De Andere Krant – Zijn we getuige van medische catastrofe?: Toine de Graaf.

Het zeer leesbare rapport, dat negen hoofdstukken en 165 pagina’s telt, is bij vlagen ijzingwekkend. Het is namelijk verre van denkbeeldig dat we allemaal in meer of mindere mate getuige zijn van een medische catastrofe, terwijl de overheid lankmoedig de schouders ophaalt. Als het aan Meester en Jacobs ligt, is dat voorgoed een gepasseerd station. “Tot nu toe heeft de Nederlandse overheid weinig interesse getoond om de veiligheid en werking van de vaccins echt te onderzoeken”, schrijven ze. “Statistiek zoals beschreven en uitgevoerd in dit rapport maakt een zeker causaal verband tussen covid19-vaccinaties en sterfte aannemelijk. Maar om er zeker van te zijn is meer nodig. Wij stellen voor een groot biomedisch onderzoeksprogramma te initiëren, waarvan bijvoorbeeld autopsies een belangrijk onderdeel zijn, zoals dat in Duitsland al enigszins van de grond is gekomen.”

De onderzoekers beseffen terdege dat ze daarmee de heilige koe van de geneeskunde in de wind zetten: vaccinatie. “Gezien de enorme vaccinatiedrang en soms -dwang die in ons land tijdens de pandemie werd uitgeoefend, is het onderwerp natuurlijk ook politiek brisant”, aldus Meester en Jacobs. Zij hopen dat media, medici en politiek de moed hebben over hun schaduw heen te stappen en dit dossier vanaf nu “anders” benaderen. “We hebben met dit rapport genoegzaam duidelijk gemaakt dat de covid19-vaccins waarschijnlijk helemaal niet ‘veilig’ en ’95 procent effectief’ zijn, zoals de achtereenvolgende ministers van Volksgezondheid als een mantra lange tijd hebben beweerd. De Nederlandse media, met verschillende wetenschapsjournalisten voorop, hebben tot nu toe alles aangegrepen om een mogelijke verdenking van de vaccins al bij voorbaat belachelijk te maken. Wetenschappelijk werk dat anders concludeerde werd bij voorbaat niet serieus genomen, en elke studie die in het straatje van politici of journalisten kwam werd juichend ontvangen. Dat is natuurlijk geen situatie waarin de waarheid, wat deze ook mag zijn, makkelijk boven tafel komt.”

Meester en Jacobs vinden het veel­zeggend “dat we dit onderzoek zelf moesten financieren”. Nationale subsidieverstrekker ZonMw had namelijk geen eurocent over voor hun voorstel. Een crowdfunding, in samenwerking met Stichting De Menselijke Maat, genereerde ruim 80.000 euro waardoor ze begin januari toch aan de slag konden. De onderzoekers schrijven “veel dank” verschuldigd te zijn aan alle burgers die financieel hebben bijgedragen.

“Het gaf ons de overtuiging dat veel mensen net als wijzelf vinden dat dit onderzoek moest plaatsvinden.” Nu is de beurt aan andere wetenschappers: “Wij hopen dat er collega’s zullen zijn die zich geroepen voelen verantwoordelijkheid te nemen voor een vervolg zoals we dat hierboven schetsten, met hulp, instemming en financiële ondersteuning van de overheid.”

Toch is het niet zo dat Meester en Jacobs alleen hebben geopereerd. Collega-onderzoekers verleenden hand- en spandiensten bij de totstandkoming van hun rapport, en dan vooral datawetenschapper Bram Bakker, arts/onderzoeker immunologie en infectieziekten Jona Walk en neuroloog Jan Bonte. Ook Herman Steigstra, Anton Theunissen en Wouter Aukema leverden bijdragen aan sommige hoofdstukken. Het resultaat is een doorwrocht en gedetailleerd rapport, waarin soms het werk van anderen opnieuw wordt geïnterpreteerd of een geheel nieuwe eigen analyse gemaakt. Zoals vooral gebeurt met de CBS-microdata en de macrocijfers van CBS/RIVM.

