Niet alleen mensen worden steeds vroeger en steeds vaker gevaccineerd met steeds meer nieuwe vaccins. Ook dieren zijn het doelwit van vaccin(experimenten). Zijn er dieren die worden gefokt om door mensen te worden gegeten die zijn gevaccineerd met mRNA-injecties? The Vaccine Reaction publiceerde een interessant artikel van Tracy Thurman over de vraag: Kunnen genetische injecties bij dieren invloed hebben op de persoon die het dierlijke product consumeert?
Is ons voedsel gevaccineerd?
In mijn (Tracy Thurman) vorige artikelen hebben we gekeken naar de wereldwijde oorlog tegen boeren, de organisaties die aandringen op de Great Food Reset, de tactieken die worden gebruikt om deze veranderingen aan het publiek op te dringen en de projecten die worden uitgevoerd om je de toegang tot gezond, vers voedsel van de boerderij te ontzeggen. Vandaag gaan we in op de controversiële kwestie van vaccins in de voedselvoorziening.
Nauwkeurige informatie over dit onderwerp is niet gemakkelijk te vinden. De USDA en de ontwikkelaars van medicijnen zijn niet verplicht om informatie vrij te geven over diergeneesmiddelen die in ontwikkeling zijn. Onafhankelijke detectives moeten dus op zoek naar informatie over wat er in het verschiet ligt aan collegiaal getoetste artikelen, publicaties van universiteiten, USDA-contracten, kennisgevingen van subsidies, witboeken van bedrijven en websites van universiteiten. Dit systeem is verre van transparant en eerlijk gezegd denk ik niet dat dat toeval is.
Voordat een vaccintechnologie wordt gebruikt op mensen, wordt het meestal eerst uitgeprobeerd op de veterinaire markt vanwege de ongelooflijk lakse regelgeving. Dit wetende mag het geen verrassing zijn dat onze dieren die worden gefokt voor voedselconsumptie al jaren mRNA-injecties kregen voordat het Covid-vaccin werd uitgerold.
Rond 2014 verleende het USDA een voorwaardelijke licentie voor een mRNA-vaccin voor gebruik bij varkens tegen het Porcine Epidemic Diarrhea Virus. Dit staat gelijk aan een vergunning voor noodgebruik en omzeilt het licentie- en autorisatieproces voor vaccins van het USDA.
In 2015 kocht Merck het bedrijf Harrisvaccines om hun RNA-platform over te nemen. In het persbericht van Merck uit 2015 stond dat deze:
“RNA Particle-technologie…een doorbraak betekent in de ontwikkeling van vaccins. Het heeft ook een zeer veelzijdig productieplatform dat zich kan richten op een breed scala aan virussen en bacteriën.
Ziekteverwekkers worden verzameld op een boerderij, en specifieke genen worden gesequenced en ingevoegd in RNA-deeltjes, waardoor veilige, krachtige vaccins worden gemaakt die kuddespecifieke bescherming kunnen bieden.”
Sequivity, geïntroduceerd in 2018, is Merck’s RNA-vaccinplatform dat is gebouwd op de Harrisvaccines-technologie. Deze RNA-injecties worden al gebruikt bij varkens. Ze worden aangepast voor verschillende virussen en geen enkele aangepaste injectie ondergaat een nieuwe veiligheidstest; de nieuwe formuleringen worden onmiddellijk ingezet. Het varkensvlees uit de supermarkt dat je eet, is waarschijnlijk al behandeld met deze gentherapieën.
In 2016 zijn BioNTech en Bayer een samenwerkingsverband aangegaan om veterinaire mRNA-vaccins te ontwikkelen met behulp van de veterinaire kennis van Bayer en het MRNA-platform van BioNtech (het platform dat wordt gebruikt voor de Covid-injectie van Pfizer). Gezien de tussenliggende jaren voor ontwikkeling, kunnen er in de nabije toekomst een groot aantal nieuwe mRNA-vaccins voor vee worden gelanceerd.
In oktober 2021 begon de Iowa State University met een project waarin een nieuw mRNA-vaccin tegen RSV-infecties bij koeien wordt getest, in de vorm van een onderhuids implantaat dat continu mRNA afgeeft aan de koe. De verwachte einddatum van het onderzoek is 2026.
Als je denkt dat mRNA-vaccins het enige probleem zijn, heb je het mis: volgens een artikel uit 2021, gepubliceerd in Frontiers in Veterinary Science, zijn DNA-, RNA- en recombinante virale-vectorvaccins allemaal in ontwikkeling. Ze worden aangeprezen als snel inzetbaar: geen tijd voor vervelende veiligheidstests, laat staan tijd om te kijken of mensen die vlees van deze dieren consumeren gezondheidseffecten op de lange termijn ondervinden. De krant wijst er ook op dat gekweekte zalm al meerdere DNA-injecties krijgt voor verschillende ziekten.
