Het was een donkere en dreigende dag op de Gainesville Intermediate School. Jocelynn Rojo Carranza, een 11-jarig meisje met een migratieachtergrond, werd keer op keer geconfronteerd met hatelijke opmerkingen en bedreigingen. “Jullie zijn illegaal in het land. Jullie moeten weg”, schreeuwden de pesters naar haar. De woorden sneden diep in haar ziel en lieten haar twijfelen aan haar eigen bestaan.
Deze wrede pesterijen hadden een verwoestend effect op Jocelynn. Ze begon te lijden aan slapeloosheid en verloor haar eetlust. Haar ouders waren zich niet bewust van het leed dat hun dochter onderging. Ze was altijd vrolijk en leek geen tekenen van pijn te tonen. Maar achter haar stralende glimlach verborg ze een diepe pijn die ze niet met haar familie durfde te delen.
Op een dag vond haar moeder haar bewusteloos thuis. De politie weigerde details vrij te geven over wat er precies was gebeurd, maar het was duidelijk dat Jocelynn had geprobeerd een einde aan haar leven te maken. Artsen en ambulanciers vochten wanhopig om haar leven te redden, maar uiteindelijk verloor ze de strijd in het ziekenhuis.
Het verdriet en de woede overspoelden het hart van haar ouders. Ze waren zich er niet van bewust dat de school op de hoogte was van het pesten en naliet hen te informeren. “Het is niet eerlijk, de school is zwaar in gebreke gebleven”, snikte haar moeder. Ze voelden zich verraden door degenen die verantwoordelijk waren voor de veiligheid van hun dochter.
De politie van Gainesville startte een onderzoek naar het pesten en de pesters. Maar voor de ouders van Jocelynn was dat niet genoeg. Ze eisten gerechtigheid voor hun dochter en overwogen verdere juridische stappen tegen de school. Ze waren vastbesloten om ervoor te zorgen dat geen enkel ander kind hetzelfde lot zou ondergaan.
Terwijl de familie rouwde om het verlies van hun geliefde Jocelynn, verzamelden honderden vrienden en familieleden zich in de St. Mary Catholic Church om afscheid te nemen. De kerk was gevuld met een mengeling van verdriet en woede. Rouwenden droegen witte sweatshirts met de foto van het jonge meisje erop, terwijl anderen pasteltinten droegen, de lievelingskleuren van Jocelynn.
“We hebben vijf dagen lang gebeden aan haar bed, gesmeekt dat ze beter zou worden”, fluisterde Marbella Carranza, de tante van Jocelynn. Maar hun smeekbeden werden niet verhoord. Nu rust Jocelynn in vrede, terwijl haar familie vecht voor gerechtigheid en een einde aan pesten op scholen. Want niemand verdient het om te worden geconfronteerd met zoveel haat en pijn, vooral niet op zo’n jonge leeftijd.
Source: https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20250220_96642945
.
