het laatste moment door burgemeester Femke Halsema verboden. De reden?
Veiligheidsrisico’s tijdens een drukke koopavond! Halsema verschuilt zich
achter “drukte rond pakjesavond en Black Friday” en het argument dat de politie
in het donker geen onderscheid zou kunnen maken tussen demonstranten en
winkelend publiek. Klinkt mooi in theorie, maar laten we eerlijk zijn: deze drogreden
rammelt aan alle kanten.
het CIDI, kreeg pas een week na hun aanvraag te horen dat de Dam niet
beschikbaar zou zijn. Sarah van Oordt van CVI noemt het in gesprek met De Telegraaf terecht “tekenend voor
Nederland anno nu.” De Dam, met zijn oorlogsmonument, staat symbool voor de
strijd tegen haat. En juist dát statement wordt nu begraven door
bureaucratische nonsens.
Wat deze situatie ronduit hypocriet maakt, is dat
pro-Palestinademonstraties eerder wel op de Dam werden toegestaan, zelfs
tijdens gespannen situaties. De gemeente verdedigt dat met het flutargument dat
die overdag plaatsvonden. En dat zou nu ineens een fundamenteel verschil maken?
Wie trekt hier eigenlijk aan de touwtjes, en waarom wordt de strijd tegen
antisemitisme zo opzichtig naar de zijlijn geschoven?
“Nooit was veiligheid een issue voor de burgemeester. Nu worden wij naar een
andere plek geduwd. Alsof het daar wél veilig zou zijn.” Het stinkt naar
politieke willekeur, waarbij de inhoud van de demonstratie zwaarder lijkt te
wegen dan de zogenaamd praktische bezwaren.
een zorgwekkend signaal over hoe Amsterdam omgaat met fundamentele rechten
zoals vrijheid van meningsuiting. Als zelfs de Dam, met zijn beladen
geschiedenis, geen plek kan bieden aan een manifestatie tegen antisemitisme,
wat zegt dat over onze samenleving?
De organisatoren staan nu voor een lastige keuze: buigen
voor een alternatieve locatie, de manifestatie annuleren, of de strijd aangaan
met een kort geding. Maar één ding staat als een paal boven water: dit is niet
zomaar een discussie over locaties. Dit gaat over principes, over onze
democratie, en over de groeiende onwil om antisemitisme op de kaart te zetten.
.
