Voor wie de laatste week naar vaste traditie de lucht heeft afgespeurd naar “chemische vliegtuigstrepen” en eigenaardige wolkenformaties en ze niet meer heeft kunnen ontdekken: ze zijn er wel degelijk nog, ook al zie je ze niet. Al zouden het condensstrepen zijn, de uitlaatgassen van vliegtuigen zitten bomvol met zware metalen, naast het hoofdbestanddeel Zwaveldioxide (SO2). Dus wordt er gespoten of niet? Dat wordt er wel degelijk, maar wat we waarnemen zijn niet de chemtrails, waar het alternatieve circuit bol van staat en waartegen in de VS nu staten tegen in het geweer komen en ze wettelijk willen verbieden. Op het moment dat je dat gewaar wordt, moet je oppassen en extra opletten. Overheden, volgens het script van het apparaat, doen altijd het tegenovergestelde van wat ze zeggen te doen. Als die wetjes er door zijn gejast, gaan er een boel “om”. Op zijn mooist gaan we dan een feestje bouwen omdat de contrails worden verboden, we laten de scheepvaart met rust en de auto’s worden allemaal schoon, want elektrisch en het is business as usual; in feite wordt het nog veel erger. De kritische bevolking “kaltgestellt”, de industrie “veiliggesteld” en de massa ernstiger “ongesteld”.
Dus hoe zit het nu?
Ik zal eerst een stukje opnemen wat ik vond op een website van een of andere mij verder onbekende klimaatactivist. Of CO2-hatende klimaatfascist. Take your pick. Dat ging over wolkenformaties, hoe die ontstaan en wat die voor effect op het “klimaat” hebben. Ik heb in cursief en vetgedrukt wat mij zo op het eerste gezicht is opgevallen.
Het volgen van de impact van vervuiling door de scheepvaart op het klimaat op aarde Laaghangende bewolking bedekt grote delen van de oceanen van de wereld. In het bijzonder hebben mariene stratocumuluswolken aanzienlijke effecten op het atmosferische stralingshoeveelheden. Deze wolken oefenen een verkoelende invloed uit op het klimaat op aarde door zonnestraling terug te kaatsen naar de ruimte. Tegelijkertijd hebben ze een opwarmend effect door te voorkomen dat warmtestraling terug de ruimte in ontsnapt. Omdat mariene stratocumuluswolken echter effectiever zijn in het weerkaatsen van inkomende zonnestraling dan in het opvangen van thermische straling, is hun netto-effect op het klimaat op aarde een verkoelend effect.
De emissie van verbrandingsaerosolen door zeeschepen versterkt het verkoelende effect van mariene stratocumuluswolken (Figuur 1). Door te fungeren als condensatiekernen van wolken, leiden verbrandingsaerosolen tot wolken met meer en kleinere druppels, waardoor ze helderder worden (aangeduid als het eerste indirecte aerosoleffect; Twomey, 1977). Bovendien leiden deze aerosolen ertoe dat wolken een langere levensduur, een hoger watergehalte en minder neerslag hebben (het tweede indirecte aerosoleffect genoemd; Albrecht, 1989). Recente discussies suggereren dat mensen de gevolgen van de opwarming van de aarde kunnen compenseren door middel van geo-engineering (ook wel klimaatengineering genoemd) experimenten. Een idee voor zo’n experiment is onder andere om mariene stratocumuluswolken helder te maken door kleine aerosolen, zoals zeezout, in de basis van deze wolken te injecteren. In zijn zesde beoordelingsrapport probeert het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) het verkoelende effect van het ophelderen van mariene wolken in te schatten (IPCC, 2021). Bij afwezigheid van andere veranderingen zou een toename van condensatiekernen van wolken leiden tot helderdere wolken. Modelstudies suggereren dat het ophelderen van mariene wolken het potentieel heeft om het klimaat op aarde af te koelen en de door de mens veroorzaakte klimaatopwarming gedeeltelijk te compenseren, afhankelijk van het inzetgebied en de strategieën om aerosolen in wolken te injecteren (IPCC, 2021).
Het is interessant om scheepssporen te bestuderen, omdat ze kunnen worden gezien als een ongepland geo-engineering experiment. Elke verandering in de uitstoot van verbrandingsaerosolen van schepen en in de ruimtelijke dekking van scheepssporen, zou het klimaat op aarde en haar energiebalans kunnen veranderen. Hoewel de omvang van deze effecten nog onzeker is en onderwerp is van vele studies, is men het erover eens dat schonere lucht leidt tot een milde tot matige opwarming van het klimaat op aarde (IPCC, 2021, Diamond, 2020).
