Volgens de bekende onafhankelijke journalist Pepe Escobar wordt er op conferenties in de Global South smakelijk gelachen om het nieuwe secretaris-generaaltje van de Navo. Tutti frutti oh Rutti, schijnen ze in hotelbars te zingen, op de wijs van de klassieker van Little Richard.
Ik wou dat ik wat meer kon lachen om de clownsshow die wordt opgevoerd door onze ‘leiders’. Ze hebben hun mondkapjes afgedaan, dat is een gelukje, maar nu zie je hun schaamteloze grijnzen des te beter. Ik word er niet vrolijk van.
Bij zijn eerste optreden voor de Navo volgde generaal Rutti keurig het script dat hem was voorgeschreven en loog en bedroog hij zoals we van hem gewend zijn. “De kosten van het ondersteunen van Oekraïne zijn veel lager dan als we zouden toestaan dat Poetin zijn zin kreeg.” Wat zijn de kosten voor ons als Poetin ‘zijn zin krijgt’? Gaan we dan meer betalen voor onze energie?
Volgens Rutti zouden de Russen enorme verliezen lijden op het slagveld. Meer leugens. Tegelijkertijd sorteerde hij keurig voor op het komende presidentschap van Donald Trump, die klaar staat om Oekraïne in de stront te laten zakken en zijn pijlen gaat richten op de volgende vijand: China. “Dankzij Trump besteden we nu meer geld aan onze defensie”, likte Rutti alvast het achterwerk van zijn volgende baas, “en wat hij heeft gezegd over China nemen wij zeer ter harte”.
De woorden Israël, Palestijnen, Gaza en genocide werden overigens niet genoemd op de ‘persconferentie’ van Rutti. Hij brabbelde wel iets over het ‘internationale recht’ dat Oekraïne aan zijn zijde zou hebben. De Navo en het internationale recht? Serieus? Natuurlijk was er geen enkele ‘journalist’ die daar een vraag over stelde.
Wat zo stuitend is aan Rutti en consorten, is dat ze stug blijven vasthouden aan hun leugens, ongeacht de realiteit die om hen heen in elkaar dondert. Dat andere generaaltje, mister Tedros, verklaarde afgelopen week op de ‘World Health Summit’ dat “vertrouwen” de basis is voor de gezondheidszorg, maar dat dit vertrouwen helaas wordt geschonden door “mis- en desinformatie”, zoals “leugens over mondmaskers, vaccins en lockdowns”, die “zich zo snel verspreidden als het (corona)virus zelf en bijna net zo dodelijk waren”. Je moet het lef maar hebben. Ik heb een enorme berg literatuur doorgenomen over die gore mondkapjes. De leugens die door de WHO en companen daarover zijn verspreid, zijn met geen pen te beschrijven. Om over die mRNA-troep en de miljoenen doden als gevolg van vaccinaties en lockdowns maar te zwijgen. En dan toch blijven wauwelen over “vertrouwen”.
Of wat te denken van Agnes Kant van het Lareb? Wij tonen deze week in onze krant voor de zoveelste keer onweerlegbaar aan dat bijwerkingencentrum Lareb in gebroederlijke samenwerking met onze andere ‘gezondheids’-instanties het Nederlandse volk kei- en kei- en keihard heeft voorgelogen over de veiligheid van de vaccinatie-zooi. Ze konden de “ernstige bijwerkingen” en de vele meldingen van overlijdens niet bijhouden, maar besloten daarover NIETS te communiceren naar het publiek. En mevrouw Agnes Kant, die net als haar collega’s De Jonge, Van Dissel en al die andere leugenaars de gevangenis in zou moeten wegens ernstige ambtsmisdrijven, weigert vervolgens ook nog De Andere Krant te woord te staan omdat wij volgens haar “stelselmatig onjuistheden” zouden verspreiden. Voorbeelden wil of kan ze niet geven.
Over desinformatie gesproken, elders op deze pagina kunt u lezen hoe de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) pleit voor censuur (“overheidsinterventie”) om de democratie te redden. Ook de WRR, net als Lareb betaald met publiek geld (ja, ook ons belastinggeld), weigert vragen van ons te beantwoorden over deze merkwaardige opvatting van ‘democratie’. Terwijl ze ons in één moeite door wel beschuldigen van het brengen van “zeer gekleurd” nieuws, in tegenstelling natuurlijk tot al die geweldige “onafhankelijke” media die nooit een woord van kritiek leveren op de Oekraïne-oorlog, het coronabeleid en de mRNA-prikken.
Maar goed, blijven lachen, hoor ik u zeggen. Zo is het maar net. Wie het laatst lacht …
Deze column is eerder gepubliceerd in De Andere Krant. Heeft u nog geen abonnement? Ga dan naar de website www.deanderekrant.nl. Steun het andere geluid – en krijg wekelijks een krant in de bus die u met plezier zult lezen.
Het bericht Tutti frutti oh Rutti! verscheen eerst op The Friendly Society.
.
