hulp te bieden aan slachtoffers van het geweld in het Midden-Oosten, ontspoort
in wat meer weg heeft van een PR-ramp. Het initiatief, gericht op zowel Israël,
Gaza als Libanon, stuit op scherpe kritiek en weerstand uit diverse hoeken van
de Nederlandse samenleving.
De poging om het ingezamelde geld naar beide zijden
van het conflict te sturen, leidt tot diepe verdeeldheid. Wat aanvankelijk
bedoeld was als een collectieve solidariteitsactie, is nu dus uitgelopen op een
pijnlijk fiasco.
Opvallend is dat bekende Nederlanders, die normaal vooraan
staan bij dit soort deugacties, nu opvallend stil zijn. Waar ze zich bij vorige
gelegenheden haastten om met een Giro555-shirtje aan de telefoon te zitten,
zijn ze dit keer terughoudend uit angst voor reputatieschade en politieke
complicaties.
fondsen – tussen Israël, Gaza en Libanon – voedt de onrust. In een land dat al
gebukt gaat onder polarisatie, blijkt deze kwestie nog gevoeliger te liggen dan
de Zwarte Piet-discussie. Het ontbreken van transparantie heeft geleid tot
oproepen tot een boycot van de actie, vooral van groepen die vrezen dat hun
geld naar de verkeerde partij gaat.
Slechts drie op de tien Nederlanders steunen de actie,
blijkt uit een enquête van EenVandaag. Onderzoeker Jeroen Kester benadrukt dat
dit ongekend is. “Niet alleen houden donateurs daardoor dit keer de hand op de
knip. Het zal mij niet verbazen als deze weerstand ook bij volgende acties aan
het imago van Giro555 blijft plakken.”
Alsof dat nog niet genoeg was, ontstond er verwarring door
berichten dat het kabinet de opbrengsten van de actie zou verdubbelen, wat
achteraf een broodje aap bleek te zijn. Minister Reinette Klever maakte
duidelijk dat het kabinet niet langer van plan is om dit soort opbrengsten te
verdubbelen, maar kondigde wel aan vier miljoen euro te reserveren voor hulp
aan Libanon.
De negatieve aandacht heeft de donaties flink doen kelderen.
Driekwart van de ondervraagden zegt niets te zullen bijdragen, vaak om morele
redenen. De een wil niet dat geld naar Israël gaat, de ander vreest dat hulp
aan Gaza en Libanon in handen van Hamas of Hezbollah valt.
De actie is daarmee een strategische blunder. Waar eerdere
campagnes brede steun kregen, zoals voor Turkije en Syrië, lijkt deze poging om
humanitaire hulp te bieden in een politiek explosieve regio vooral bij te
dragen aan nog meer verdeeldheid.
.
