders hun focus. Op beelden is te zien hoe ze kibbelen over wat ze nu moeten doen terwijl ze vrij ronddwalen in Israëlische gemeenschappen.
Dat werd nog verergerd door de toestroom van andere gewapende Palestijnen die profiteerden van de succesvolle uitbraak van Hamas en het uitblijven van een Israëlische reactie. Velen kregen plots de kans om te plunderen of een rekening te vereffenen met Israël – door Israëli’s te doden – voor jarenlang lijden in Gaza. En de derde factor was Hamas die het Nova muziekfestival binnenviel, dat door de organisatoren op korte termijn was verplaatst naar de buurt van het hek rond Gaza.
Het werd al snel het toneel van enkele van de ergste wreedheden, hoewel niets leek op de barbaarse excessen die door Israël en de westerse media werden beschreven. Op beelden is bijvoorbeeld te zien hoe Palestijnse strijders granaten gooien in betonnen schuilplaatsen waar vele tientallen festivalgangers schuilden voor de Hamas-aanval. In één clip wordt een man neergeschoten, die naar buiten rent..
Ten vierde
Al Jazeera kon bevestigen dat de meest extreme, sadistische en verdorven wreedheden nooit hebben plaatsgevonden. Ze werden verzonnen door Israëlische soldaten, ambtenaren en hulpverleners. Een centrale figuur in dit bedrog was Yossi Landau, een leider van de Joodse religieuze noodhulporganisatie Zaka. Hij en zijn medewerkers verzonnen bizarre verhalen die niet alleen door de goedgelovige westerse pers maar ook door hooggeplaatste Amerikaanse functionarissen werden versterkt.
De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken vertelde beeldend over een gezin van vier dat aan de ontbijttafel werd afgeslacht. Het oog van de vader werd uitgestoken voor de ogen van zijn twee kinderen van acht en zes jaar. De borst van de moeder werd afgesneden. De voet van het meisje werd geamputeerd en de vingers van de jongen werden afgesneden voordat ze allemaal werden geëxecuteerd. De beulen gingen naast hun slachtoffers zitten en aten een maaltijd. Maar het bewijs toont aan dat dit allemaal niet echt gebeurd is..!!
Landau heeft ook beweerd dat Hamas tientallen kinderen vastbond en levend verbrandde in Kibboets Be’eri. Elders herinnerde hij zich een zwangere vrouw die werd doodgeschoten, waarbij haar buik werd opengesneden en de foetus werd neergestoken. Functionarissen van de kibboets ontkennen elk bewijs voor deze wreedheden. Landau’s verhalen kloppen met geen van de bekende feiten. Slechts twee baby’s stierven op 7 oktober, beide onbedoeld. Als hij wordt uitgedaagd, biedt Landau aan om Al Jazeera een foto van de neergestoken foetus te laten zien, maar hij wordt gefilmd terwijl hij toegeeft dat hij dat niet kan.
Wreedheden verzinnen
Ook Al Jazeera’s onderzoek vindt geen bewijs van systematische of massale verkrachtingen op 7 oktober. Het is zelfs zo dat Israël pogingen van internationale organisaties om seksueel geweld op die dag te onderzoeken heeft tegengehouden. Gerespecteerde bladen als de New York Times, de BBC en de Guardian hebben herhaaldelijk geloofwaardigheid verleend aan de beweringen van systematische verkrachtingen door Hamas, maar alleen door kritiekloos de Israëlische gruweldaadpropaganda te herhalen. Madeleine Rees, secretaris-generaal van de Women’s International League for Peace and Freedom, vertelde aan Al Jazeera:
“Een staat heeft de gruwelijke aanvallen op vrouwen geïnstrumentaliseerd om, naar onze mening, een aanval op Gaza te rechtvaardigen, waarvan de meerderheid van de slachtoffers andere vrouwen zijn.”
In andere gevallen heeft Israël Hamas ervan beschuldigd de lichamen van Israëlische slachtoffers te hebben verminkt, onder andere door over hen heen te rijden en hun bekken te verbrijzelen. In verschillende gevallen toonde het onderzoek van Al Jazeera aan dat de lichamen van Hamas-strijders waren die door Israëlische soldaten waren verminkt of overreden.
