“Jullie doen goed werk bij De Andere Krant, maar kunnen jullie eens stoppen met die drek over Israël?” Tientallen e-mails met woorden van deze strekking kwamen de afgelopen tijd binnen in de mailbox van de redactie. Ze waren (veelal) afkomstig van ‘wakkere christenen’ – waarmee ik bedoel: zij die het coronabedrog en het gevaar van het globalisme doorzien en geloven dat de Bijbel het Woord van God is.
Als het om Israël-Palestina gaat, zijn wij van De Andere Krant ziende blind en horende doof, schrijven deze christenen. We snappen Gods plan met Israël niet. Sommigen zegden hun abonnement op, omdat we kritisch blijven berichten over de misdaden van Israël in de door haar bezette gebieden.
“Ido, wil jij als christen bij De Andere Krant eens je licht laten schijnen op Israël?”, werd me meerdere malen verzocht vanuit christelijke hoek. Ik stelde het lang uit, want het is complexe, explosieve en taaie theologische materie waarover veel verschil van inzicht bestaat. Wij zijn ook geen ‘christelijke krant’. Wel is er veel interesse in spiritualiteit op de redactie, zo ook in het geloof dat door de eerste discipelen van Jezus ‘De Weg’ (naar God) werd genoemd. Bij de krant heerst bovendien de Bijbelse gedachte ‘Onderzoekt alles en behoud het goede’, uit 1 Thessalonicenzen vers 5. Het gaat ook om een onderwerp dat cruciaal is om de Bijbel te begrijpen. Daarom wil ik toch mijn licht op dit vraagstuk schijnen.
Vooropgesteld: ik kies geen partij in het Israël-Palestinaconflict. Er is hierover ook geen redactiestandpunt, anders dan dat we gruwen van geweld als oplossing voor conflicten. Ik heb compassie voor de slachtoffers aan beide kanten van het hermetische hek. Ik verafschuw geweld van beide kanten.
Wat mijn eigen achtergrond betreft‚ ik noem mezelf geen christen. Ik geloof dat te veel aftakkingen binnen deze religie De Weg volledig kwijt zijn. Ik ben een volgeling van Yahusha de Messias, zijn oorspronkelijke Hebreeuwse naam. Om verwarring te voorkomen, gebruik ik in dit artikel Jezus, de vernederlandsing van de Latijnse vertaling van Iesus. De vraag of dat de juiste naam is, laat ik hier even in het midden. In mijn zoektocht naar waarheid, ben ik op Jezus – De Weg, De Waarheid en het Leven (Johannes 14:6) – gestuit. Opmerkelijk genoeg staat de leer van deze Jezus vaak lijnrecht tegenover wat voorname predikanten en georganiseerde kerken verkondigen.
Zo ook in het geval van het christelijk zionisme. Christen-zionisten geloven dat God Zijn volk – de afstammelingen van aartsvader Jakob, door God omgedoopt in Israël – terughaalt naar het beloofde land, vóór de wederkomst van Jezus. Er is alle reden om aan te nemen dat deze interpretatie volledig onjuist is (zie kader). Deze doctrine heeft desondanks sinds eind 19e eeuw postgevat in de VS en vooral de laatste decennia onder aanvoering van zogenaamde televangelisten en pastors met megakerken een miljoenenpubliek gevonden. Deze predikanten, evangelicals genoemd (al prediken ze een vals evangelie), vertellen Amerikanen elke dag hoe ze de Bijbel moeten interpreteren. Ze schrijven allerlei profetieën toe aan 14 mei 1948, de dag dat (atheïst) David Ben-Gurion de onafhankelijkheid van modern Israël uitriep. Ze noemen dat een Godswonder.
De meest invloedrijke prediker van deze christen-zionistische filosofie is John Hagee, een man die in 1999 zelfs stelde dat Adolf Hitler door God is gezonden om de Joden terug te leiden naar het beloofde land. Het zionistische gedachtegoed is de belangrijkste reden dat Amerikaanse presidenten – ook Trump – steevast de staat Israël ondersteunen. In woord en daad, financieel en militair. Wie niet meegaat in de filosofie, verliest niet alleen de steun van de invloedrijke pro-Israël lobby‚ maar ook die van een groot deel van de christelijke kiezers. Wie het waagt kritiek te hebben op de staat Israël, wordt door deze beweging al gauw antisemiet (Jodenhater) genoemd.