De lezer die geruststelling zoekt, is bij Meester en Jacobs aan het verkeerde adres. Al in het tweede hoofdstuk varen ze scherp aan de wind en is “duidelijk en onmiskenbaar dat er in alle jaren waarin werd gevaccineerd meer oversterfte was dan in 2020, het jaar zonder vaccinatie”. Opgemerkt moet wel dat ze de officiële cijfers hebben gecorrigeerd voor “verborgen ondersterfte” en daarom de oversterfte van 2020 voor 50 procent hebben opgeteld bij die van 2021. Na een periode met oversterfte volgt immers altijd een fase met ondersterfte, doordat een infectiegolf overwegend de zwakkeren in de samenleving treft die hierdoor eerder overlijden dan zonder golf. Daarom was in 2021 ondersterfte te verwachten, na de twee coronagolven van 2020. “Die zien we echter niet, wellicht omdat de Britse variant en later de Delta variant langskwamen.” De werkelijke oversterfte is daardoor enigszins vertekend door de verborgen ondersterfte. De onderzoekers benadrukken dat de grootte van de ondersterfte-correctie niet nauwkeurig bepaald kan worden, maar “het effect zélf is niet omstreden”. Overigens is er ook zonder deze correctie nog altijd sprake van oversterfte.

Bijzonder is dat voor de ouderen gedurende de drie coronajaren de oversterfte rond de 10 procent blijft schommelen, terwijl deze voor de 55-minners elk jaar met 5 tot 10 procent stijgt. “De sterftekans neemt elk jaar toe, terwijl er inmiddels nauwelijks nog corona is.” Door de focus op leeftijd, ontstaat het beeld dat er sinds 2021 bij de oversterfte een daling is van bijna vijf jaar voor de leeftijd bij overlijden. “Dat past niet bij uitgestelde zorg en verborgen coronasterfte als verklaringen voor de oversterfte”, aldus de onderzoekers. “We ontkomen niet aan de conclusie dat een ander fenomeen dan corona zelf verantwoordelijk is voor de onverklaarde oversterfte.”

In de hoofdstukken die volgen, belanden de coronavaccins nadrukkelijk in de beklaagdenbank. Zo laat hoofdstuk 3 zien “dat er onmiskenbaar aanwijzingen zijn dat de coronavaccins ongewenste en schadelijke bijwerkingen hebben”. Verderop in het rapport wordt vastgesteld dat een aantal van de bijwerkingen zo ernstig zijn dat ze “in theorie” een bijdrage zouden kunnen leveren aan de oversterfte: “De meest bekende zijn wellicht hartspierontsteking en de ontsteking van het hartzakje, maar de vaccins zijn ook geassocieerd met verschillende ontstekingsziekten en met het ontstaan van bloedstolsels”. Echter: “De meeste rapportages van ernstige bijwerkingen zijn methodologisch niet geschikt om in te schatten hoe vaak ze voorkomen na vaccinatie. Het is onbegrijpelijk dat hier nog altijd onvoldoende zicht op is.”

In hoofdstuk 4 doen de onderzoekers een poging tot een ‘meta-analyse’ van de wetenschappelijke literatuur over de relatie tussen coronavaccinatie en sterfte, maar lopen vast. Van de 13.430 publicaties blijkt slechts een klein deel te voldoen aan hun inhoudelijke en kwaliteitseisen. En die overgebleven 83 studies “rapporteren zeer uiteenlopende effectiviteiten van de vaccins, met zeer grote onzekerheidsmarges, en zijn bovendien niet of nauwelijks met elkaar te vergelijken”. Kortom: “Het follow the science-beleid rondom covid-19 was dus eigenlijk voornamelijk gebaseerd op drijfzand”.