De documentaire merkt op dat de verslaggeving door de Israëlische media – gevolgd door de westerse media – “zich niet richt op de misdaden die zij [Hamas] begingen, maar op de misdaden die zij niet begingen”. De vraag is waarom Israël het nodig vond om nog ergere wreedheden te verzinnen, terwijl er genoeg echte wreedheden door Hamas te melden waren. En waarom gingen de westerse media, vooral nadat het eerste verzinsel van onthoofde baby’s was ontkracht, door met het geloofwaardig recyclen van onwaarschijnlijke verhalen over de wreedheden van Hamas?
Het antwoord op de eerste vraag is dat Israël een gunstig politiek klimaat moest creëren om zijn genocide in Gaza te rechtvaardigen als noodzakelijk. Netanyahu is te zien terwijl hij de leiders van Zaka feliciteert met hun rol in het beïnvloeden van de wereldopinie (HIER):
“We moeten tijd kopen, die we winnen door ons te wenden tot wereldleiders en de publieke opinie. Jullie hebben een belangrijke rol in het beïnvloeden van de publieke opinie, die ook de leiders beïnvloedt.”
Het antwoord op het tweede is dat de racistische vooroordelen van westerse journalisten ervoor zorgden dat ze gemakkelijk overtuigd konden worden dat bruine mensen tot zulke barbaarsheid in staat waren.
Ten vijfde
Al Jazeera documenteert maandenlange berichtgeving in de Israëlische media waaruit blijkt dat sommige wreedheden die aan Hamas werden toegeschreven – in het bijzonder het levend verbranden van Israëli’s – eigenlijk de verantwoordelijkheid van Israël (HIER)waren.. Omdat het Israëlische leger geen functionerende bewaking had, greep het blindelings in. Op videobeelden van Apache helikopters is te zien hoe ze in het wilde weg schieten op auto’s en figuren die op weg zijn naar Gaza, niet in staat om te bepalen of ze het gemunt hebben op vluchtende Hamas-strijders of op Israëli’s die door Hamas gegijzeld zijn.
Hannibal-richtlijn
In minstens één geval vuurde een Israëlische tank een granaat af op een gebouw in Kibboets Be’eri, waarbij de 12 Israëlische gijzelaars in het gebouw omkwamen. Eén van hen, de 12-jarige Liel Hetsroni, wiens verkoolde resten wekenlang niet geïdentificeerd konden worden, werd het posterkind (HIER) voor de Israëlische campagne om Hamas als barbaren te bestempelen omdat ze haar levend verbrandde.
De ‘Hannibal-richtlijn’:
Een geheim militair protocol om Israëlische soldaten te doden, wanneer ze dreigen gegijzeld te worden, om als ruilmiddel te worden ingezet, voor de vrijlating van Palestijnen die gegijzeld worden in Israëlische gevangenissen.
De commandant die de leiding had over de reddingspogingen in Be’eri, kolonel Golan Vach, wordt getoond terwijl hij voor de media een verhaal verzint over het huis dat Israël zelf had beschoten. Hij beweerde dat Hamas acht baby’s in het huis had geëxecuteerd en verbrand. In werkelijkheid werden daar geen baby’s gedood – en degenen die in het huis stierven, werden door Israël gedood.
De wijdverspreide verwoestingen in kibboetsgemeenschappen – nog steeds in de schoenen van Hamas geschoven – suggereren dat de Israëlische beschieting van dit specifieke huis verre van eenmalig was.Het is onmogelijk om te bepalen hoeveel Israëli’s er nog meer zijn gedood door “eigen vuur”. Deze dode lichamen, lijken verband te houden met het overhaaste beroep dat Israël die dag deed op zijn zogenaamde ‘Hannibal-richtlijn’. Dit is een geheim militair protocol om Israëlische soldaten te doden om te voorkomen dat ze gegijzeld worden en ruilmiddel worden voor de vrijlating van Palestijnen die gegijzeld worden in Israëlische gevangenissen.
In dit geval lijkt het erop dat de richtlijn ook is gebruikt tegen Israëlische burgers. Hoewel er binnen Israël woedende discussies zijn geweest over het gebruik van de Hannibal-richtlijn op 7 oktober, is het opmerkelijk dat de westerse media volledig zwijgen over het onderwerp.