Ook in Nederland heeft deze filosofie, in gematigde variant, wortel geschoten. De pro-Israël stichting Christenen voor Israël is daarvan het beste voorbeeld. “Zionisme is een wereldwijde katalysator voor antisemitisme en racisme geworden omdat wij hier de directe wonderen van G’d zien”, schrijft rabbijn R. Evers op 24 april van dit jaar op de website van Christenen voor Israël.
Het christen-zionisme zorgt onder gelovigen en ongelovigen voor misverstanden over het karakter van de God van de Bijbel. Op de redactie krijg ik als gelovige in de Bijbel geregeld de terechte vragen: ‘Hoe is het toch mogelijk dat veel christenen wegkijken bij de oorlogsmisdaden van Israël of ze zelfs verdedigen? Is God daar dan voor?’ Mede om de christen-zionistische visie wil ik liever geen christen meer genoemd worden, want het is een religie die ik niet onderschrijf. Het is voor mij onbegrijpelijk dat veel broeders en zusters in Christus de klassieke verdeel-en-heerstactiek niet doorzien. Hebben zij echt niet door dat ze met hun onvoorwaardelijke steun aan een politieke entiteit die oorlogsmisdaden begaat de Satan in de kaart spelen. En dat alles op basis van een aangenomen interpretatie van Bijbelverzen? Hoe kun je, met de Bijbel in de hand, in Jezus’ naam – de verpersoonlijking van geweldloosheid – nou vergoelijken dat er etnische zuiveringen plaatsvinden?
Israël is gesticht om ervoor te zorgen dat de Joden een veilige plek zouden krijgen na de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog. Hoezo doet Israël de Palestijnen dan hetzelfde aan? En hoe moet het splijtzwambeleid van Israël ooit tot een veilige plek voor de Joden leiden? Ter overdenking: Ehud Barak, tussen 1999 en 2001 premier in Israël, zei voor de camera dat zijn land onder leiding van Netanyahu “systematisch” geld heeft gegeven aan Hamas (zie link). Een andere nooit goed beantwoorde vraag: hoe kon Hamas op 7 oktober 2023 zomaar de grens oversteken?
Wat de staat Israël doet, is bovendien volledig tegenstrijdig aan wat Jezus leert. Mattheüs 26: “Wie het zwaard opneemt, zal door het zwaard sterven”. De zoon van God is ook nooit bezig geweest met geopolitiek of Risk. “Mijn Koninkrijk is niet van deze wereld; indien mijn Koninkrijk van deze wereld geweest was, zouden mijn dienaars gestreden hebben”, staat in Johannes 18. Waarna Hij toevoegt “opdat Ik niet aan de Joden zou worden uitgeleverd; nu echter mijn Koninkrijk is niet van hier”.
Aanhangers van het christelijk zionisme kunnen niet uitleggen wat er nou Bijbels is aan de overwegend seculiere, moderne staat Israël. De Thora (Gods wetten) is overboord gegooid, het land liep in coronatijd voorop met lockdowns, mondkapjes, social distancing en kende een dwingende coronavaccinatiecampagne. Ook is Israël voorloper van Agenda 2030, een antichristelijke ideologie. De stichting van de natie kwam dubieus tot stand, mede dankzij de illustere Rothschild bankiersfamilie. Kortom: de handtekening van de God van de Bijbel ontbreekt op dit project. “Maar God gebruikt een kromme stok om recht te slaan, Ido”, hoor ik vaak. Nee, aan de vruchten herkent men de boom (Mattheüs 12) zeg ik dan. Het zionisme heeft de laatste tachtig jaar veel slechts voortgebracht: tweedeling, nederzettingen, discriminatie en apartheid, ontwrichting, constante spanningen in het Midden-Oosten, oorlogen en geruchten van oorlogen, dood en verderf. Is dat hoe God zijn glorie laat zien? Moet hij zijn nalatenschap verdedigen met een iron dome?
