Op het proces rond de sabotage van zes sluizen in het poldergebied blijft ex-sluismeester S.D. (42) zijn onschuld uitschreeuwen. Zijn advocaten beweren dat de gsm-gegevens niet overeenstemmen met het moment van de manipulaties, waardoor het onmogelijk is dat hij de dader is. Echter, tijdens zijn verhoor legde de Zuienkerkenaar vreemde verklaringen af, wat bij de rechter vragen doet rijzen.
In de nacht van 19 op 20 juni 2022 vond de sabotage plaats. Op zes verschillende locaties werden de sluizen opengedraaid en de pompen geactiveerd, waardoor het poldergebied in een recordtempo leegliep richting de zee. Gelukkig ontdekte de sluismeester de sabotage tijdens een nachtelijke controle en kon hij voorkomen dat het gebied tussen Bredene en Zeebrugge onder water kwam te staan.
Volgens Nieuwe Polder van Blankenberge, dat de sluizen beheert, werd een ramp maar net voorkomen. Als de sluizen bij vloed nog open hadden gestaan, zouden De Haan, Zuienkerke, Blankenberge en Wenduine onder water zijn gelopen. De advocate van Nieuwe Polder van Blankenberge pleitte dan ook voor de Brugse strafrechtbank.
De verdachte, S.D., werd gelinkt aan de sluizencomplexen door beelden van camera’s met nummerplaatherkenning en gsm-gegevens. Hij was twee jaar sluismeester geweest en was kort voor de sabotage teruggekeerd naar zijn oude job. Hoewel hij zijn aanwezigheid bij de sluizen toegaf, ontkende hij elke betrokkenheid bij de manipulaties.
Het openbaar ministerie beweerde echter dat de dader kennis van zaken had. Er werden paswoorden ingevoerd en kabels losgerukt om het alarm te omzeilen. De saboteur had ook toegang tot de nodige sleutels. Alleen in Varsenare werd een deur ingetrapt. Als ex-sluismeester had de beklaagde de mogelijkheid om sleutels na te maken. Het motief van de sabotage blijft echter onduidelijk.
De advocaten van S.D. pleitten voor vrijspraak en zaaiden twijfel over de bewijslast. Ze beweerden dat de gsm-gegevens niet overeenkwamen met het moment van de manipulaties en dat de discrepanties aantoonden dat hun cliënt onmogelijk de dader kon zijn. De verdediging benadrukte ook dat het bewijs flinterdun was en gebaseerd op veronderstellingen.
De rechtbank plaatste echter vraagtekens bij de verklaringen van S.D. tijdens zijn verhoor. Hij beweerde dat het niet zijn bedoeling was geweest, maar dat hij zijn verantwoordelijkheid zou nemen. Toen hem werd gevraagd waarom hij dit dan wel verklaarde, antwoordde hij dat hij volledig overdonderd was.
De zaak blijft dus spannend en de vraag naar het motief van de sabotage blijft onbeantwoord. De vader van de beklaagde, die veertig jaar sluismeester was, drong zijn zoon tegen zijn zin in de job. Na twee jaar nam S.D. zelf ontslag en werd zijn neef sluismeester. Het is echter onduidelijk waarom S.D. de sluizen zou saboteren.
Source: https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20240919_93936926
.
