Een interview van Enno de Wit met een gedupeerde van de windturbines.
Pieter van Reeth
Vlaming Pieter van Reeth kocht in Nederland een voormalig klooster aan de rand van een Stiltegebied. Het kostte hem zijn gezin, zijn gezondheid, veel geld en zijn vertrouwen in de overheid.
Windturbines maakten ‘alles kapot’. ‘Ik was niet voor of tegen windturbines’, zegt hij, ‘ik wist alleen niet wat ik zou kunnen verwachten. Onwetendheid is het grootste kwaad.’
Het verhaal begint bij Van Reeths nu dertienjarige oudste zoon Tristan. Die kreeg als baby botkanker, en dat leidde er weer toe dat zijn vader een organisatie oprichtte voor hulp aan gezinnen met levensbedreigend zieke kinderen, met een camping.
Van Reeth kocht het voormalige klooster in 2018 en kreeg in 2019 een vergunning voor het uitbaten als rustoord. ‘De bestemming is al sinds de Tweede Wereldoorlog agrarisch/recreatief. Ik kreeg toestemming om er een retraitecentrum in onder te brengen.’
Dat was aanvankelijk een groot succes en ondanks de nodige tegenslagen genas zijn zoon, nu dertien. Van Reeth en zijn vrouw kregen nog drie kinderen en hij overwoog het klooster ook open te stellen voor andere mensen en organisaties die behoefte hadden aan rust.
Het terrein grenst aan een stiltegebied en was daarvoor dus bij uitstek geschikt.
Zelfs toen hem berichten bereikten over de voorgenomen bouw van windturbines in de gemeente Nederweert maakte hij zich nog niet echt zorgen. In België stonden al turbines, die waren hooguit honderd meter hoog en gaven relatief weinig overlast.
Later ontdekte hij dat de geplande turbines in zijn directe omgeving veel en veel hoger zouden worden, en dat protesteren geen zin meer had, want alles was al in kannen en kruiken. Zei de gemeente.
Nadat de turbines in gebruik waren genomen gebeurden vreemde dingen. Van Reeth ging steeds slechter slapen en zag hoe ook de natuur te lijden had. Een veld lag ineens vol dode mollen. Paarden vielen om, varkens, kippen. Zelf kreeg hij last van tintelingen en duizelingen. Via een smart watch kon hij zien hoe zijn diepe slaap lineair per nacht verminderde. Hij ging in andere kamers slapen, het hielp niet. Uiteindelijk kocht hij een camper, waarin hij voor het gemeentehuis overnachtte, om wat rust te pakken en als protest.
In België kreeg hij van een cardioloog te horen dat zijn hart flink te lijden had van de overlast die de turbines veroorzaakten. ‘Ik kreeg zelfs last van steken in mijn borst’, zegt hij. Ik consulteerde verschillende wetenschappers, allen zijn negatief over de effecten van deze industriële windturbines. De cardioloog sprak zelfs voor de gemeente Nederweert. Zelfs na menig handhavingsverzoeken en intrekkingsverzoeken blijven ze doordraaien.’
Op den duur werd de situatie zo nijpend, dat zijn relatie op de klippen liep. Het betekende dat hij geen veilig huis meer had, geen gezin en geen werk, nu een streep was gezet door het retraiteoord. De woning die sinds 1925 op het terrein staat begon ook nog eens spontaan te verzakken: ‘Alsof het grondwater verhoogd is of aangetast wordt door de trillingen en laagfrequente geluiden die de windturbines produceren.’ Een causaal verband kan lastig gelegd worden, maar Van Reeth is overtuigd van een verband met de windturbines.
Zoals vaak gebeurd ontstond rond de gewraakte turbines een groep tegenstanders, die pogingen deed om het tij te keren. Dat had tot op heden geen succes, wat Van Reeths zorgen en frustratie alleen maar groter maakten. Het stoort hem buitengewoon, dat de lokale politiek uitgestoken handen en uitnodigingen voor overleg gewoon negeerde, dat niemand ook maar enige belangstelling had om zelf te komen kijken en ervaren wat hij en zijn gezin iedere dag meemaakten. ‘Vooral dat men nog niet voorgesteld heeft het klooster te gebruiken om onderzoek te doen. Achttien kamers kunnen gebruikt worden om de nadelige effecten van windturbines te onderzoeken.’
Zoiets sloopt een mens, en hij is heden ten dage dan ook vooral doodmoe, en toe aan rust. Wat erg ironisch is voor iemand die nota bene een rustoord uit de grond heeft gestampt.
‘Het is allemaal één grote klucht,’ zegt hij. ‘Ze houden de mensen bewust onwetend. Je wordt aan het lijntje gehouden tot je met pensioen gaat, maar serieus nemen ze je klachten nooit.’
Over de windturbines
– Locatie IWT’s : Ospeldijk
– Tiphoogte: 210 meter hoog
– Aantal: 4 windturbines
– Bouwjaar: 2021
– Afstand van de omwonende tot de IWT: 466 van terrein, 525 van woning en 595 meter van klooster
– Website van de IWT installaties: https://www.wml.nl/home en https://www.zuidenwind.org/
Steun Clintel
Door middel van een donatie of door je aan te melden als Vriend van Clintel
