Draghi in de shredder
Mij is het genoeg gegund geweest om midden september van dit jaar deel uit te maken van de sprekers over het rapport Draghi voor het interne overleg Tweede Kamer. Ik zat in de commissie naast Stef Blok en Ingrid Thijssen en een TNO’er. Zij putten zich uit in loftiitingen over rapport Draghi. Geweldig! Moesten we zeker doen! Mijn inbreng was afwijzend, wijzend op het karakter van het rapport in de richting van federalisering en superstaat Europa met Brussel als autocratisch middelpunt.
Ik wees erop dat de burger geen notie heeft wat er in de EU gebeurt en niet doorziet dat de EU soeveriniteit steeds verder opslurpt, ongemerkt maar wel steeds nadrukkelijker volgens de vijf verdragen. Er lijkt een zekere minachting voor de mensennin de EU’. Zijn weten van niets en hoeven ook niets te weten, hou ze dom. Een weg terug is amper meer mogelijk. Ik wilde mijn toespraak beëindigen met de conclusie dat rapport Draghi in de shredder moet, maar die kans kreeg ik niet want voorzitter Jesse Klaver ontnam mij toen voortijdig en hardhandig het woord. Klaver was niet blij met mijn bijdrage en Thijssen en Blok evenmin. Gidi Markuszower, PVV, was wel verguld van mijn bijdrage.
Arbeidsproductiviteit is laag
Ik sta nog steeds achter hetgeen ik toen naar voren heb gebracht, maar ik zou nu naar voortschrijdend inzicht het een kwart slag gedraaid hebben. Want de vraag is: waarom is de economische groei en innovatie zo laag. De innovatie in Nederland bedraagt volgens het TNO slechts 2,3% van het bnp, fors lager dan de ons omringende landen. Aan de basis van van de stagnatie van de economische groei staat de stagnatie in de arbeidsproductiviteit. Dat komt doordat onze economie vooral een diensteneconomie is waar de toename van de arbeidsproductiviteit nihil is.
Daar komt bij dat ondernemers bij de keuze om te innoveren en automatiseren of in plaats daarvan te kiezen voor goedkope arbeiders uit Polen en omstreken, voor het laatste kiezen. En ten slotte als men veel onproductieve lieden importeert – zoals al vele jaren uit empatie gebeurt – dan kun je niet verwachten dat de macro productiviteit zal toenemen in een sterk vergrijzend land. Dus reden genoeg om te begrijpen waarom deze stagnatie optreedt. Deze stagnatie kan niet met een druk op de knop – 800 miljard storten en klaar is Kees – opgeheven worden, zoals Draghi stelt. We mogen hem er niet van verdenken dat hij dit geld vooral zal aanwenden voor zijn Maffioos land waar iedere miljard in een bodemloze put verdwijnt.
Verzorgingsstaat afbouwen
Mijn stelling is dat de stagnatie in de economische groei en innovatie niet komt door te weinig geld maar door de intrinsieke weeffouten van de lidstaten, Nederland in het bijzonder. Nederland kent een omvangrijke verzorgingsstaat waarin pamperen voorop staat en waar ook perverse prikkels aanwezig zijn vanwege een foutief ingestoken belastingsstelsel, waarvan het alle intenties ten spijt van ministers van financiën, het telkens niet lukt de perversiteit er uit te halen. Als wij ooit weer mee willen doen in de vaart der volkeren dan is het wenselijk dat we de verzorgingsstaat gaan strippen, uitkleden. Daar ligt de fout: bij ons, niet bij een tekort aan geld om te innoveren.
Singapore als voorbeeld
De magneet van onze verzorgingsstaat móet weg om de massa-immigratie te lijf te gaan. Dat is enige methode. Voorts moeten de belastingen omlaag en toeslagen en subsidies moeten verdwijnen. De VS is de grote magneet voor innovaties. Reden: daar loont het om te innoveren want de belastingen zijn laag, men werkt veel harder en hire & fire is makkelijker. Regelgeving – in Nederland killing – is in de VS veel geringer en ook nu gaat daar met Trump het mes voor deregulation.
Wij – de EU – kunnen niet/lastig concureren. Neem een voorbeeld aan powerhouse Singapore. De gedachte dat we enkel krachtig kunnen zijn als we nauw gaan samenwerken met andere maffiose en corrupte landen is flauwekul. We moeten zelf weer lean & mean worden. Dat zijn we nu niet, maar dat moet wel. Tot slot: rapport Draghi moet in de shredder!
.