Klimaatagenda ontmaskerd als tak van het apparaat.
Welnu, wat schetst mijn verbazing? Hieruit is af te leiden dat klimaatfascisten pleiten voor nog meer vervuiling, ter zee en in de lucht. De tegenstrijdigheid straalt er zoals gewoonlijk van af. Het gaat dus blijkbaar maar om één zaak: luchtvervuiling, anders heb je namelijk geen “weer”. Althans niet te controleren weer. Het blijkt dus dat de klimaatfascisten de kassen van de “fossiele” vervuilers blijven spekken, er ondertussen het slavengepeupel de schuld van geven en je moet toegeven: zo sluw kom je het niet vaak tegen. Bovendien kwam er enkele jaren geleden als donderslag bij heldere hemel bij, dat de zon moest worden gedimd, anders zouden we hier levend verbranden. “The Dimming”, met als hotspot China, waar ze zo leuk goedkoop voor ons produceren en ondertussen de atmosfeer volpompt met SO2.
En dan nu de “chemtrails”. Het onverklaarbare vond ik altijd de massaliteit en schijnbare coördinatie van de sporentrekkende vliegtuigen. In laatste instantie zou je het kunnen verklaren door de toepassing van algoritmen in het licht van de de “luchtverkeersleiding wordt overgenomen door kunstmatige intelligentie”. De theorie dat vliegtuigen, eenmaal op kruishoogte, geen brandstof meer verbruiken, dus maar raak konden spuiten met chemicaliën, is nog steeds niet weerlegd, noch bewezen. Zo dimdammen we al jaren over dan weer dit, dan weer dat in ons vicieuze cirkeltje. Er lijkt echter veel meer aan de hand. Wat we zien deert ons niet en wat we niet zien vermoordt ons. Dus het kan zomaar zijn, dat de “chemtrails” een show voor de afleiding zijn, uitgevoerd door vliegtuigen in bepaalde luchtlagen te dirigeren. Als je weet dat er jaarlijks 120 miljoen vluchten worden uitgevoerd, hoeveel kerosine – overigens ook vergeven van de toxische metalen en chemicaliën – miljarden tonnen komen er dan wel niet in de atmosfeer en stratosfeer terecht? Je kunt het simpelweg uitrekenen.
Wat gebeurt er eigenlijk boven onze hoofden nu we weten dat miljarden tonnen chemicaliën op zee in de atmosfeer worden gedumpt? Ik vond het volgende schokkende relaas van deze Canadese onderzoekers, die verder zijn gaan graven dan de “wetgevers” van staten en regeringen, die net doen alsof ze de boel gaan oplossen, terwijl het feitelijk in verhevigde mate wordt voortgezet. Het is een gewiekste en hoogst criminele meesterzet om ons er in te laten tuinen terwijl we hier op aarde langzaam de verstikkingsdood sterven. Eén van de resultaten van dit soort activiteiten is de ontzegging van zonlicht. Geen licht, geen leven, duidelijk toch?
Onderstaand plaatje geeft weer dat zonlicht aan de bovenkant wordt gereflecteerd en aardwarmte aan de onderkant wordt vastgehouden. We zitten in het duister in een verhit terrarium zonder uitlaat. De klimaatfascisten hebben berekend dat de balans gunstig is, want als de zon op volle kracht op aarde zou schijnen, wordt het nóg warmer. Dat hebben ze niet uitgerekend, dat hebben ze voorgelezen uit een script. De enige chemische activiteit wordt meestal door militairen uitgevoerd, namelijk “cloud seeding”, met als doel het scheppen van chaotische, onnatuurlijke toestanden zoals overstromingen en aardverschuivingen. Verder worden er regelmatig nog wat (sonde)raketten gelanceerd die chemicaliën in de stratosfeer brengen. “Cirrus clouds” zijn volgens WikiCIAda: Cirrus, windveren of vederwolken zijn een type wolken (wolkengeslacht) die op een hoogte van 6 tot 12 kilometer voorkomen. Ze bestaan volledig uit ijskristallen. In het artikel worden wat oud-Hollandsche gezegden aangehaald, alsof dit soort creaties er al sinds het begin der tijden is geweest.