Jezus heeft dit alles uitgespeld in zijn eindtijdrede Mattheüs 24. “Laat je door niemand misleiden”, is daarbij zijn eerste waarschuwing. “Er zullen vele valse christussen en valse profeten opstaan en zij zullen grote tekenen en wonderen doen, zó dat zij – als het mogelijk zou zijn – ook de uitverkorenen zouden misleiden”. De stichting van de staat Israël wordt door het christelijk zionisme beschouwd als een wonder van God, maar heeft alle kenmerken van een vals wonder. Christen-zionisten, weten jullie echt zo zeker dat dit de vervulde profetie is? Kiezen tussen de staat Israël of Hamas als rechtmatige eigenaar van het land dat loopt van de rivier de Jordaan tot aan de Middellandse Zee, is voor mij een keuze tussen twee kwaden. Natuurlijk is ook Hamas een barbaarse terreurorganisatie. Wat zij ruim een jaar geleden hebben aangericht, daar draait ieders maag van om. De gegijzelden moeten direct worden vrijgelaten. Maar erken ook eens dat Israël een barbaarse terreurstaat is. Een volk in een openluchtgevangenis opsluiten en die dan platbombarderen is ronduit demonisch.
Als ik zeg de staat Israël niet te steunen, strijk ik veel christenen tegen de haren in. “Maar Ido, wat zou jij dan doen als alle landen om je heen je haten? Wat zou jij doen als ze voor jouw vrouw en kinderen zouden komen?” Deze redenering is met gemak om te draaien. Zou Jezus echt instemmend knikken als hij een Israëlische bom een flatgebouw ziet vernietigen? Zal hij de doden toejuichen omdat het IDF-leger netjes heeft aangekondigd op welk tijdstip hij wraak gaat nemen? Wat zal Jezus vinden van argumenten als: ‘Als Israël niet terugslaat, is er morgen geen Israël meer’ of ‘het is allemaal Hamas-propaganda’? Christenen die zo redeneren, maken geen goede sier voor ‘het evangelie van vrede’ (Efeze 6 vers 15).
Hoe dan wel? De oplossing, zo leert Hij, is niet van deze wereld. Heilig zijn is de opdracht. Dat betekent niet een moreel superieur deugmens zijn. Dat zijn christenen helemaal niet zonder Jezus. Heilig zijn betekent ‘apart gezet zijn’. Apart gezet voor Hem. Apart gezet van het Babylonische systeem van deze wereld. Voor de ‘wakkeren’ : de rode pil slikken en aan de Matrix ontsnappen door je vast te klampen aan Jezus (en niet aan Israël).
Mijn vraag aan christen-zionisten: waarom gehoorzamen jullie Jezus’ woorden niet als het om Israël gaat? “De vredestichters zullen kinderen van God genoemd worden”, staat in Mattheüs 5 vers 9. Ga dan vrede stichten! Laat de ongelovigen zien dat het evangelie de goede boodschap is. De enige weg uit een cyclus van geweld. “Maar Ido, Hamas is zo wreed.” Lees dan Lucas 6 vers 27 en 28. “Tegen jullie die naar Mij luisteren zeg Ik: heb je vijanden lief, wees goed voor wie jullie haten, zegen wie jullie vervloeken, bid voor wie jullie slecht behandelen.”
“Maar Ido, dat is naïef.” Wat? Geweld als oplossing, dat is pas naïef. Het heeft ons op de rand van de derde wereldoorlog gebracht. Wat wij dienen te doen, is de wil van de Vader. Hij doet dan de rest. Wat is de wil van de Vader? Marcus 12 vers 29. “God liefhebben met heel uw hart, ziel, verstand en kracht. Dit is het eerste gebod. En het tweede aan dit gelijk, is dit: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf. Er is geen ander gebod, groter dan deze.” Er wordt geen uitzondering gemaakt voor de naaste uit Palestina.
Links:
.
