-Cultuur onder Vuur- Extreemlinkse IS-aanhanger steekt kerk in brand.

Het is vroeg in de morgen op 2 september. Meer dan 120 brandweerlieden rukken uit om een vlammenzee te blussen die de kerk van de Onbevlekte Ontvangenis verteert. De priester duikt met gevaar voor eigen leven de sacristie in om het Allerheiligste Sacrament te redden. Ongeschonden en met volbrachte missie verschijnt hij weer buiten. De vlammen slaan uit het dak en de kerktoren. Wanneer de ochtend komt, zijn beiden compleet verwoest. Het lijkt de zoveelste onopzettelijke kerkbrand te zijn in Frankrijk: de Notre Dame in Parijs en de Onze Lieve Vrouwe van de Tenhemelopneming in Rouen staat men nog vers in het geheugen. Maar was het wel zo toevallig als eerst aangenomen?

Al snel na het onderzoeken van het vernietigde gebouw begint de politie iets te vermoeden. Mehdi Benbouzid, de aanklager van Saint-Omer, verklaart: “Er waren sporen van een inbraak.” Een inbraak in de sacristie om precies te zijn, waar een glas-in-loodraam nog voor de brand stukgemaakt bleek te zijn. De autoriteiten handelden snel en arresteerden op maandagavond een verdachte: een man die, zo bleek, een oude bekende van de politie was. Hij was eigenlijk vrij bekend met het in brand proberen te steken van kerken, aangezien hij het al vijftien keer had geprobeerd. De zestiende keer was het hem dus gelukt. Maar het was niet zomaar een pyromaan die het leuk vindt om dingen in brand te steken. Zijn motieven bleken veel duisterder.

De 39-jarige verdachte indentificeert zichzelf als radicaal-links, antichristelijk en pro-IS. Tevens is hij een lid van Antifa, een linkse terreurgroep. Dit was niet louter een crimineel, maar iemand die heel goed wist wat hij deed. Iemand die het gemunt heeft op de Westerse christelijke beschaving, iemand die een huis van God wilde vernietigen. Een man met ogenschijnlijk tegenstrijdige denkbeelden, aangezien hij links is maar toch IS-steunt, een groepering die haaks staat op bijvoorbeeld de lhbt-beweging. Niets blijkt minder waar. Wanneer men beseft dat zowel de islam als de lhbt-groepen een gemeenschappelijke vijand hebben in het christendom en de Westerse beschaving, blijken zijn overtuigingen prima met elkaar samen te gaan. Het vernietigen van wat hij het meeste haat is het allerbelangrijkste. Maar deze brandstichter is niet alleen. Antichristelijk geweld en vandalisme is al geruime tijd aan een opmars bezig in heel Europa.

Alle mainstream media brengen voortdurend verslag uit over stijgend geweld tegen moslims en joden in Europa, maar dit is in strijd met de statistieken. Europarlementariër Virginie Joron voelde de Europese Commissie hierover aan de tand in 2022. Ze betoogde hoe in 2020 tachtig gebedshuizen van moslims waren geschonden, achtendertig van joden… en zeshonderddertien van christenen. Als de EC slechts onverschillig was tegenover deze feiten, was dat wellicht nog over het hoofd te zien. Maar de Commissie schijnt de christenen actief tegen te werken. In 2015 had het namelijk een coördinator aangesteld om “moslimhaat en antisemitisme” in de EU aan te pakken – maar de groep die het meeste aangevallen wordt kreeg dat privilege niet.

De Westerse, christelijke beschaving staat onder druk. De Kerk wordt van alle kanten aangevallen: grotendeels louter met woorden, maar steeds vaker met fysiek geweld. Moslims, linkse mensen, lhbt-lobbyisten, ecumenisten en andere vijanden van binnen- en buitenaf worden steeds brutaler en ambitieuzer. Het is een kwestie van tijd voordat de gruwelen waar christenen in het Midden-Oosten al eeuwenlang onder gebukt gaan ook in het Avondland zullen plaatsvinden. Dan worden kerkgebouwen bestormd en hele parochiën uitgemoord. Het is de hoogste tijd dat de strijdende Kerk op aarde haar naam eer aandoet en de tegenaanval inzet, aangezien ze op steun van niemand anders kan rekenen.