De reclame, bedoeld om de ‘onweerstaanbare knapperigheid’ van de chips te benadrukken, speelt zich af in een klooster waar nonnen zich voorbereiden op de communie. Door een tekort aan hosties worden er zakken chips uitgedeeld. Het krakende geluid van chips vervangt het heilige moment waarop het lichaam van Christus zou worden ontvangen. Dit alles onder begeleiding van Schuberts Ave Maria – een scenario dat voor velen de grens van goede smaak ruimschoots overschrijdt.
De reactie in Italië is heftig. De AIART, een vereniging van katholieke televisiekijkers, eist de onmiddellijke opschorting van deze reclame en noemt het ‘godslastering’. Voorzitter Giovanni Baggio benadrukt hoe diep dit de gevoelens van miljoenen praktiserende katholieken raakt. Het is volgens hem een voorbeeld van hoe laag sommige reclamemakers zullen zinken om aandacht te trekken, door heilige symbolen te reduceren tot verkooptrucs voor snackvoedsel.
Ik heb, en dat zal niemand verbazen, geen enkel probleem met religiekritiek en satire, maar ik kan de katholieken wel begrijpen dat ze zoiets zeggen: “Bij onze religie durven jullie wel, maar voor kritiek en satire op de islam schijten jullie in je broek”.
En dat is logisch want…
Deze reclame doet meer dan alleen de smakeloosheid van een marketingteam onthullen; het toont aan hoe gemakkelijk sommige westerse bedrijven en culturen hun eigen erfenissen en tradities verkopen voor een handjevol zilverlingen, terwijl ze op eieren lopen rond andere, meer politiek geladen thema’s. Het is een schrijnend voorbeeld van de ongelijkheid die nog steeds bestaat in de publieke sfeer van Europa, waar christelijke symbolen vrij spel zijn voor spot en commercie, terwijl andere overtuigingen met fluwelen handschoenen worden aangepakt.
Word lid van onze Nieuwsbrief, gratis en voor niets, om CENSUUR van het KARTEL tegen te zijn. Ze willen ons ten koste van alles slopen. Maar als je lid wordt van onze gratis Nieuwsbrief kunnen we jou ALTIJD bereiken!