Daarna volgt wat kan worden beschouwd als het ‘hart’ van het rapport: drie hoofdstukken over de Nederlandse data van CBS en RIVM. Eind 2023 en begin dit jaar kwamen deze overheidsinstituten nog met rapportages die de coronavaccins vrij­pleiten bij de oversterfte. Meester en Jacobs slaan daaronder de bodem weg. In hoofdstuk 5 concentreren zij zich onder meer op het CBS-rapport van afgelopen februari en doen een verrassende bevinding over de effectiviteit van de vaccins tegen sterfte aan covid-19: “We concluderen dat deze effectiviteit in de eerste weken na eerste vaccinatie negatief is. Daarna volgt een korte periode van bescherming die echter al snel weer verdwijnt.” Met andere woorden: bij de mensen die aan covid-19 overlijden zijn de (eenmalig) gevaccineerden juist oververtegenwoordigd in de eerste vier weken na de prik, en niet ondervertegenwoordigd zoals je zou verwachten. “Wellicht suggereren deze bevindingen dat mensen na vaccinatie extra gevoelig waren voor covid-19”, schrijven de onderzoekers.

Na hun analyse van de CBS/RIVM-macrocijfers, duiken zij in de CBS-microdata met gegevens op persoonsniveau. Ook hadden de onderzoekers toegang tot het covid-vaccinatie Informatie- en MonitoringsSysteem (CIMS) van het RIVM, waarin vanaf 2021 de gegevens van gevaccineerden worden bijgehouden. Het resulteert in het meest omvangrijke hoofdstuk van het rapport én opvallende bevindingen. Daartoe behoort onder meer de vaststelling dat het Healthy Vaccinee Effect heeft gezorgd voor een vertekening (‘artefact’) ten gunste van de gevaccineerden. Dit effect houdt in dat de groep gevaccineerden gemiddeld gezonder was dan de groep ongevaccineerden, en ze dus niet goed te vergelijken zijn. De reden dat gevaccineerde mensen gemiddeld ‘gezonder’ zijn dan ongevaccineerde, is dat ernstig zieke mensen niet meer worden gevaccineerd.

Al in december 2023 legde Meester hierop de vinger, naar aanleiding van de CBS/RIVM rapportages. Zo meldde het RIVM destijds over haar eigen onderzoek: “Hieruit blijkt ook dat mensen in de acht weken na elke herhaalprik geen grotere kans hadden om te overlijden aan andere oorzaken dan corona. We zagen zelfs dat zij een minder grote kans hadden om aan andere oorzaken dan corona te overlijden dan mensen die de boostervaccinatie niet haalden.” Het was een sterke aanwijzing voor het Healthy Vaccinee Effect, en dit wordt in dit nieuwe rapport verder onderbouwd. “Vrijwel zeker zijn ook de CBS/RIVM rapportages hier sterk door beïnvloed”, schrijven Meester en Jacobs. “Als we dat grote Healthy Vaccinee Effect meenemen in de interpretatie, is er volgens onze analyses weinig tot geen evidentie voor échte bescherming tegen sterfte door de coronavaccins. Zeker niet voor de jongere leeftijdsgroepen, waar de sterfte aan covid-19 sowieso verwaarloosbaar is.”

Daarnaast vermoeden de onderzoekers een tweede artefact: “ernstige datavervuiling”, vooral van de CIMS-database waarvan “uitgezocht zou moeten worden hoe dit heeft kunnen gebeuren”. Ze hebben sterke aanwijzingen (ze besteden in het rapport vele pagina’s hieraan) “dat van een significant en disproportioneel aantal mensen dat kort na de vaccinatie overleed – wellicht mede als gevolg van die vaccinatie – de vaccinatie niet is geregistreerd in CIMS”. Hun overlijden werd in dat geval onterecht bij de ongevaccineerde groep ingedeeld. “Dit alles zou betekenen dat de analyses over effectiviteit en veiligheid van de coronavaccins, inclusief die van CBS/RIVM – die over dit fenomeen niets vermelden – ook daardoor sterk beïnvloed zijn ten faveure van de vaccins.” Het geeft aanleiding tot een ferme conclusie: “Er zijn grote artefacten die vrijwel zeker alle CBS/RIVM effectiviteits- en veiligheidsanalyses ernstig hebben verstoord en daarmee de vaccin-effectiviteit en de veiligheid sterk hebben overschat. Deze zijn niet of onvoldoende opgemerkt en/of geadresseerd door het CBS/RIVM zelf.”

Source: http://deanderekrant.nl/nieuws/zijn-we-getuige-van-medische-catastrofe-2024-08-24

.