De SAI en ‘chemtrail’ verwarring:
Stratosferische aerosolinjectie (SAI) vindt plaats in de stratosfeer boven en voorbij een hoogte van 40.000 ft. Niet veel vliegtuigen, behalve privéjets en militaire vliegtuigen, vliegen zo hoog.
“Ongeveer een miljoen ton zwavel in de stratosfeer” Wat is de impact op het milieu? Zwaveldioxide (SO2) kan na verbranding in het milieu terechtkomen, hoewel zwavel essentieel is voor veel industriële activiteiten. Een van de belangrijkste luchtverontreinigende stoffen, SO2, is verantwoordelijk voor het ontstaan van zure regen, wat schadelijk is voor het waterleven, ecosystemen en bodemkwaliteit. Regelgeving en het creëren van groenere technologie zijn twee strategieën die worden gebruikt om de zwaveluitstoot te verminderen. Zwavel is een bestanddeel van vliegtuigbrandstof. Het vrijkomen van zwavel in de lagere stratosfeer zal niet de lijnen in de lucht creëren die gewoonlijk ‘chemtrails’ worden genoemd. De stratosfeer is erg droog en er is geen wolkenvorming. De chemicaliën zullen er echter enkele jaren blijven rondzweven. In tegenstelling tot de bovenste troposfeer. Lagere temperaturen plus vocht plus de hitte van de aarde vormen natuurlijke wolken. De lijnen in de lucht zijn echter niet het gevolg van het ‘spuiten’ van chemicaliën in de atmosfeer. Het zijn emissies van vliegtuigbrandstof die door de samenstelling van de vliegtuigbrandstof cirruswolken (kunstmatige wolken) creëren. Als de omstandigheden op verschillende vlakken goed zijn, zoals dauwpuntsverlaging, temperatuur en hoogte, zul je hoogstwaarschijnlijk de sporen in de lucht te zien krijgen.
Hoewel we de achtergelaten sporen soms zien en soms niet zien, wil dat nog niet zeggen dat ze er niet zijn en enorme vervuiling veroorzaken. Ongeveer 40-45 miljoen vluchten per jaar boven Noord-Amerika creëren cirruswolken, blokkeren de zon en laten giftige deeltjes in de lucht achter. Het luchtverkeer in uitgestrekte en onbewoonde gebieden als Canada of Siberië is gelukkig minder druk dan waar dan ook, maar nog steeds genoeg om bezorgd te zijn en actie te ondernemen. Geo-engineering is een wereldwijd probleem en treft elk land waar ook ter wereld.
Onderstaand plaatje geeft weer dat we ter land, ter zee en in de lucht worden blootgesteld aan chemicaliën, eigenlijk alsof we ongedierte zijn. ALLES wat we denken en geloven nodig te hebben was er 150 jaar geleden niet, dus hebben wij dat vandaag ook niet nodig. Het apparaat houdt zichzelf in stand door continue vernietigingscycli. Of het nou oorlogen, beurscrashes of pandemieën zijn: als er maar ellende is. Dit “klimaatgeleuter” is daarmee te vergelijken.
Schematisch overzicht van de verschillende processen die de weersystemen door emissies en toenemende cirrus bewolking beïnvloeden. Er wordt een poging gedaan om de balans tussen opwarming en afkoeling toe te schrijven aan wanneer de contrails verschijnen. Ze schijnen er ’s nachts niet te zijn en dat zou duiden op het feit dat alleen zonlicht dit verschijnsel veroorzaakt.
Hier is het laatste woord nog niet over gesproken.
We gaan voor dit moment even terug in de tijd, zegge en schrijve 120 jaar. Er werd een boekje gepubliceerd door iemand die de wolken van toen analyseerde en categoriseerde. Het wordt door de activisten tegen luchtvervuiling nogal eens aangehaald als standaardwerk van toen, met het gegeven dat er niets nieuws onder de zon is. Dat geldt natuurlijk niet voor het kunstmatige wolkendek van vandaag. Ook als is de hemel wolkenloos, blauw is hij niet meer, maar grijzig, nevelig, wit. Onnatuurlijke kleuren sieren soms de luchten, sommigen hebben al aangetoond dat dit komt door de zware vervuiling van de atmosfeer, waarbij iedere toxische stof een eigen kleurenspectrum genereert als de zon er op schijnt. Het is wel apart dat een dergelijk boekwerk er al 120 jaar is, maar dat de klimaatfascisten daar geen gebruik van hebben gemaakt. Al was het alleen maar om complotfiguren de wind uit de zeilen te nemen en zeggen dat er niets nieuws onder de zon is. Met inachtname van de wens van de door globalistische grootkapitalisten gefinancierde klimaatgekkies (VN, etc.) om de aarde af te koelen door de atmosfeer nog verder vol te pompen met chemicaliën, is daarmee ook wat duidelijker. Dat zeggen ze niet, maar hun acties bewijzen het.