Volgens Merck’s Veterinary Manual zijn er experimentele DNA-vaccins gemaakt tegen vogelgriep, hondsdolheid, boviene virusdiarree, varkensherpesvirus, boviene herpesvirus-1, mond-en-klauwzeer en andere veterinaire virussen.
Dit alles roept de vraag op: kunnen DNA-vaccins de genetische code van een dier of mens veranderen? Een whitepaper van Moderna uit 2017, getiteld mRNA-vaccins: Disruptive Innovation in Vaccination stelt:
“De belangrijkste uitdaging bij DNA-vaccins is dat ze de celkern moeten binnendringen… Eenmaal in de celkern bestaat het risico dat DNA-vaccins iemands DNA permanent veranderen.”
Kunnen genetische injecties bij dieren invloed hebben op de persoon die het dierlijke product consumeert? Chinese wetenschappers hebben een onderzoek gepubliceerd waarin melk met mRNA werd geïnjecteerd in de darmen van muizen. Het mRNA werd met succes opgenomen door het spijsverteringskanaal en werd actief in hun lichaam. De onderzoekers zijn van plan om een vervolgstudie uit te voeren waarbij de muizen het mRNA te eten krijgen in plaats van het te injecteren, en in de conclusie van hun artikel stellen ze dat “in de nabije toekomst een mRNA-afgiftesysteem op basis van uit melk afkomstige exosomen zal dienen als platform voor de ontwikkeling van mRNA-therapieën”.
We weten dat menselijke moedermelk besmet was met mRNA lipide nanodeeltjes na Covid-19 injecties. Dit geeft aanleiding tot bezorgdheid over het Iowa State project dat een continu vrijkomend RNA implantaat voor koeien ontwikkelt. Hoe weten we zeker dat het niet in de melktoevoer terechtkomt?
Naast vaccins voor dieren ligt de grens van genetisch gemanipuleerde groenten die mRNA afgeven aan mensen die ze eten. De National Science Foundation financiert een van de verschillende onderzoeken waarbij planten zoals sla en spinazie worden gebruikt om mRNA gentherapieën te genereren die het menselijk lichaam binnendringen wanneer de plant wordt gegeten. Experimenten met immunisatie op basis van planten begonnen meer dan twintig jaar geleden: In 2002 kreeg het bedrijf Prodigene een boete van miljoenen dollars toen hun GMO-maïs 500.000 kilo sojabonen verontreinigde.
RNAi-pesticiden vormen ook een aanzienlijk risico voor de menselijke gezondheid. Deze sprays, die gebruikt worden op GGO-gewassen, zijn ontworpen om levende organismen genetisch te veranderen in een agrarische omgeving. RNAi-sprays kunnen vrij in de wind waaien en zo grote stukken vruchtbare landbouwgrond en anders schone gewassen besmetten, mogelijk genetische modificaties veroorzaken bij veel andere soorten dan waarvoor ze bedoeld zijn en zelfs organische groenten die benedenwinds worden geteeld, veranderen. In 2017 keurde de EPA de RNAi Smartstax PRO maïs van Monsanto en Dow goed, die nu goed is voor 17 procent van de maïs die in de Verenigde Staten wordt geteeld.
Met betrekking tot het potentiële gevaar van genetische schade aan mensen en diersoorten door RNAi-sprays wordt in een rapport van Jonathan R. Latham en Allison K. Wilson van het Bioscience Research Project opgemerkt:
“De spijsvertering van zoogdieren is een complex proces waarbij voedselmoleculen langs vele wegen het lichaam worden binnengebracht. Bij zoogdieren is aangetoond dat macromoleculen zoals DNA en intacte eiwitten via sommige van deze routes in beperkte mate in de bloedbaan terechtkomen. Op deze manier opgenomen macromoleculen kunnen interne organen, spierweefsel en zelfs embryo’s binnendringen. Tenminste in sommige weefsels komt vreemd DNA in de kernen van individuele cellen terecht.”
De auteurs merken ook op dat:
“lange duplex dsRNA’s eerder zijn afgewezen als medische therapieën omdat ze bij lage doses al bijwerkingen veroorzaken. Op basis van onze analyse lijkt het onwaarschijnlijk dat er overtuigende argumenten zijn om ze veilig in voedsel op te nemen.”
In het witboek “The Future of Livestock Vaccines” van de Livestock Research Innovation Corporation uit 2021 stellen de auteurs enthousiast dat:
“De huidige COVID-19 pandemie heeft ons veel geleerd, waaronder het feit dat het ontwikkelings-, massaproductie- en goedkeuringsproces van vaccins kan worden verkort van meerdere jaren (of decennia) tot 8-9 maanden. Dit zal een belangrijke en langdurige invloed hebben op de manier waarop in de toekomst vaccins voor vee worden geproduceerd en ingezet.”
Ze herinneren ons eraan dat “een goede gezondheid begint met bioveiligheid” en dat “als gevolg van de pandemie, de samenleving meer gericht is op het One Health concept en dus zal vaccinatie van vee worden gezien als onderdeel van een groter gezondheidsbeeld, een dat ook mensen en het milieu omvat.”
