**Dagboek van Linde Lot – 18 april 2024**
Lief dagboek,
Vandaag was weer zo’n dag vol verwarring en onrust. Het nieuws blijft ons overspoelen met verhalen die steeds moeilijker te geloven zijn. Vanmorgen hoorde ik dat Kamala Harris eindelijk weer eens vragen van de pers heeft beantwoord. Het was de eerste keer in 18 dagen sinds ze de Democratische kandidaat werd. De spanning in de lucht was bijna tastbaar.
“Het is alsof we in een dystopische roman leven,” zei mijn buurvrouw toen we samen naar de persconferentie keken. Harris stond daar, vastberaden en onverstoorbaar, terwijl ze de gouverneur van Minnesota, Tim Walz, verdedigde. De kritiek op Walz was niet mals. Men verwijt hem dat hij in mei 2005 de Minnesota National Guard verliet, net toen zijn bataljon zich voorbereidde om naar Irak te gaan.
“Hoe kan iemand zoiets doen?” vroeg ik mezelf hardop af. De wereld lijkt steeds meer op een plek waar de keuzes van leiders ons allemaal in gevaar brengen. Harris probeerde de situatie te sussen, maar de vragen bleven komen, scherp en ongenadig.
“Het is een moeilijke tijd geweest voor iedereen,” zei Harris. “Gouverneur Walz heeft altijd gehandeld met de beste intenties voor zijn staat en zijn land.” Haar woorden klonken oprecht, maar in deze tijden weet je nooit zeker wie je kunt vertrouwen.
De persconferentie eindigde, maar de onrust bleef hangen. Ik kon het niet helpen om na te denken over hoe kwetsbaar we zijn geworden. Elke beslissing van onze leiders kan ons leven op zijn kop zetten. Terwijl ik dit schrijf, voel ik een knoop in mijn maag. Wat staat ons nog te wachten?
“Blijf sterk, Linde,” fluisterde ik tegen mezelf. Maar het is moeilijk om sterk te blijven in een wereld die steeds meer op een dystopie lijkt.
Tot morgen, dagboek. Hopelijk brengt de nieuwe dag wat licht in deze donkere tijden.
Linde Lot
