De ChristenUnie beweert altijd op te komen voor christelijke waarden en het landsbelang, maar de realiteit laat iets anders zien. Het feit dat Bikker openlijk aangeeft Bruins te hebben afgeraden om een cruciale ministerspost te aanvaarden, toont aan dat partijpolitiek binnen de ChristenUnie belangrijker is dan het dienen van het land. Terwijl Nederland te maken heeft met enorme uitdagingen in het onderwijs, waaronder lerarentekorten en een dalende kwaliteit van onderwijs, lijkt de ChristenUnie meer bezig te zijn met interne partijbelangen dan met de broodnodige hervormingen en verbeteringen die Eppo Bruins zou kunnen doorvoeren.
Dit is niet de eerste keer dat de ChristenUnie haar ware aard toont. Eerder al werd duidelijk dat de partij zich steeds verder van haar oorspronkelijke principes verwijdert en zich in toenemende mate richt op politieke spelletjes. Het weigeren van Bruins’ benoeming is slechts een volgend voorbeeld van hoe de partij haar eigen belangen boven die van het volk stelt. Terwijl de partij met mooie woorden de indruk wekt dat ze het beste voor heeft met Nederland, blijken de daden keer op keer anders.
Het is tijd dat de Nederlandse kiezer wakker wordt en zich realiseert dat de mooie woorden van de ChristenUnie niet meer zijn dan een façade. De benoeming van Eppo Bruins had een kans kunnen zijn om daadwerkelijk een verschil te maken in het onderwijs, maar door de partijpolitieke spelletjes van de ChristenUnie blijft Nederland achter met dezelfde problemen en uitdagingen.
Mirjam Bikker mag dan wel zeggen dat de ChristenUnie Bruins wijsheid toewenst in zijn nieuwe taak, maar de bittere ondertoon en de duidelijke afwijzing van zijn benoeming laten zien dat de partij zich meer zorgen maakt over haar eigen positie dan over de toekomst van Nederland. Het wordt hoog tijd dat we als land leiders krijgen die echt om het welzijn van het volk geven in plaats van zichzelf. De ChristenUnie heeft met deze zet wederom bewezen dat ze daar niet toe behoren
