Deze week werd ik hardhandig met de neus op de feiten gedrukt. Op de vraag hoe de Amsterdamse jongeren naar De Andere Krant kijken kwam het antwoord dat ze de negativiteit van onze krant lastig vinden, daar liever niet mee geconfronteerd worden. De tweedeling tussen de groep Nederlanders die ziet dat onze vrijheid op alle manieren onder druk staat en de groep die hardnekkig vasthoudt aan de overtuiging dat het allemaal best goed gaat, groeit met de dag. Terwijl wij ons op de redactie dagelijks verbazen over de Orwelliaanse wereld waarin we beland zijn, zie ook de Daily Lama van deze week die dit goed verbeeldt, viert de cognitieve dissonantie bij veel mensen hoogtij.
Deze tweedeling zorgt ervoor dat de keuze heel binair wordt: of je vertrouwt de macht of je bent een complotdenker die een gevaar voor de democratie is. Hieruit volgt dus dat mensen die niet willen weten dat de macht corrupt is, moeite hebben om kritisch te zijn. De goedgelovers van de macht wringen zich in allerlei bochten om de slechte intentie van onze bestuurders en de macht vooral niet te hoeven zien. Misstanden worden goedgepraat en met de mantel der liefde bedekt.
Het zou toch heel bijzonder zijn als er zoveel snode plannen worden uitgevoerd zonder dat dat uitkomt, krijg ik te horen, waarbij alle klokkenluiders stelselmatig genegeerd worden. Wanneer ik deze mensen wijs op alle zelf geopenbaarde plannen (denk aan de documentatie van het World Economic Forum of de vorige week in deze krant opgetekende uitspraak van de baas van de Bank of International Settlements, de centrale bank van de centrale banken, dat de CBDC hen volledige controle geeft over hoe wij ons geld gebruiken), is het commentaar dat ze dat vast niet zo slecht bedoelen. En volgens het goedgelovige smaldeel gaat veel fout in onze maatschappij, omdat de macht gebrekkige informatie zou hebben waarmee men beslissingen moet nemen (dat blijft de verdedigingslijn met betrekking tot het gevoerde beleid in de coronatijd, ondanks de veelheid aan informatie waaruit het tegendeel is gebleken). Ook veel gehoord is dat de uitkomsten van beleid tegenvallen, maar dat dat niet te overzien zou zijn geweest, een toevallige samenloop van omstandigheden. De uitspraak “in de politiek gebeurt niets per ongeluk en wanneer dat wel het geval is, kun je ervan uitgaan dat het zo gepland is” van Franklin D. Roosevelt, de 32e president van de Verenigde Staten van 1933 tot 1945, zou door deze mensen ter harte genomen moeten worden.
Hoe door deze struisvogelpolitiek heen te breken is een hersenkraker waar ik nog niet uit ben. Velen geloven dat de situatie eerst erger moet worden voordat mensen open gaan staan voor de realiteit en waarschijnlijk hebben ze daar gelijk in. Wat in ieder geval naar mijn stellige overtuiging helpt, is daar waar mogelijk positieve verandering te realiseren, zowel in onze binnen- als buitenwereld. Te dromen van en te werken aan een andere realiteit waarin alle mensen tellen en we in harmonie leven met elkaar en de rest van de natuur. Neem verantwoordelijkheid om daar waar mogelijk de macht (lees: alle partners in het bedrijfsleven die meewerken aan de ontmenselijking) niet, en zeker niet geldelijk, te steunen. Eet en drink gezond, ben ondanks de continue herfst een vrolijk en blijmoedig mens. Ben bezield en begaan met jouw medemens, ook wanneer deze het andersom niet kan opbrengen. Bij De Andere Krant werken in ieder geval alleen maar positivo’s die weten dat een mooiere wereld mogelijk is, wat iedereen daar ook van denkt.