Weinig evenwicht
De enige kwestie die Al Jazeera grotendeels over het hoofd ziet, is het verbazingwekkende falen van de westerse media over de hele linie om 7 oktober serieus te verslaan of de gruweldaden te onderzoeken, onafhankelijk van Israëls eigen verklaringen.
De vraag die boven de documentaire van Al Jazeera hangt is deze: hoe is het mogelijk dat geen enkele Britse of Amerikaanse mediaorganisatie de taak op zich heeft genomen die Al Jazeera op zich heeft genomen?En verder, waarom lijkt geen van hen bereid om de verslaggeving van Al Jazeera te gebruiken als een gelegenheid om de gebeurtenissen van 7 oktober opnieuw te bekijken?
Gedeeltelijk is dat omdat ze zelf zouden worden aangeklaagd door elke herbeoordeling van de afgelopen vijf maanden.Hun verslaggeving is vreselijk onevenwichtig geweest: een brede acceptatie van elke Israëlische bewering over Hamas wreedheden, en een soortgelijke brede acceptatie van elk Israëlisch excuus voor het afslachten en verminken van tienduizenden Palestijnse kinderen in Gaza.
Maar het probleem zit dieper.
Dit is niet de eerste keer dat Al Jazeera het westerse perskorps te schande maakt over een onderwerp dat maanden of jaren de krantenkoppen heeft gedomineerd. In 2017 toonde een onderzoek van Al Jazeera (The Lobby (HIER) genaamd), aan dat Israël achter een campagne zat om Palestijnse solidariteitsactivisten in Groot-Brittannië als antisemieten zwart te maken, met Jeremy Corbyn als het uiteindelijke doelwit.
Die lastercampagne bleef enorm succesvol, zelfs nadat de Al Jazeera-serie was uitgezonden, niet in het minst omdat het onderzoek uniform werd genegeerd.Britse media slikten elk stukje desinformatie dat door Israëlische lobbyisten over antisemitisme werd verspreid. Een vervolg op een soortgelijke desinformatiecampagne van de pro-Israël lobby in de VS werd nooit uitgezonden, blijkbaar na diplomatieke dreigementen van Washington aan Qatar. De serie lekte uiteindelijk (HIER) uit naar de website Electronic Intifada.
Vervolgens zond Al Jazeera 18 maanden geleden een onderzoek uit onder de naam The Labour Files (HIER), waaruit bleek hoe hooggeplaatste functionarissen in de Britse Labour Party, bijgestaan door de Britse media, een geheim complot smeedden om te voorkomen dat Corbyn ooit premier zou worden. Corbyn, de democratisch gekozen leider van Labour, was een uitgesproken criticus van Israël en voorstander van gerechtigheid voor het Palestijnse volk. Opnieuw negeerden de Britse media, die zo’n cruciale rol hadden gespeeld in het helpen vernietigen van Corbyn, het onderzoek van Al Jazeera.
Er is hier sprake van een patroon dat alleen door moedwillige blindheid kan worden genegeerd. Israël en zijn aanhangers hebben onbeperkte toegang tot westerse instellingen, waar ze beweringen en laster fabriceren die gemakkelijk worden versterkt door een goedgelovig perskorps. En die beweringen werken alleen maar in het voordeel van Israël en schaden de zaak van het beëindigen van decennia van wrede onderwerping van het Palestijnse volk door een Israëlisch apartheidsregime dat nu genocide pleegt.
Al Jazeera heeft eens te meer aangetoond dat de westerse pers geen waakhond van de macht is, maar de PR-tak van het establishment, als het gaat om zaken die de westerse gevestigde orde als het meest vitaal voor haar belangen beschouwt – zoals steun voor een sterk gemilitariseerde cliëntstaat die de controle van het Westen over het olierijke Midden-Oosten bevordert.
Het onderzoek van Al Jazeera heeft niet alleen de leugens onthuld die Israël verspreidde over 7 oktober om zijn genocide in Gaza te rechtvaardigen. Het onthult de volledige medeplichtigheid van westerse journalisten aan die genocide.
* * *
De auteur van dit artikel, Jonathan Cook, schreef 3 boeken over het Israëlisch-Palestijnse conflict.
Winnaar van de Martha Gellhorn Special Prize for Journalism. Website en blog te vinden op www.jonathan-cook.net.
Dit artikel verscheen oorspronkelijk in Middle East Eye.
