Hij speelde de pannen van het dak in het theater en veroverde menig hart met iconische televisierollen als Akke in W817 en Koentje in De kotmadam. Zelf vocht acteur Aron Wade (54) bijna heel zijn leven tegen angst en depressie. Dankzij een aanvraag tot euthanasie voor ondraaglijk psychisch lijden, zette Aron vandaag een punt achter zijn bestaan. “Het lijden is voor mij veel erger dan het beëindigen ervan. Dat ik daar zelf een initiatief in kan nemen, is belangrijk.”
“Ik heb nog 49 dagen”, zegt Aron. Het is een zonovergoten zomerdag, begin augustus. We zitten aan tafel, in de tuin van een van zijn beste vrienden waar hij traditiegetrouw elke zomer komt housesitten. “Vanaf dat de einddatum vaststond, heb ik die in mijn agenda geschreven. Soms sla ik dat boekje open en denk ik, we zijn er bijna. Ik tel af.”
Zijn laatste dagen vult hij door heel veel te lezen. Zoals hij altijd al zo graag deed. “Het einde maakt me niet bang. Het geeft me juist geborgenheid. Misschien is dat omdat ik zo graag filosofieboeken lees. Ik hoef nu geen speciale bucketlistdingen te doen. Mijn leven blijft gewoon doorgaan, tot het stopt.”
Enkele dagen voordien vertelde Aron een van zijn beste vrienden over zijn beslissing tot euthanasie. “De impact van mijn vertrek doet me schrikken. Je begrijpt dat dit een ontzettend moeilijke boodschap is, maar toch had ik dat zo niet ingeschat.” Dat zegt veel over hoe een brein soms werkt. “Ja, de buitenwereld wordt vertaald door je wereld binnenin. Als de vertaler in je hoofd alles in een totaal ander daglicht zet. Tja, …”
Dat zijn leeftijd niet in het verwachtingspatroon ligt van iemand die sterft, maakt het moeilijk voor zijn naasten. “Ik had misschien statistisch nog 25 tot 30 jaar kunnen leven. Maar daar heb ik de energie, de wil en de moed niet meer voor. Ik wil liever rechtstaand in herinnering blijven, dan dat ik nog verder aftakel tot een wrak en nog meer moet afzien.”
Grote depressies
Vier keer al ging Aron door een zware depressie. “De tweede depressie heeft me volledig uitgeput. Alsof ik plots tien jaar ouder was geworden. Ik voelde toen dat ik niet meer zou recupereren.”
Aron is de man van de metaforen, dus die kan hij ook nu niet laten liggen. “Ik vergelijk het soms met de zon. Die produceert energie, maar tegelijkertijd trekt er een enorme zwaartekracht aan haar. Zolang die zon energie produceert, kan ze blijven bestaan. Maar als de brandstof op is, zakt ze weg en wint de zwaartekracht. En dat is het. De zwaartekracht trekt veel harder aan mij dan de energie die ik ertegenover kan zetten.”
“Ik had misschien statistisch nog 25 tot 30 jaar kunnen leven. Maar daar heb ik de energie, de wil en de moed niet meer voor. Ik wil liever rechtstaand in herinnering blijven, dan dat ik nog verder aftakel tot een wrak en nog meer moet afzien” – Aron Wade
Elf jaar lang zocht hij hulp bij zijn psychiater en psychologen. “We gaven vier verschillende antidepressiva een kans. Telkens opnieuw moest ik die opbouwen en voorzichtig weer afbouwen, met de bijwerkingen van dien.”
Aan het begin van die zoektocht zou hij er nooit voor gekozen hebben om uit het leven te stappen. “Ik zag mogelijkheden en perspectief. Ik had een heel actief leven en vertaalde mijn succes in het theater naar geluk, tevredenheid en euforie”, zegt Aron. “Pas toen de depressie al mijn energie opslokte en ik niet meer kon
Source: https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20240923_95219141
.
