aanhouden. Wat ooit een tijdelijke oplossing zou zijn om de asielinstroom te
beheersen, is verworden tot een bodemloze put van belastinggeld. De kosten van
noodopvanglocaties rijzen de pan uit, zonder dat er zicht is op één structurele
oplossing.
€7.000 per nacht kost, zelfs als er niemand verblijft. Zodra er tweehonderd
asielzoekers overnachten, stijgen de kosten naar €18.500 per nacht. Het is niet
moeilijk te raden dat deze bedragen dus al snel in de miljoenen lopen. Sinds
december vorig jaar werden er gemiddeld 181 mensen per nacht opgevangen, goed
voor zo’n 60.000 overnachtingen! Totaal gestoord!
alleen voor de opvang zelf, maar ook voor extra diensten zoals catering,
beveiliging en vervoer. Dit is gewoon pappen en nathouden. Hoe lang kan dit
financiële debacle nog doorgaan voordat de rek eruit is?
Een ander groot probleem is de chronische overbezetting in Ter Apel. Het
aanmeldcentrum is gebouwd voor maximaal 2.000 mensen, maar dat aantal wordt
dagelijks overschreden. Asielzoekers die niet terechtkunnen, worden willekeurig
naar andere locaties gesleept, wat resulteert in een logistieke nachtmerrie.
Het is niet alleen inefficiënt, het veroorzaakt ook een immense werkdruk voor
de medewerkers van het COA, die dagelijks worden geconfronteerd met agressie,
smerigheid, en een hoop stress en slapeloze nachten als gevolg.
De hele situatie is inmiddels zo’n ramp dat ook de nachtopvang regelmatig te
kort schiet, waardoor er noodlocaties uit de grond moeten worden gestampt,
zoals in Ugchelen. Dit alles óók weer met de nodige spanningen en ellende tot
gevolg. Deze ad hoc-oplossingen kosten nóg meer geld en zorgen voor nóg meer
gedoe en onrust.
.
