Tijdens de coronacrisis heeft voormalig arts-epidemioloog Willem Lijfering zijn ervaringen met de Covid-zorg gedeeld. Hij heeft misstanden gemeld bij de gezondheidsinspectie (IGJ) en nam ontslag, maar zijn verhaal werd niet serieus genomen. Onlangs heeft Lijfering een uitgebreide brief gestuurd naar de inspectie en de Volkskrant, waarin hij zijn verhaal uitgebreid beschrijft. Hij weigert langer te zwijgen en vindt dat de waarheid naar buiten moet komen.
Lijfering beschouwt de Covid-periode als een zedenmisdrijf, waarbij zowel de daders als de slachtoffers proberen de misdaad te ontkennen. Hij beweert dat patiënten met symptomen van longembolie op de ic werden opgenomen als Covid-patiënten, terwijl dat niet juist was. Volgens hem heeft de zogenaamde nieuwe ziekte Covid nooit bestaan.
Hij benadrukt dat mensen met Covid niet eerder zijn overleden dan mensen zonder Covid, wat aantoont dat er geen sprake kan zijn van een nieuwe ziekte die tot meer sterfgevallen heeft geleid. Dit betekent dat de lockdowns en andere maatregelen zinloos waren.
Lijfering beschuldigt artsen van nalatigheid bij het vaststellen van longembolie bij Covid-patiënten. Hij beweert dat veel patiënten zonder de juiste behandeling aan hun lot werden overgelaten en binnen drie weken overleden.
Nadat hij zijn verhaal had gedeeld met Wybren van Haga, werd Lijfering gerapporteerd door twee collega’s en kreeg hij een zwijgclausule opgelegd. Maar hij weigert zich te laten tegenhouden en spreekt zich uit voor de patiënten die hebben geleden door medische fouten. Hij is vastberaden om ervoor te zorgen dat dit stopt.
Het volledige verhaal van Lijfering is te lezen in zijn brief aan de inspectie en de Volkskrant.
.
