De undercoverafdeling Werken Onder Dekmantel (WOD) heeft de afgelopen twee jaar zwaar onder vuur gelegen. Het aantal operaties werd meer dan gehalveerd als gevolg van vernietigende rapporten over de werkcultuur en een pijnlijke zaak rond de zelfdoding van een van hun beste agenten, bekend als A-4265. De commissie-Brouwer deed onderzoek naar zijn dood en kwam tot de pijnlijke conclusie dat deze werkgerelateerde zelfmoord het gevolg was van grove nalatigheid bij de politie. Dat is geen kleinigheid. Dit is niet zomaar een foutje, dit is een complete faal van de leiding en werkcultuur binnen de afdeling.
De landelijke eenheid van de politie, dit jaar nog opgesplitst in twee aparte onderdelen, stond er de laatste jaren bijzonder slecht op. Kritische rapporten legden grote tekortkomingen bloot op het gebied van werkcultuur en leiderschap. Het is een triest verhaal: undercoveragenten die levensgevaarlijke operaties uitvoeren, maar geen enkele goede begeleiding krijgen. En dat terwijl deze mensen vaak hun leven riskeren om de georganiseerde misdaad te bestrijden. De afdeling Afgeschermde Operaties, met zo’n 300 politiemensen waaronder de WOD, voerde de afgelopen tien jaar tientallen operaties uit in binnen- en buitenland. Maar nu, na al het drama, draait alles op halve kracht.
Rob van Bree, hoofd van de nieuwe Eenheid Landelijke Opsporing en Interventies, geeft in De Telegraaf toe dat de begeleiding van undercoveragenten onder de maat was. Nou, dat mag ook wel, gezien de tragische gebeurtenissen. Van Bree zegt dat ze besloten hebben opnieuw te beginnen om alle aanbevelingen van de commissies goed op te kunnen volgen. Ondertussen zijn er wel operaties doorgegaan, maar met een ingekrompen team en onder strenge voorwaarden. Het aantal inzetten daalde met meer dan de helft. En dat is natuurlijk pijnlijk voor een dienst die zich op het hoogste niveau moet bezighouden met de bestrijding van de georganiseerde misdaad.
Het blijft maar rommelen bij de politie, en de vraag is hoe lang de burger nog vertrouwen kan hebben in een dienst die keer op keer faalt. Eerst de stakingen, dan deze ondermaatse begeleiding van undercoveragenten – het lijkt alsof de Nationale Politie zichzelf steeds verder in de problemen werkt. En wie betaalt de prijs? De burgers, die voor hun veiligheid afhankelijk zijn van een politie die te druk is met interne problemen en politieke spelletjes. Tijd dat hier een einde aan komt, en dat de focus weer ligt op waar het echt om draait: veiligheid en het aanpakken van criminaliteit.
.
