Knulletje Klaver, de man die jarenlang in de Kamer streed voor hogere belastingen,
duurzame producten en Europese solidariteit, heeft een ontdekking gedaan die
zijn wereldbeeld op zijn kop zette: zonnebrand is in Duitsland goedkoper dan in
Nederland. En niet een beetje. Nee, aanzienlijk goedkoper. Je zou bijna denken
dat hij met open mond in een Duitse drogisterij stond, alsof hij net had
ontdekt dat daar ook zon bestaat maar dan met een lagere btw.
“Waarom
is zonnebrand in Duitsland goedkoper dan bij ons?” Jesse Klaver pakt een flesje
zonnebrandcrème tijdens een rondetafelgesprek in de Tweede Kamer. Hij kijkt
ernaar met de verwarring van een veganist die ontdekt dat zijn tofu is gemaakt
van gemodificeerd, kinderarbeid-planten. Het leek alsof die prijskaartjes hem
niet alleen uitlachten, maar hem ook een morele les gaven. De hele Berlijnse DM
of Rossmann was één grote marktkapitalistische meme: “Hé Jesse, wist je dat
belastingvrije zonnebrand ook gewoon prima smeert? Maar helaas moet heel
Nederland dankzij het linkse gedachtegoed jarenlang aan de vaseline, om de pijn
te verzachten”
Wat
volgde, was natuurlijk de klassieke Jesse-aanpak: een moreel appel met een
flard onbegrip en een snufje ideologie. Maar laten we het nu eens ontleden.
Waarom ís die zonnebrand in Duitsland goedkoper?
Jesse
weet natuurlijk wel het antwoord. Zo naïef kan een “volksvertegenwoordiger”
toch niet echt zijn? Nee, natuurlijk niet! Jesse doet alsof hij het niet weet.
Dit is gewoon een goedkope manier om punten te scoren bij zijn achterban. Je
weet wel, diezelfde achterban die hij opjaagt tegen de boeren, de middenklasse,
huisbazen, autobezitters en sinds kort ook supermarkten! Want in Jesse Klaver’s
utopie zouden supermarkten eigenlijk zo min mogelijk winst moeten maken. Maar
dat is logisch waarom zou een supermarkt nu geld moeten verdienen aan mensen
die zichzelf de hele dag door vast laten kleven aan de A12 om het klimaat te
redden? Ik wacht nu al met spanning af wanneer hij de supermarkten de schuld
gaat geven van het prijsverschil. Waarom is zonnebrand goedkoper in Duitsland?
Nou, Jesse, pak eens een spiegel en kijk goed. Niet voor je huidverzorging,
maar voor een beetje politieke zelfreflectie.
Minder Jesse Klaver in Duitsland
In Duitsland is zonnebrand een consumentenproduct. Niet een
politiek statement, niet een sociale tool om klimaatgelijkheid te bevorderen.
Het is gewoon: iets tegen verbranding. Punt! Daar zijn geen
duurzaamheidscertificaten, maatschappelijke impactverklaringen of
genderneutrale factor 30’s aan verbonden. Gewoon zonnebrand. Zoals oma die
vroeger inkocht: groot, goedkoop, en je wist niet of het werkte, maar je werd
er niet armer van.
In
Nederland daarentegen is zonnebrand geen product. Het is een a-sociaal
contract. Voor je het mag kopen, moet je eerst een mini-cursus “verantwoord
consumeren” volgen. De verpakking is van gerecycled karton, bedrukt met inkt op
basis van spinazie en de inhoud is ontwikkeld in samenwerking met een
collectief van zonnebrandbewuste walvisbeschermers. En uiteraard: 21% btw plus
een duurzaamheidstoeslag, een sociaal prijsmechanisme én een klimaatbijdrage,
want de zon mag dan gratis zijn, de bescherming ertegen zeker niet.
En
Jesse… Jesse staat daar dan, vol onbegrip, als een man die zijn eigen huis
heeft ontworpen met 13 tussenmuren, 4 deuren naar de tuin en een schuine vloer
voor “klimaatvriendelijke afwatering”, om dan verontwaardigd te klagen dat het
tocht.
De tragiek van de progressieve portemonnee
De
vraag die niemand stelt, maar die wel op tafel ligt: heeft Jesse Klaver zich
ooit afgevraagd wie zijn beleid eigenlijk betaalt? Want dit is de realiteit:
mensen betalen de prijs voor GroenLinks idealen. Of het nu gaat om biologische
voeding, duurzaam vervoer, of zonnebrand. Hoe meer regels en eisen, hoe hoger
de kosten. En dat is prima! Zolang je niet doet alsof het allemaal gratis is.
Maar
nu voelt Jesse het aan den lijve. Letterlijk. Factor 50 voelt ineens als
factor 100 als je de prijs ziet. Misschien dacht hij: “Ik wil alleen maar mijn
huid beschermen, waarom moet ik ook het klimaat redden, de bijtjes helpen én
een CO2-certificaat sponsoren?”
Welkom
in de wereld van de gewone consument, Jesse. Die had allang door dat zonnebrand
in Duitsland goedkoper is, net als paracetamol, shampoo, tandpasta, babydoekjes
en alles wat je normaal probeert te reguleren in naam van een betere wereld. En
die consument rijdt allang even de grens over, met een knipoog naar de linkse
idealen die aan de pomp blijven staan.
Een voorstel van Jesse?
Je zou
denken: Jesse kaart dit aan omdat hij iets wil veranderen. Misschien een
verlaging van de btw op zonnebrand? Een prijzenslag met Duitsland? Een vrije
Europese zonnebrandmarkt? Een motie voor zonnebrandtoeslag voor minima? Nee
hoor. De man die normaliter voorop loopt met een batterij aan voorstellen had
deze keer… alleen een observatie. Geen plan. Geen oplossing. Gewoon een
opmerking. Alsof hij net wakker werd in een land dat hij zelf heeft helpen
vormen.
En dat
is het ironische: Jesse Klaver is verbrand aan zijn eigen ideologie. Zonnebrand
is de spiegel geworden waarin hij voor het eerst ziet wat zijn eigen beleid
kost. En het prikt. Net als goedkope zonnebrand in je ogen.
Wie
weet, misschien is dit het moment waarop Jesse tot inkeer komt. Misschien zien
we binnenkort een Jesse die pleit voor minder regeldruk, lagere lasten,
marktwerking met sociale waarborgen. Wie weet. Tot die tijd stellen we voor:
neem een extra flesje mee uit Duitsland. Voor jezelf. En eentje voor je collega
Rob Jetten in de Kamer, die straks exact hetzelfde gaat ontdekken wanneer hij
voor een familiebezoek in Argentinië zit.
En
vergeet elkaar niet goed in te smeren, Jesse. Tegen de zon, en tegen het
opportunisme. Want beide zijn genadeloos, zeker als je jezelf niet beschermt.
.
Jesse en Jetje, bespaar me deze malloten!