Je moet je voorstellen dat je je leven lang keihard gewerkt hebt om voor jezelf en voor je gezin te zorgen. Je hebt de Tweede Wereldoorlog meegemaakt, toen nazi’s door ons land stampten, hele horden Nederlanders verhongerden, en er overal onderdrukking en angst was.
In de jaren na die vreselijke oorlog en bezetting werkte je je kapot. Voor je gezin. En voor je land. Je ziet je land, dat kapotgemaakt is in de Tweede Wereldoorlog, opnieuw opstaan. Het wordt mooier. Rijker. De toekomst ziet er schitterend uit.
Als de politieke elites in de jaren zestig en zeventig beginnen met het binnenhalen van massa’s uit derdewereldlanden denk je daar niet negatief over. Nederland heeft arbeiders nodig. Die mensen gaan na een paar jaar weer terug naar hun eigen land wordt gezegd. Prima.
Maar dan. Dan zie je je land jaar na jaar veranderen. In het begin valt het nauwelijks op. Maar dan gaat het door en door. Op een gegeven moment kijk je om je heen en zie je dat die kansenparels hele woonwijken en zelfs steden in handen hebben – en vraag je jezelf af hoe dit heeft kunnen gebeuren.
Als je 90 jaar oud bent krijg je vervolgens de schrik van je leven, niet eenmaal, maar twee keer. Je gaat boodschappen doen en wordt overvallen. Door ‘asielzoekers,’ natuurlijk. Je begint te gillen en te schreeuwen, maar het boeit het tuig helemaal niets.
Vreselijk. Maar het wordt nóg erger. Want na die eerste keer word je dus nogmaals overvallen. Weer zijn de daders asielzoekers.
“Hij is doodsbang”
“Mijn 90-jarige vader is 2x overvallen door een groepje asielzoekers en leidt nu een angstig, geïsoleerd leven.”
Zijn dochter Tineke vertelt @ArletteAdriani over de ingrijpende consequenties van de komst van het AZC in Grave. #OngehoordNieuws
Kijk de uitzending:…
Let wel, deze man werd overvallen om kwart over drie in de middag. Het was niet donker, maar licht buiten. Alle mensen in het dorp waren op straat, op het werk, thuis in de tuin bezig, wat dan ook. Het was een volkomen normaal tijdstip om boodschappen te gaan doen. En toen werd hij opeens staande gehouden door de ‘asielzoekers.’
Zijn portemonnee werd gestolen, zijn bakjes met eten werden afgepakt… “Mijn vader schreeuwt dan, want die wordt boos,” aldus Tineke. Maar het mocht niet baten.
Het was een enorme schrik voor hem. Hij is er dan ook door veranderd. “Hij laat niemand [meer] binnen, hij is heel geïsoleerd, en neemt geen telefoon op omdat hij bang is lastiggevallen te worden.”
Met andere woorden, haar vader heeft een extreem “teruggetrokken” leven.
AZC: 600 kansenparels
De boosdoeners kwamen uit het asielzoekerscentrum in het dorp. In dat azc zitten maar liefst 600 asielzoekers. Ja, dat lees je goed. 600! In het dorp wonen slechts 8.000 mensen. Een azc van 600 kansenparels op een dorp van 8.000 Nederlanders. What could go wrong?
Tineke legt dan ook uit aan Arlette dat het niet alleen haar vader is die extreem geleden heeft onder de komst van die kansenparels. Er vinden veel misdrijven plaats, gepleegd door de asielzoekers. Winkeliers die arm worden bestolen. Gewone mensen die lastiggevallen worden op straat. En tienermeisjes die eigenlijk niet meer veilig over straat kunnen, zeker niet in een rokje.
Het is te wanstaltig voor woorden.
DDS heeft een NIEUWE Dagelijkse Nieuwsbrief. Abonneer je GRATIS en voor niets op deze NIEUWE dagelijkse nieuwsbrief. Deze nieuwsbrief is beter dan de oude nieuwsbrief: 1) we doen het in house dus zijn niet afhankelijk van anderen en 2) de layout en indeling van deze nieuwsbrief is veel handiger. Abonneer je dus. Gratis. Vandaag nog!
.
