Jacob Nordangård is een nuchtere, 55-jarige Zweedse academicus én hardrock-muzikant, vader van twee kinderen, woonachtig in het stadje Norrköping, anderhalf uur ten zuiden van Stockholm. Hij behaalde zijn Ph.D. in wetenschap- en technologiestudies aan de universiteit van Linköping, gaf daarna les op de universiteit van Stockholm, maar verliet de academische wereld in 2020. “Ze tolereren daar geen mensen met mijn ideeën. En ik vind het moreel onjuist om leugens te verkopen. Dus ik ben vertrokken.” Hij leeft nu van zijn boeken, lezingen en zijn Substack. Geen lucratief bestaan, erkent hij.
Nordangård sprak onlangs in Roelofarendsveen op een congres van Clintel, het centrum van het klimaatkritische denken in Nederland. De Zweedse onderzoeker is een specialist in netwerkanalyse – wat de reguliere media ‘complotdenken’ noemen. Zijn meest recente boek, Rockefeller – Controlling the Game, verscheen in april van dit jaar. Hierin traceert hij de invloed die de Rockefeller Foundation en de Rockefeller Brothers Fund tot op de dag van vandaag uitoefenen op de wereldpolitiek. “Die invloed gaat veel verder dan de meeste mensen beseffen”, zegt hij, in een gesprek met De Andere Krant. “Ook dan ikzelf in het verleden besefte. Ik heb diepgaand onderzoek gedaan naar allerlei besluitvormingsprocessen, bijvoorbeeld in de EU. Als je dat gaat uitpluizen, kom je steeds weer uit bij de Rockefellers.”
De reden dat Nordangård werd uitgenodigd door Clintel, is dat zijn onderzoek naar de schaduwmachten in de wereld begon met het klimaatdossier. “Toen ik studeerde was ik lid van de Groenen. Ik was erg tegen de invloed van ‘big business’. Ik ging het klimaatvraagstuk onderzoeken, maar kwam erachter dat daar helemaal geen serieuze wetenschap aan ten grondslag ligt. Het gaat allemaal om modellen. De oudere professoren die ik kende, geloofden er ook niet in. Vervolgens ging ik me afvragen waar het hele klimaatnarratief vandaan kwam. Ik ontdekte tot mijn verrassing, mede door het baanbrekende werk van F. William Engdahl, dat het juist de grote oliemaatschappijen waren, en ngo’s als de Rockefeller Foundation, opgericht door olietycoon John D. Rockefeller, die dit op de agenda hadden gezet.”
In zijn Ph.D.-onderzoek uit 2012, gepubliceerd als Ordo ab chao: The political history of biofuels in the European Union’, laat Nordangård onder meer zien dat klimaatwetenschapper Roger Revelle eind jaren ’50 financiering ontving van het Rockefeller Foundation om de theorie van het versterkte broeikaseffect (het idee dat menselijke CO2-uitstoot leidt tot gevaarlijke opwarming van de aarde) te onderzoeken. Al Gore verwijst naar Revelle in zijn bekende klimaatalarmistische film An inconvenient truth. Maar waarom zouden de Rockefellers belang hebben bij het promoten van klimaatalarmisme? Hun doel, zegt Nordangård, is de vorming van een ‘efficiënt globaal bestuur’, met andere woorden, een wereldregering. Klimaatverandering is een wereldwijde bedreiging die ingrijpen in alle economische activiteiten van alle mensen op aarde rechtvaardigt. “De globalistische elite is gespecialiseerd in het creëren van crises”, legt hij uit. “Het gaat bij deze mensen altijd over crisismanagement. Een crisis biedt mogelijkheden om macht uit te oefenen én om geld te verdienen. Daarom zijn ze altijd mensen bang aan het maken, of dat nou is met klimaatverandering of een virus.”
Toch is wat we op dit moment in de wereld zien gebeuren uniek, zegt Nordangård. We zijn op een punt aangekomen waarop de globalisten een allesbeslissende, wereldwijde machtsgreep trachten te plegen, zegt hij. Daarvoor willen zij de ‘Summit of the Future’ gebruiken, die in september in New York plaatsvindt.
