-Frits Bosch- Pas op voor slinks links tijdens discussies!.

In de sociale wetenschappen is het wat lastiger
debatteren dan in de fysica. In de fysica ligt de empirische toetsing
duidelijker dan in de sociale wetenschappen. In de fysica blijkt uit onderzoek
iets waar te zijn of onwaar. In de sociale wetenschappen is er meer ruimte om
met de waarheid te sjoemelen. Er is dus ook meer ruimte om een discussie naar
je hand te zetten. Links is daar bedreven in. Pas op voor slinks links.

1. Complex argument

In een discussie kan het complex-argument gehanteerd
worden door links als ze in een onderliggende positie dreigen te geraken. Iets
is ‘complex’, daarmee suggererend dat de gesprekspartner simplistisch is en
niet doorziet hoe complex het issue is. Met een zweem van superioriteit: “U
oversymplificeert” (u bent dus dom). Niets is overgesyplificeerd, tenzij het
verkeerd is.

2. Alles of niets argument.

Voorbeeld: “De lucht is blauw”. De ander: “nee, de lucht
is soms grijs door wolken en rood bij zonsondergang.” De discussiepartner leidt
af van het centrale onderwerp dat aan de orde is door aan te vallen op een
sideline. Het wordt gehanteerd om de waarheid te negeren, hoe waar het ook moge
zijn. Variant: “Het gebeurt overal.” Deur dicht.

3. Semantisch argument

De Nederlandse steden veranderen van kleur. Er vindt
omvolking plaats. Links praat niet over waar omvolking toe leidt, maar duikt op
het woord omvolking in relatie tot WO2 om te vermijden dat links de zwarte piet
krijgt voor de omvolking en de gevolgen daarvan (in casu Frans Timmermans). De
multiculturele samenleving is mislukt.

4. Progressief-argument

“Rechts is niet progressief, behoudend en houdt
verandering tegen”. Onzin. Iedereen is voor verandering, mits die gunstig kan
uitpakken. Maar ‘progressieven’ doen alsof de veranderingen die zij wensen per
definitie goed zijn, terwijl we weten dat dit allerminst zo is. ‘Progressief’
is een leeg begrip.

5. Diversiteitsargument

Links is enthousiast over diversiteit, mits LHBTI.
Gemeend wordt dat diversiteit in een bedrijf tot betere bedrijfsresultaten
leidt (quod non). Diversiteit van opinies wordt niet op prijs gesteld, vooral
niet als dat uit conservatieve hoek komt. Links is zeer selectief met
diversiteit.

6. Onvermijdelijk-argument

In een discussie stellen ze dat het ‘onvermijdelijk’ is.
Natuurlijk denken we dan aan immigratie die ‘onvermijdelijk’ is; ‘je hoeft het
niet te proberen want ze komen toch. Het is onvermijdelijk’. Slaat de discussie
dood.

7. Feiten verdraaien

Links is niet enthousiast over feiten die niet in
overeenstemming zijn met het streven naar utopia. Feiten worden dan genegeerd
of verdraaid. Wijlen senator David Moynihan zei dat ieder recht heeft op een
eigen mening, maar niet op eigen feiten.

7. Botte ontkenning

Voorbeeld: Nigel Farage heeft een persconferentie
gehouden waarin hij ten stelligste ontkent dat hij iets met de onlusten te
maken heeft. Botte tegenspraak zonder bijbehorend bewijs: “Farage heeft
bevestigd dat hij bij de onlusten betrokken was.” Wijlen Christopher Hitchens:
“alles wat zonder bewijs beweerd wordt kan ook zonder bewijs verworpen worden.”

8. Schelden

Dit is het ultimum remedium om een discussie te winnen.
“Je bent een racist”. Dat kreeg ik toegevoegd tijdens een presentatie toen ik
het woord “allochtoon” opperde. Dit wordt veelvuldig toegepast in allerlei
varianten: populair zijn “radicaal, extreem, xenofoob, racist, islamofoob,
fascist.” En dat eindeloos repeterend. Links treedt dan graag groepsgewijs op,
zie de besprekingen over het Hoofdlijnen akkoord in de Tweede Kamer. Het waren
als jakhalzen.

Links heeft de keuze uit een heel areaal aan onheuse
contra-argumenten. Het is zaak ze tijdig te kunnen signaleren. Bedenk dat niets
te gek is voor de tegenpartij om een discussie winnend te kunnen afsluiten. Als
algemeen advies geldt om niet in discussie te gaan met lieden waarvan je van
tevoren al weet dat er geen enkele basis is tot overeenstemming.

Frits Bosch is econoom en socioloog. Hij is tevens auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”. Zijn meest recente boek is Kafkaistan.