Het vinden van een baan blijft moeilijk voor de meeste werkzoekenden, ondanks het grote aantal vacatures. Volgens de VDAB waren er eind augustus 213.429 mensen zonder werk ingeschreven. Slechts 18 procent van hen heeft meer dan 50 procent kans om binnen zes maanden ergens aan de slag te gaan. Deze berekening is gemaakt met behulp van een AI-model dat verschillende gegevens zoals leeftijd, werkervaring, werkloosheidsperioden en talenkennis gebruikt. Het model helpt de bemiddelaars van de VDAB om te bepalen wie als eerste benaderd moet worden, namelijk de mensen met de grootste afstand tot de arbeidsmarkt. Voor deze groep is het namelijk het moeilijkst om werk te vinden, en hoe langer ze moeten wachten op dienstverlening, hoe moeilijker hun zoektocht wordt.
Het feit dat zoveel werkzoekenden moeite hebben met het vinden van een baan, is geen verrassing voor de VDAB. De groep werkzoekenden is namelijk erg divers. Meer dan de helft van hen ontvangt een werkloosheidsuitkering, maar er is ook een grote groep voormalig inactieven bijgekomen sinds deze regering aan de macht is. Deze groep bestaat onder andere uit leefloners, langdurig zieken en huismannen en -vrouwen die eerder niet actief op zoek waren naar werk.
Voor veel werkzoekenden is de kloof tussen de beschikbare vacatures en hun profiel groot. Sommigen hebben andere obstakels die eerst moeten worden opgelost, zoals gezondheidsproblemen, huisvestingsproblemen of armoede. Voor hen is het vinden van een baan op dit moment geen prioriteit, zij hebben eerst andere vormen van ondersteuning nodig. Daarnaast is er ook een groep die al lange tijd niet heeft gewerkt en eerst een opleiding nodig heeft. Bepaalde groepen, zoals 60-plussers, mensen met een migratieachtergrond en mensen met een beperking, ervaren meer drempels in hun zoektocht naar werk.
Volgens arbeidseconoom Stijn Baert is er momenteel weinig “laaghangend fruit” onder de werkzoekenden. Dit betekent dat goede profielen vaak niet lang werkloos zijn, vanwege de vele vacatures en de “war on talent”. De VDAB richt zich daarom vooral op de groep die moeilijker te activeren is. Baert is van mening dat de VDAB hiervoor een pluim verdient, omdat zij erin slagen om ook inactieven aan een baan te helpen. Hij waarschuwt echter dat het beperken van de werkloosheidsuitkering in de tijd weinig zal veranderen. Hoewel dit sommige mensen richting werk kan duwen, geldt dit niet voor iedereen. Baert vindt dat er voorzichtig moet worden omgegaan met deze maatregel, omdat de groep werkzoekenden divers is en het stopzetten van de uitkering na twee jaar als onrechtvaardig kan worden ervaren.
Baert benadrukt ook dat het belangrijk is om te voorkomen dat mensen langer dan een jaar werkloos zijn, omdat het dan steeds moeilijker wordt om weer aan de slag te gaan. Hij pleit voor hogere uitkeringen bij de start, maar met een duidelijke afname na drie en zes maanden. Dit zou ervoor zorgen dat werkzoekenden snel genoeg een bredere pool van vacatures overwegen.
Source: https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20240903_95828055
.
