Het is de zoveelste keer dat de realiteit een dikke streep zet door de catastrofale voorspellingen van het IPCC en andere klimaatprofeten. We werden jarenlang doodgegooid met rapporten en verkenningen die ons deden geloven dat Nederland zou verzuipen. Randstad ontruimen, dijken meters ophogen – allemaal gebaseerd op modellen die nu, zoals we al vaker hebben gezien, niet kloppen. ‘Garbage in, garbage out,’ zoals het gezegde gaat. En dat blijkt maar weer eens pijnlijk waar te zijn.
Voor Nederland betekent dit goed nieuws: geen gigantische investeringen in het ophogen van dijken, geen paniek over het opgeven van de Randstad. In het ergste geval zou de zeespiegel tegen 2100 slechts 1,24 meter stijgen – de helft van wat de paniekzaaiers ons deden geloven. Maar waarom is deze hysterie dan ooit ontstaan? Waarom wordt het publiek voortdurend bang gemaakt met scenario’s die steeds weer niet blijken te kloppen?
Het antwoord ligt in de ideologie die ten grondslag ligt aan dit klimaatdoemdenken. Het is een ideologie die streeft naar controle, naar het inperken van vrijheid en zelfbeschikkingsrecht, en die elke kans grijpt om de angst voor klimaatverandering te gebruiken als wapen tegen de burger. Dit is precies wat er gebeurde met het hele coronaverhaal: modellen vol onzindata die dienden om draconische maatregelen te rechtvaardigen. En nu zien we hetzelfde patroon zich herhalen met het klimaat.
Maar de werkelijkheid is weerbarstiger dan de modellen van de klimaatalarmisten. Het is tijd dat we dit inzien en niet langer meegaan in de hysterische voorspellingen die ons worden voorgeschoteld. Natuurlijk, we moeten verstandig omgaan met onze omgeving en onze kustgebieden beschermen, maar dat betekent niet dat we ons moeten laten gijzelen door valse angst en overhaaste beslissingen.
.
