Frankrijk is in rouw. Vijf penitentiaire agenten die de 30-jarige Franse drugscrimineel Mohammed ‘La Mouche’ Amra dinsdag overbrachten naar het detentiecentrum van Évreux in Normandië, werden aangevallen aan de péage van Incarville. Hun wagen werd klemgereden, waarna ze onder vuur genomen werden. Drie van hen raakten zwaargewond, twee collega’s overleefden het niet. Naar de daders en de ontsnapte Amra wordt een dag later nog steeds een klopjacht gehouden.
De eerste van de twee cipiers die het niet overleefden, was de 52-jarige Fabrice Moello. De burgemeester van zijn woonplaats, Incarville, omschrijft hem als een “zeer discreet persoon”, wat volgens hem een logisch gevolg was van zijn job als cipier. Volgens meerdere bronnen was hij een sportieveling, die in zijn vrije tijd niets liever deed dan te gaan hardlopen in het bos.
Moello woonde al decennialang in Incarville met zijn echtgenote, een verkoopster, in een bungalow die door de burgemeester omschreven wordt als een “kleine oase van rust”. Het is daar dat de vrouw van Moello beviel van hun twee kinderen, een tweeling die donderdag 21 jaar wordt. Zij studeren op dit moment elders in Frankrijk.
Sinds 1996 werkte Moello in het gevangeniswezen. Eerst was dat jarenlang in de gevangenis van Beaulieu, nabij Caen, en goed tien jaar geleden werd hij gerechtelijk begeleider. (Lees verder onder de post)
Hier staat ingevoegde content uit een social media netwerk dat cookies wil schrijven of uitlezen. U heeft hiervoor geen toestemming gegeven.
Ingesprongen voor collega
Het tweede dodelijke slachtoffers was zijn 34-jarige collega Arnaud Garcia. Die woonde in Blangy-le-Château (Calvados) en werkte sinds 2009 in het gevangeniswezen. Pas drie maanden geleden trad hij in dienst bij de gerechtelijke escorte in Caen. Op de fatale dag moest hij initieel niet werken, maar hij sprong alsnog in voor een collega. Hij laat een vijf maanden zwangere vrouw na.
Arnauds vader Dominique omschrijft hem in Franse media als een “dapper man”, die “toegewijd was aan zijn land en aan zijn werk, waar hij van hield”. “Ik heb hun huwelijksceremonie drie jaar geleden geleid. Wat gebeurd is, is vreselijk. Ze hebben me mijn kind ontnomen. Ik wil dat er gerechtigheid komt voor hem, dat de verantwoordelijken gevonden worden.”
Dorian Cage, de burgemeester van de woonplaats van Garcia, was al sinds de lagere school bevriend met de cipier. “Op 8 mei vertelde hij me dat hij papa ging worden. Hij was zo gelukkig.” In het gevangeniswezen werken was al lang de droom van Garcia, zegt Cage nog. “Hij was net gepromoveerd en overgeplaatst naar deze afdeling, waar hij eindelijk wat tijd voor zichzelf zou hebben… Dit valt echt zwaar.”
Volgens Frédéric Bescon, nationaal secretaris van de Franse cipiersvakbond, zette Garcia zich al jarenlang in voor betere arbeidsomstandigheden van cipiers. Hij richtte daarom in zijn woonplaats een lokale afdeling op van de cipiersvakbond. “We hebben een paar jaar samengewerkt”, zegt Bescon in Le Parisien. “We ontmoetten elkaar geregeld en spraken vaak via de telefoon.” Hij noemt Garcia een “zeer vriendelijke man” en een “zeer goede professional die altijd aandacht had voor anderen”. “Wat gebeurd is, is verschrikkelijk.” (Lees verder onder de post)
Hier staat ingevoegde content uit een social media netwerk dat cookies wil schrijven of uitlezen. U heeft hiervoor geen toestemming gegeven.
Van de drie gewonde cipiers is geweten dat ze 48, 52 en 55 jaar oud waren en allemaal een of meerdere kinderen hebben. Twee van hen zijn nog in levensgevaar.
