Shell zit op een kruispunt. Het bedrijf verdient miljarden aan olie en gas, maar lijdt verlies op hun duurzame energieprojecten. Dat is geen verrassing voor wie een beetje logisch nadenkt. Wind- en zonne-energie zijn simpelweg niet rendabel zonder overheidssubsidies, en ook de productie van waterstof is alleen haalbaar als men inzet op grootschalige kernenergie. Toch lijkt Shell, net als veel andere bedrijven, gevangen te zitten in de hype van de ‘groene transitie’. Maar voor Shell is het nog niet te laat – ze kunnen nog stoppen met de groene waanzin en focussen op wat echt werkt.
Ondanks een lagere olieprijs heeft Shell opnieuw miljarden verdiend aan olie en gas. In het afgelopen kwartaal bedroeg de winst maar liefst 6 miljard dollar. En terecht, want het zijn de fossiele brandstoffen die nog steeds de ruggengraat van onze economie vormen. Opnieuw gaat een groot deel van die winst naar de aandeelhouders van het bedrijf. Shell koopt voor 3,5 miljard dollar eigen aandelen in en de beleggers profiteren daarvan. Het is nu al het twaalfde kwartaal op rij waarin Shell miljarden teruggeeft aan haar aandeelhouders. Vorig jaar werd er maar liefst 23 miljard dollar uitgekeerd. Dit is precies waar Shell goed in is: waarde creëren voor haar investeerders en energie leveren aan de wereld.
Daartegenover staan de duurzame activiteiten van Shell. Windenergie, zonne-energie, waterstofproductie – stuk voor stuk projecten waar geen winst op wordt gemaakt. Sterker nog, er werd een verlies van 162 miljoen euro geleden. Maar in plaats van zich te realiseren dat deze ‘groene’ projecten niets opleveren, blijft Shell verder investeren in dit verlieslatende avontuur. Eerder dit jaar maakte het bedrijf zelfs bekend de CO2-uitstoot verder te willen reduceren door bijvoorbeeld het aantal elektrische laadpalen wereldwijd uit te breiden van 54.000 naar 200.000 in 2030. Hoeveel geld wil Shell blijven verspillen aan deze onrendabele projecten?
Laten we eerlijk zijn: wind- en zonne-energie zijn een illusie zonder de eindeloze geldstromen van de overheid. Deze energiebronnen zijn alleen levensvatbaar dankzij enorme subsidies, en zelfs dan zijn ze onbetrouwbaar. De zon schijnt niet altijd en de wind waait niet altijd – dat zijn de feiten. Zonder constante overheidssteun zullen deze projecten nooit rendabel worden. En waterstofproductie? Daarvoor heb je gigantische hoeveelheden energie nodig, en zonder kernenergie is dat simpelweg niet haalbaar. De groene droom is een utopie die alleen bestaat in de hoofden van politici en klimaatactivisten.
Shell moet terug naar waar ze goed in zijn: olie en gas. Het zijn deze energiebronnen die onze welvaart hebben gebracht en die nog steeds cruciaal zijn voor de energievoorziening van de wereld. Terwijl de politiek ons wil doen geloven dat we zonder fossiele brandstoffen kunnen, toont de realiteit keer op keer aan dat dit simpelweg niet mogelijk is. Kijk maar naar de energiecrisis van vorig jaar – zonder gas en olie zouden we in de kou zitten. Shell verdient miljarden aan deze bronnen, terwijl ze verlies lijden op duurzame projecten. Het is tijd dat het bedrijf deze groene waanzin stopt en zich weer volledig richt op de productie van fossiele brandstoffen.
Het is nog niet te laat voor Shell om van koers te veranderen. Het bedrijf kan nog steeds kiezen voor de toekomst en niet voor de hype van de ‘groene transitie’. De aandeelhouders zijn duidelijk: zij willen rendement, en dat rendement komt uit olie en gas – niet uit verlieslatende projecten met windmolens en zonnepanelen. Het is tijd dat Shell weer gaat doen waar ze goed in zijn, en de wereld voorziet van betrouwbare, betaalbare energie. De groene waanzin heeft lang genoeg geduurd. Shell moet stoppen met het najagen van utopieën en zich richten op wat echt werkt.
.
