Op Eerste Kerstdag, een moment van reflectie en hoop, worden we geconfronteerd met nieuws dat diep raakt: 57% van de Europese Joden overweegt te emigreren vanwege de groeiende dreiging van Jodenhaat. Dit is geen statistiek, maar een luid signaal van falen. Europa, dat zichzelf graag op de borst klopt als bastion van mensenrechten, ziet zijn Joodse gemeenschappen nu met angst en wantrouwen vertrekken. Hoe ver is het continent afgedwaald van zijn belofte van “nooit meer is nu”?
David Hirsch, socioloog en oprichter van Engage, benadrukte op de conferentie van de Combat Antisemitism Movement in Wenen dat veel Jodenhaters zichzelf niet als zodanig zien. “Ze geloven zelfs dat ze voor mensenrechten strijden,” zei hij. Dit toont precies het probleem aan: Jodenhaat heeft een nieuwe verpakking gekregen. Het vermomt zich als kritiek op Israël, als verdediging van ‘rechtvaardigheid’, terwijl het in werkelijkheid een giftige haat voedt die niets minder is dan een existentiële bedreiging voor Europese Joden.
Vakgebieden zoals de geesteswetenschappen en kunsten zijn volgens Hirsch vijandig geworden tegenover alles wat met Israël te maken heeft, en daarmee indirect tegenover Joden. Een pijnlijk voorbeeld van hoe moderne intellectuele elites bijdragen aan het normaliseren van antisemitische sentimenten.
Het meest verontrustende aan deze situatie is dat Europese leiders blijven falen om te handelen. Ze negeren de toenemende dreiging voor Joodse gemeenschappen terwijl ze zich verliezen in symbolische gebaren en lege woorden. Demonstraties tegen Israëlische acties worden vaak excuus-platforms voor pure Jodenhaat, maar politici kijken de andere kant op. Waar blijft de daadkracht die Europa na de Holocaust beloofde? Hoe vaak moet “nooit meer is nu” nog een loze belofte blijken?
Sommige verdedigen hun haat met een verwrongen interpretatie van feiten. Hirsch maakt een belangrijk punt: wie genocide pleegt en wie niet, zou glashelder moeten zijn. Maar in plaats van een eerlijke discussie te voeren, verspreiden extremisten desinformatie en zetten ze Joden neer als de agressor. Het is een tactiek zo oud als de geschiedenis zelf, en net zo destructief.
Als 57% van de Europese Joden overweegt te emigreren, dan betekent dit dat Europa faalt in zijn fundamentele verantwoordelijkheid: het beschermen van zijn burgers. Dit is geen zaak van enkel de Joodse gemeenschap—het is een kwestie van de ziel van Europa. Als Europa zijn Joodse gemeenschappen verliest, verliest het een essentieel deel van zijn geschiedenis, zijn cultuur en zijn toekomst.
Het is aan Europese leiders om te bewijzen dat hun “nooit meer is nu” geen lege belofte is. Er moet niet alleen gesproken worden over Jodenhaat; er moet gehandeld worden. Onderwijs, harde handhaving van haatzaaiende uitlatingen, en het beschermen van synagogen en Joodse instellingen zijn geen luxe, maar een absolute noodzaak. Europa moet laten zien dat het een thuis is voor iedereen—ook voor Joden.
(Artikel gaat verder onder deze oproep) Steun De Dagelijkse Standaard financieel via BackMe, want alleen met uw bijdrage kunnen wij ons belangrijke rechtse werk voortzetten en een krachtig alternatief blijven vormen voor de linkse mainstream media. Uw steun is cruciaal om onze onafhankelijke stem te behouden en de vrijheid van meningsuiting te waarborgen in een medialandschap dat vaak overheerst wordt door eenzijdige opvattingen. Samen kunnen we de balans bewaren en een pluriform medialandschap in stand houden.
Met Kerstmis vieren velen vrede en hoop. Maar hoe kan dat geloofwaardig zijn terwijl duizenden Joden in angst leven en overwegen te vertrekken? Het is tijd dat Europa wakker wordt en stopt met wegkijken. Dit is mijn kerstwens omdat de geschiedenis mee kijkt.
.
