naar uit dat kabinet Schoof haar langste tijd gehad heeft. Hoe kon het zo ver
komen? Is NSC hoofdschuldige?
hakken in het zand zet over immigratie bij monde van de plaatsvervanger van
Pieter Omtzigt, Nicolien van Vroonhoven. Maar het euvel zit dieper en is meer
structureel dan de meesten willen toegeven. Daarom is het goed dat we een
helicopterview nemen en de zaken in een ruimer perspectief plaatsen.
Immigratie móet van tafel
In de eerste plaats zien we dan dat immigratie het nummer één onderwerp is voor
de algehele westerse wereld. Het is een onderwerp dat opgelost móet worden en
zo snel mogelijk omdat het voor grote verdeeldheid zorgt, het verwoest het
institutionele systeem en het houdt ons af van andere onderwerpen die ook
belangrijk zijn. Immigratie móet dus van tafel, maar tóch spartelt het gehele
linkse en christelijke blok tegen. Hoe komt dat?
Katholiek is dominant
Dat komt omdat in de jaren tachtig christenen, het
bedrijfsleven en de politiek elkaar gevonden hebben in “immigratie is goed voor
ons”. Dat startte al eind jaren zestig met de gastarbeiders die geen gast
bleken te zijn en dat woekerde in steeds heftiger tempo door langs de
kabinetten Biesheuvel, Lubbers, Den Uyl, Van Agt, Balkenende, Kok, Rutte. Wat
hier opvalt is dat het christelijke – het Rooms Katholieke – domineert, in
aanvang KVP, katholiek, maar ook Calvinist Rutte ging hierin mee. De christelijke
empathie vond een perfecte partner in het bedrijfsleven. Het christelijke “laat
de kindjes tot mij komen” en recent: “christus zei: “hebt uw naaste lief” en uw
naaste is iedereen” (een afschuwelijk christelijk misverstand) vond een
dankbaar gehoor in het bedrijfsleven in hun zoektocht naar goedkope
arbeidskrachten. Vooral de kabinetten van de rabiate Jezuiet, Rooms katholiek
Lubbers 1,2,3 en 4 (1982-1994) zette daar baanbrekend op in. Nicolien van
Vroonhoven is Rooms Katholiek. Pieter Omzigt is Rooms Katholiek. Er heerst een
principiële christelijke weerstand bij hen om mensen aan de grens te weigeren.
Ze krijgen er soms vreselijke stress van. De christelijke empathie en het
bedrijfsleven zijn twee handen op één buik. En ieder die bezwaar aantekende was
“xenofoob, racist, fascist en radicaal of extreem rechts” en methodist Hillary
Clinton noemt ze “a basket of deplorables, you name it”. Zo christelijk met
naastenliefde is dat niet. Het christelijke beleid was en is een beleid met
minachting voor de noden van burgers, door links “klootjesvolk” genoemd.
Weerbarstig conglomeraat
De sociale wetenschap (velen neomarxist, Radboud
Universiteit in het bijzonder) en de media volgden gretig en dat doen ze nog
steeds. Het bedrijfsleven spreidde internationaal haar vleugels uit. Ik ben
veertig jaar in het financiële bedrijfsleven werkzaam geweest en ik heb dat van
nabij meegemaakt (en ik heb daaraan verdiend). Globalisering is prima, is de
gedachte en links begrijpt waar hun belang ligt. Niet bij de noden van ‘het
volk’, de simpele zielen die het niet goed begrijpen en “die we het beter moeten
uitleggen”. Ze ondersteunen elkaar in een weerbarstig conglomeraat. En dat doen
ze contra, wat Hans Wiegel noemt, “de mensen in het land” en Hans Janmaat:
“eigen volk eerst” en vervolgens alle uitspraken dienaangaande van de door een
linkse gek vermoordde Pim Fortuyn. Maar het wordt telkens weer teniet gedaan
door het weerbarstige conglomeraat. Ze steken de kop boven het maaiveld uit,
maar telkens wordt het politiek correct afgehakt. In mijn boeken Kafkaistan en
Links Verdriet ga ik hier verder op in. Het is de basis van onze huidige
malheur en het dient niet langer genegeerd te worden als we dit land weer op de
rails willen krijgen.
De mensen in het land
De conclusie is dat een mogelijk falen van kabinet
Schoof het contraproductieve tegenspel van NSC lijkt te zijn. Dat is op zich
correct, maar het telkens weer moeten opboksen tegen het weerbarstige
conglomeraat is de diepere oorzaak. Dit ten koste van de mensen in het land en
van het land zelve. De oplossing is dat de mensen in het land nog beter gaan
inzien wat hier gaande is en dat ze de rechtse partijen ruim baan moeten geven
om zaken eindelijk gedaan te krijgen. De indoctrinatie van het weerbarstige conglomeraat
moet wijken. Doe dus maar weer nieuwe
verkiezingen en probeer maar opnieuw…
NSC ruimen
Als ik de samenstelling van het huidige kabinet
bezie, dan constateer ik dat hier een stevige ploeg van deskundige doeners zit:
geen woorden maar daden. Hoe jammer is het om dit op te breken, maar het is
niet anders. Het lijkt me verstandig om NSC te ruimen inclusief deze premier.
We moeten de mensen in het land nog eens goed duidelijk maken waar hun belangen
liggen. Succes!
.
