De Europese vaccinatiekaart (EVC) gaat uitgebreide informatie over de vaccinatiegeschiedenis bevatten, inclusief gedetailleerde tekstuele records, een scanbare QR-code en downloadbare ingebedde metagegevens. Volgens de EU is de kaart ontworpen om burgers controle te geven over hun vaccinatiegegevens, waardoor het beheer, de beoordeling en het delen van vaccinatiegegevens kan worden vergemakkelijkt. Door burgers te voorzien van nauwkeurige en actuele vaccinatie-informatie, moet de pas “geïnformeerde besluitvorming bevorderen, de continuïteit van de gezondheidszorg verbeteren en het vertrouwen in zowel nationale als Europese vaccinatiestrategieën versterken”.
Het idee van een Europese vaccinatiekaart is niet nieuw. In 2018 opperde de Europese Raad al een reeks acties voor het bestrijden van ziektes die door vaccinatie te voorkomen zijn. Dit leidde tot een studie in 2019 die de haalbaarheid van een Europese vaccinatiekaart onderzocht. Tijdens deze studie werden bestaande vaccinatiedocumenten geanalyseerd en werden prototypes van de vaccinatiekaart ontwikkeld en geëvalueerd. Daarnaast werd ook onderzocht hoe het publiek staat tegenover zo’n vaccinatiekaart en werden strategieën ontwikkeld voor een mogelijk brede inzet in de Europese Unie.
Tijdens de coronacrisis werd de eerste echte aanzet gedaan naar een Europese vaccinatiekaart met de oprichting van het Global Digital Health Certification Network
(GDHCN) dat de ontwikkeling van het EU Digital Covid-certificaat mogelijk maakte. In 2023 kwam een eind aan de noodmaatregelen en werd overgeschakeld op langetermijnbeheer van covid. Sinds 2023 wordt het GDHCN beheerd door de wereldgezondheidsorganisatie WHO, die dat moment aangreep als een ‘cruciale kans om de veerkracht te versterken en de paraatheid voor toekomstige gezondheidsbedreigingen te vergroten’. Om dit te bewerkstelligen, werd het Euvabeco-project opgericht, het European Vaccination Beyond Covid-19. Het Euvabeco-project is gericht op het verbeteren van vaccinatiepraktijken in de context van routinematige vaccinatie of in het geval van toekomstige uitbraken.
Voortbouwend op de studie uit 2019 lanceert Euvabeco nu EVC-pilotprojecten die in september starten. Daarbij wordt gemeenschappelijke, gelijkgeschakelde terminologie ontwikkeld die voor alle Europese landen geschikt is.
Om dit ambitieuze initiatief te realiseren, werken Euvabeco’s partnerorganisaties in Letland (Riga Stradins University), Griekenland (Universiteit van Thessalië), België (Fratem), Duitsland (Universiteit van Saarland) en Portugal (General Health Directorate) nu samen met Euvabeco’s EVC-specialisten.
In het document waarin de Europese Commissie een gemeenschappelijke Europese vaccinatiekaart aanraadt, staat dat het op dit moment voor EU-burgers die naar een ander EU-land verhuizen vaak onduidelijk is welke vaccinaties zij en hun kinderen nog moeten krijgen. Landen hebben namelijk verschillende vaccinatieprogramma’s en registreren de vaccinaties ook anders. Hierdoor is het mogelijk dat kinderen of volwassenen onnodig een extra vaccinatie krijgen, of juist vaccinaties missen. De Europese Commissie denkt dat een gemeenschappelijke vaccinatiekaart dit zou kunnen voorkomen.
De vraag is hoever we moeten gaan met het vrijgeven van onze persoonlijke medische gegevens. De EU wil deze informatie immers beschikbaar maken voor een uitgebreide doelgroep. Het lijkt erop dat de technocratische drang naar controle steeds verder toeneemt. Volgens critici wordt privacy hierdoor een steeds verder uitgehold begrip. Volgens de EU is de vaccinatiekaart anders dan het EU Digital Covid Certificate omdat het een ander doel dient: het covidcertificaat werd ingevoerd om te voldoen aan wettelijke of gezondheidsmandaten, maar de EVC is specifiek ontworpen om burgers meer controle te geven over hun vaccinatiegegevens, zo beweert Brussel.
