De nieuwste cijfers zijn schrikbarend. Volkswagen heeft in het derde kwartaal een winstdaling van maar liefst 63,7% geboekt ten opzichte van vorig jaar. Dat zijn rampzalige cijfers voor een concern van dit formaat. De marges zijn verder gekrompen, en het moederbedrijf heeft aangekondigd meerdere fabrieken in het hart van de Duitse auto-industrie te sluiten. Dit is een klap voor de Duitse economie, die ooit de motor van Europa was, maar nu lijkt stil te vallen dankzij het groene idealisme dat ons uit Brussel wordt opgedrongen.
Komend jaar zal Volkswagen slechts 9 miljoen auto’s maken, terwijl de markt rekende op 9,2 miljoen. Ook de verwachte kasstroom blijft ver achter bij de verwachtingen. Het lijkt erop dat iedereen zal moeten inleveren om de boel draaiende te houden. CFO Arno Antlitz heeft al aangekondigd dat er significante kostenbeperkingen nodig zijn, en daarbij worden vooral de werknemers getroffen. De 140.000 werknemers van Volkswagen zullen een loonoffer van 10% moeten brengen om de concurrentie aan te kunnen gaan. Alsof het hun fout is dat de beleidsmakers blind hebben gekozen voor de energiewende zonder na te denken over de gevolgen voor onze industrie.
Dit is de trieste realiteit: de Europese bemoeienis, de eindeloze regels, de onhaalbare groene doelstellingen — het brengt de industrie naar de rand van de afgrond. Ondertussen kijken de Chinese fabrikanten, die niet belast zijn met deze bureaucratische molensteen om hun nek, lachend toe hoe wij onze eigen industrie vernietigen in Europa. Volkswagen, ooit een trots symbool van Duitse degelijkheid, wordt langzaam maar zeker de nek omgedraaid door de regels en ideologieën van Brussel. En wie betaalt de prijs? De hardwerkende werknemers en de Europese consument, die straks fors meer moet betalen voor zijn auto.
Het is nu alle hens aan dek voor Volkswagen, maar zolang Europa doorgaat op de ingeslagen weg van ideologisch gedreven politiek, zal het Duitse vlaggenschip steeds verder zinken. De Chinezen lachen in hun vuistje, en wij kunnen alleen maar machteloos toekijken.
.
