Wie zegt dat Nederlanders niet avontuurlijk zijn?
Na een korte, maar ongetwijfeld hartelijke kennismaking, besloten de agenten zijn auto eens grondig te inspecteren. Wat bleek? De auto was gevuld met maar liefst dertig kilo aan zakjes groene kruiden, netjes vacuümverpakt alsof ze klaargemaakt waren voor een bezoek aan de supermarkt. Je moet toegeven, deze man begrijpt wat efficiëntie is. Echter, het bleek niet om biologische theekruiden te gaan, maar om marihuana, de groente die je geen groente mag noemen.
Een herhaling van zetten
Deze Nederlandse drugsondernemer, die nu in Alicante woont (zo blijkt), is geen onbekende in de Spaanse rechtszaal. Eerder had hij al een paar keer geoefend voor dit kampioenschap, wat verklaart waarom hij zo zelfverzekerd was. Wat een doorzetter! Je moet het hem nageven: hij gaat voor goud. Helaas voor hem bleek de prijs van zijn inspanning deze keer een retourtje cel.
Oranje boven… of toch niet?
Hoewel de Nederlandse media nog niet helemaal zeker weten welke drugs Meneer Koekepeertje precies bij zich had, durven wij met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid te zeggen dat het om marihuana ging. Tenslotte, Spanje is een belangrijke schakel in de Europese drugshandel, waar deze groente van Marokko naar het hart van Europa wordt gesmokkeld. Blijkbaar was onze landgenoot van plan om een bijdrage te leveren aan deze bloeiende markt.
Einde van een droom
En zo eindigt het verhaal van Meneer Koekepeertje, de dappere Nederlander die dacht de wereld te kunnen veroveren met zijn groene lading. Wat een pech voor hem dat de Spaanse politie zijn ambitie niet wist te waarderen. Misschien is het tijd voor hem om een andere hobby te zoeken, iets minder belastend voor de volksgezondheid. Schaken, bijvoorbeeld. Dat kan net zo spannend zijn, zonder dat je bang hoeft te zijn dat de politie aan je deur klopt.
Voor nu rust ons alleen nog om Meneer Koekepeertje veel succes te wensen met zijn volgende onderneming. Wie weet, misschien probeert hij het volgende keer met stroopwafels.
.