Onderstaand de vertaalde inleiding van dat boekje. Het PDF bevat tientallen foto’s van 120 jaar geleden, van hoge kwaliteit. Ik vraag met u af, of dat boekje niet van veel recenter datum is en door het systeem is ingevoegd om te bewijzen dat het “altijd a; zo is geweest” en er niets aan de hand is. Altijd oppassen met dergelijke conveniërende informatie op het juiste moment. Het moment dat de wetjes tegen chemtrails worden aangenomen, terwijl de vergiftiging gewoon doorgaat. Er op gokkend, dat we wakker worden als het te laat is.
INLEIDING
Voor de meteoroloog hoop ik dat de volgende pagina’s niet alleen van enig belang zullen blijken te zijn, maar ook van praktische waarde als een kleine stap in de richting van die grotere nauwkeurigheid van de taal die essentieel is voordat we kunnen proberen alle details van de wolkenstructuur te verklaren, of zelfs onze ideeën en waarnemingen met voldoende precisie uit te wisselen. De afgebeelde en beschreven variëteiten zijn gekozen uit vele honderden, als die welke mij zulke verschillen in vorm lijken te vertonen dat ze duidelijk onderscheid impliceren in de omstandigheden waaraan ze zijn toe te schrijven. Ik heb niet geprobeerd de fysische oorzaken van condensatie te behandelen, behalve op een algemene manier, omdat ik niet bereid was diagrammen van isothermen en adiabatica en dergelijke puur wetenschappelijke methoden op te nemen in een werk dat ook voor een breder publiek bedoeld is. Voor degenen die dit deel van het onderwerp willen voortzetten, heb ik een lijst bijgevoegd van artikelen uit het Quarterly Journal of the Royal Meteorological Society en andere bronnen, die als referentie kunnen dienen. Ik hoop ook dat nog meer aanhangers van de wetenschap ertoe zullen worden gebracht te beseffen dat meteorologie niet alleen bestaat uit het tabelleren van lange kolommen met records, maar onderwerpen voor onderzoek omvat die even mooi als moeilijk zijn. Ik vertrouw erop dat ze voor de kunstenaar ook van enig nut kunnen zijn, door de aandacht te vestigen op de verscheidenheid en de prachtige schoonheid van de lucht. Niets is in de kunst buitengewoner dan de algemene verwaarlozing van wolkenvormen. Velen van hen zijn net zo zorgvuldig getekend als de bladeren van een boom, de bloemen van een veld, de rimpelingen op een beek, of de textuur van een tapijt, of een marmeren bestrating. Toch is het de algemene regel om schilderijen te vinden, die verder prachtige voorbeelden zijn van vaardigheid en zorg, misvormd door onmogelijke luchten met vage, vormeloze wolken, zo natuurgetrouw als het maar mogelijk zou zijn om ze te maken. Sierlijkheid van omtrek, delicatesse van detail en textuur, rijkdom van contrast, schoonheid van vorm en licht en kleur, alles is aanwezig in de lucht en vormt samen een geheel dat het beste waard is dat kunst kan geven. De illustraties die ik aanbied zijn niet geselecteerd voor picturaal effect; ze worden gekozen vanuit een puur wetenschappelijk oogpunt; maar ze zijn voldoende om aan te geven wat er zou kunnen worden gedaan als de feiten van de natuur met grote artistieke vaardigheid werden behandeld. Naast de meteoroloog en de kunstenaar is er een veel groter aantal dat geen van beide beroepen uitoefent, maar dat van de natuur houdt in al haar stemmingen; en ook voor hen hoop ik dat deze pagina’s van belang zullen zijn. Inderdaad, als slechts enkelen van hen zouden worden gestimuleerd om een tak van natuurstudie op te nemen die mij menig uur van stil genot heeft bezorgd, zou het werk om deze aantekeningen samen te brengen niet tevergeefs zijn geweest.
