1000 dagen geleden veranderde de wereld. Rusland viel Oekraïne nog verder binnen, een brute aanval op vrijheid en democratie. Sindsdien zien we hoe Oekraïners vechten met ongelooflijke moed. Voor hun land, hun toekomst – én voor de waarden die ook ons verbinden: vrijheid,…
Het is precies dit soort hypocrisie dat veel Nederlanders doorhebben. Dezelfde politici die ons onze vrijheden ontnamen, willen nu miljarden van ons belastinggeld in een eindeloze oorlog pompen. Een oorlog die niets anders doet dan onze energieprijzen opdrijven, onze economie onder druk zetten en onze veiligheid in gevaar brengen. Het geld dat naar Oekraïne gaat, kan beter besteed worden aan ons eigen land – aan betaalbare woningen, zorg en veiligheid voor onze eigen burgers.
Jetten noemt de oorlog in Oekraïne een strijd voor “vrijheid, rechtvaardigheid en vrede”. Maar waar is die vrijheid voor de Nederlanders gebleven? Waarom moeten wij onze zuurverdiende miljarden blijven overmaken naar een land waarvan het regime verre van onschuldig is? De situatie is complex, maar voor Jetten is het eenvoudig: meer geld, meer steun, zonder terughoudendheid. En wie betaalt de rekening? Juist, de gewone Nederlanders die nu al worstelen met stijgende kosten, inflatie en een overheid die maar niet lijkt te snappen dat wij geen bodemloze portemonnee hebben.
Rob Jetten kan blijven verkondigen dat de strijd van Oekraïne onze strijd is, maar voor de meeste Nederlanders is het duidelijk: wij hebben genoeg van de dure oorlogen, de holle retoriek en de hypocriete oproepen van politici die keer op keer laten zien waar hun loyaliteiten liggen. Niet bij de Nederlanders, maar bij hun eigen politieke agenda en een idealistisch beeld van een ‘verenigd Europa’.
Het wordt tijd dat we stoppen met het smijten van miljarden in de bodemloze put die Oekraïne heet en in plaats daarvan investeren in onze eigen toekomst. Want laten we wel wezen: Rob Jetten heeft zijn kans gehad, en veel Nederlanders weten inmiddels dat wat hij zegt, vaak niet meer is dan een leugen verpakt in een mooi praatje.
.