Op deze wereldtop, waar alle leiders van de VN-lidstaten worden verwacht, plus zogenaamde stakeholders, partijen als het World Economic Forum (WEF), moet een beslissende stap worden gezet naar een nieuwe vorm van de Verenigde Naties (VN 2.0), zoals uiteengezet in het rapport Our Common Agenda dat Guterres in 2021 presenteerde. Deze VN 2.0 ziet er heel anders uit dan de oude VN, merkt Nordangård op. Er liggen 11 beleidsstukken aan ten grondslag, die moeten leiden tot onder meer een compleet nieuw financieel stelsel, een transformatie van het wereldwijde onderwijs, een wereldwijd ‘emergency platform’ om globale crises te ‘beheersen’ en te voorkomen, en, heel belangrijk, een ‘Global Digital Compact’ met een ‘digitale identiteit’ voor iedere wereldburger. Bill Gates heeft in september 2022 nog 200 miljoen dollar beschikbaar gesteld voor het Global Digital Compact.
Nordangård omschrijft deze voorstellen tezamen als een “blauwdruk voor een wereldbrein” gebaseerd op de “totale digitalisering van de wereld”. Het is een idee dat niet uit de lucht komt vallen, vertelt de Zweed. Een van de eersten die een dergelijke utopie schetste voor een wereldregering was de Britse sciencefictionschrijver H.G. Wells. Vele ‘futuristen’ volgden in zijn voetsporen. Het plan sluit ook naadloos aan op de Great Reset en de ‘Vierde Industriële Revolutie’, die door WEF-voorman Klaus Schwab werd aangekondigd in juni 2020, in gezelschap van Guterres. Het WEF (de multinationals) en de VN sloten in 2019 een ‘strategisch partnerschap’ om hun plannen voor een nieuwe wereldorde op elkaar af te stemmen.
De vraag is of de globalisten erin zullen slagen hun megalomane plannen te verwezenlijken. Zal bijvoorbeeld de opgelaaide strijd tussen het Westen en Rusland, in samenhang met de snelle uitbreiding van de BRICS en de komst van een multipolaire wereldorde, geen roet in het eten gooien? Nordangård is daar nog niet zo zeker van. “Ook Rusland en China zijn betrokken bij het Pact for the Future”, zegt hij. “Vergeet niet dat ook binnen de BRICS regelmatig wordt gesproken over Agenda 2030. Rusland en China zitten daarnaast in de G20, een club die weinig aandacht krijgt, maar die meer dan honderd keer per jaar bij elkaar komt en die nauw samenwerkt met de VN. Tegelijkertijd is het WEF heel actief in China, bijvoorbeeld met de Young Global Leaders, wat nu de New Champions Meeting heet. Eind juni vond de jaarlijkse vergadering van deze New Champions Meeting plaats in Dalian in China.”
Zullen de Amerikanen, die nu de machtigste partij zijn in de wereld, dan zomaar accepteren dat hun macht verwatert in een wereldregering? Nordangård wijst erop dat de prominente Amerikaanse geostrateeg Zbigniew Brzeziński in zijn invloedrijke boek The grand chessboard uit 1997 al voorzag dat er een ‘post-Amerikaans’ tijdperk zou komen waarin de VS niet meer in zijn eentje de dienst uitmaakt. Nordangård: “Globalisten als Brzeziński zijn zich ervan bewust dat het Amerikaanse wereldrijk eindig is. Zij kijken al vooruit naar de tijd die komt na het einde van de Amerikaanse hegemonie. Ze beschouwen het als de taak van de VS om te helpen aan het bouwen van het nieuwe wereldsysteem.”
Nordangård acht het wel mogelijk dat niet alle lidstaten van de VN straks zomaar akkoord gaan met een VN 2.0. Om dat te ondervangen hebben de initiatiefnemers volgens hem al een plan B opgezet, dat voorziet in de oprichting van een nieuwe internationale organisatie. Is de komst van een globalistische totalitaire dictatuur dan onafwendbaar? Nordangård denkt van niet. Hij is ervan overtuigd dat de globalisten niet in hun opzet zullen slagen. “Ik denk niet dat hun systeem kan werken. Er zou een gigantisch controleapparaat voor nodig zijn. Denk alleen al aan de energie die het zal kosten. De globalisten verkondigen leugens. Uiteindelijk wint de waarheid het altijd.”
