De lucht boven de luchthaven van Charleroi was gevuld met een gespannen stilte toen het nieuws zich als een lopend vuurtje verspreidde: alle vluchten voor donderdagochtend waren geannuleerd. Een stakingsactie had de luchthaven in zijn greep en Brussels South Charleroi Airport (BSCA) had geen andere keuze dan dit vroege ochtendbericht bekend te maken. De waarschuwing van de luchthavendirectie op woensdag voor “wilde acties” bleek helaas geen loos alarm te zijn.
“Alle vluchten van en naar de luchthaven van Charleroi zijn geannuleerd. Door de sterke mobilisatie van vakbondsdelegaties kunnen we de veiligheid van iedereen niet garanderen”, luidde de mededeling van Nathalie Pierard, de communicatiedirecteur van de luchthaven. Het was een betreurenswaardige situatie waarin passagiers zich bevonden, gegijzeld door deze wrede acties. Terwijl de dag vorderde, werden degenen die naar de luchthaven waren gekomen geconfronteerd met het harde nieuws. Hoewel veel luchtvaartmaatschappijen de avond ervoor nog e-mails hadden gestuurd over de geannuleerde vluchten, was het begrijpelijk dat niet iedereen deze had gezien in de haast om op tijd in Charleroi te zijn. Teleurgesteld keerden ze huiswaarts, zonder de reis te kunnen maken waar ze zo naar hadden uitgekeken.
De vakbonden hadden al op 4 september een stakingsaanzegging ingediend, maar de acties waren nu al begonnen. Het merendeel van de operationele functies, zoals bagageafhandeling, inchecken en het bijtanken van vliegtuigen, werd getroffen. De directie van BSCA was verbijsterd over deze “wilde acties” en betreurde dat de vakbonden hun verbintenissen inzake sociale vrede niet nakwamen. Ze had zelfs voorgesteld om samen te zitten, maar de vakbonden weigerden. Het was een situatie die niemand had zien aankomen, aangezien de stakingsaanzegging nog liep en de acties pas vanaf 19 september zouden plaatsvinden.
Terwijl de luchthaven in een staat van chaos verkeerde, waren de passagiers gedwongen om hun plannen te herzien. De luchtvaartmaatschappijen deden hun best om hen te informeren, maar sommigen waren simpelweg te laat om de berichten te ontvangen. Het was een bittere pil om te slikken, wetende dat ze gegijzeld waren door deze onverwachte gebeurtenissen. Het was een herinnering dat zelfs de beste plannen soms in duigen kunnen vallen door onvoorziene omstandigheden.
Terwijl de dag vorderde en de luchthaven tot stilstand kwam, werd de frustratie en teleurstelling van de passagiers alleen maar groter. Ze waren pionnen geworden in een spel waarvan ze de regels niet kenden. Het was een harde les in de kwetsbaarheid van reizen en de impact die een staking kan hebben op duizenden mensen.
En zo bleef de luchthaven van Charleroi gehuld in een ongewone stilte, terwijl de passagiers hun plannen moesten herzien en de vakbonden hun strijd voortzetten. Het was een dag die niemand snel zou vergeten, een dag waarop de luchtvaartindustrie een harde klap kreeg en passagiers gedwongen werden om hun reisavonturen uit te stellen.
Source: https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20240912_91672329
.
