Wanneer het COVID-19 vaccin van Moderna wordt toegediend aan zwangere muizen, komt het via de placenta in de foetus terecht, zo blijkt uit een onderzoek dat binnenkort wordt gepubliceerd in het peer-reviewed tijdschrift Molecular Therapy Nucleic Acids. Childrens Health Defense berichtte over deze belangrijke studie. Vaccins voor zwangere vrouwen komen wederom in slecht daglicht te staan.
“Deze studie levert de eerste in vivo bevestiging dat mRNA-injecties de placenta passeren en direct de foetus bereiken,” schreef Nicolas Hulscher, die als eerste de studie rapporteerde, op Substack.
“Het helpt ook verklaren waarom deze genetische injecties zulke ernstige risico’s met zich meebrengen voor zwangere vrouwen en hun ongeboren kinderen,” voegde hij eraan toe.
Karl Jablonowski, Ph.D., senior onderzoekswetenschapper bij Children’s Health Defense, zei dat als de U.S. Food and Drug Administration en de Centers for Disease Control and Prevention dit onderzoek accepteren als “een afspiegeling van de medische realiteit, zij onmiddellijk hun goedkeuringen en aanbevelingen moeten intrekken voor alle mRNA-vaccins en -therapieën met lipide nanodeeltjes (LNP) tijdens de zwangerschap.”
De auteurs van het onderzoek, van de Chang Gung University en het Memorial Hospital in Taiwan, zeiden dat ze het onderzoek uitvoerden omdat, hoewel de toediening van het COVID-19 vaccin aan zwangere vrouwen “algemeen als veilig wordt beschouwd”, of en hoe het geneesmiddel de placentabarrière passeert “nog steeds in nevelen gehuld is”.
De heersende theorie is dat het toedienen van een COVID-19-injectie aan een moeder tijdens de zwangerschap haar beschermt en bescherming biedt aan haar foetus – een “twee voor de prijs van één”-benadering – door het overdragen van antispike-antilichamen via de placenta in plaats van het overdragen van het mRNA van het vaccin of het mRNA-gecodeerde spike-eiwit zelf.
Dit mechanisme is hoe traditionele vaccins, zoals Tdap (tetanus, difterie, acellulaire pertussis), werken.
Gebaseerd op deze theorie, zei Jablonowski: “Zwangere moeders worden aangemoedigd om vaccins te nemen, zodat ze antilichamen tegen de ziekteverwekkers kunnen aanmaken en deze antilichamen door de placentabarrière kunnen doorgeven. ”
Maar mRNA-vaccins werken anders dan traditionele vaccins. De onderzoekers gingen na of het COVID-19 vaccin zelf de placenta kon passeren.
Ze voerden hun onderzoek uit met mRNA-1273, het Spikevax-vaccin van Moderna, bij muizen. Vanwege bepaalde gelijksoortige eigenschappen van de placenta, bieden muizenstudies goede modellen voor het simuleren van soortgelijke fenomenen bij mensen.
De onderzoekers ontdekten dat het vaccin bij muizen snel de placenta passeerde, waardoor de noodzaak ontstond om het vermogen van het vaccin om de placenta bij mensen te passeren opnieuw te evalueren en de immuunrespons van foetussen of zuigelingen die zijn blootgesteld aan mRNA-vaccinatie door de moeder beter te begrijpen.
“De verkregen informatie zal van grote invloed zijn op de COVID-19 vaccinatiestrategie bij baby’s geboren uit zwangerschapsvaccinatie,” schreven ze.
Jablonowski zei dat de implicaties van de bevindingen significant waren.
“In theorie beschermt de placentabarrière de foetus tegen de ingrediënten van het vaccin,” zei hij. “De auteurs tonen aan dat deze theorie wordt ondermijnd door Moderna’s mRNA COVID-19 vaccin.”
mRNA doorkruist de placenta en blijft wekenlang aanwezig in de foetus
De auteurs zeiden dat ten minste één eerdere grote studie noch mRNA noch het SARS-CoV-2 spike-eiwit detecteerde in de placenta en navelstrengbloed dat werd onderzocht na vaccinatie van de moeder bij de mens.
Dat bracht de onderzoekers tot de conclusie dat de placenta fungeerde als een natuurlijke barrière voor de lipide nanodeeltjes (LNP’s) die het mRNA door het lichaam van de gevaccineerde moeder transporteren, “wat extra zekerheid geeft over de veiligheid van mRNA-vaccins tijdens de zwangerschap”.
Ze schreven echter dat ander onderzoek aangaf dat als het mRNA de placentabarrière zou passeren, dit snel zou gebeuren – in de eerste 24 uur – en daarom mogelijk niet detecteerbaar zou zijn in de placenta en het navelstrengbloed. En dierstudies toonden aan dat foetussen die de LNP’s intraveneus toegediend kregen, een snelle systemische verspreiding vertoonden.
Deze bevindingen deden twijfels rijzen over de bewering dat het vaccin de placentabarrière niet passeerde, alleen omdat het niet werd aangetroffen in foetaal bloed of de placenta.
Om hun theorie te testen, dienden de onderzoekers het Moderna-vaccin toe aan zwangere muizen via een intramusculaire injectie. Ze testten verschillende vaccindoses. De foetussen werden op verschillende tijdstippen ter wereld gebracht om te testen hoe lang sporen van mRNA bleven bestaan.
Ze testten foetaal weefsel en placenta’s op de aanwezigheid van LNP’s, het spike mRNA-eiwit, anti-spike serums en andere markers van immunogeniciteit.
Ze ontdekten dat het mRNA-vaccin de placentabarrière snel passeerde, binnen een uur na vaccinatie door de moeder. Het mRNA en de LNP-dragers bleven aanwezig in foetaal bloed en weefsel – voornamelijk in de lever – zelfs nadat ze uit de maternale circulatie waren verdwenen. Ze ontdekten ook dat het mRNA tot minstens drie weken na de geboorte van de muizenpups in de foetale lever en milt aanwezig bleef.
Het foetale weefsel vertaalde ook actief het mRNA van het vaccin naar het spikeiwit in het lichaam van de pups. Dit geeft volgens Hulscher aanleiding tot bezorgdheid over onbedoelde immuunreacties of biologische effecten op de lange termijn.
Jablonowski zei dat met name het productieproces van de SARS-CoV-2 LNP-vaccins niet in staat is geweest om DNA-besmetting te elimineren – en het LNP drijft die besmetting rechtstreeks de cel in.
“Tijdens de snelle ontwikkeling van de foetus is een kwetsbaar moment voor foetale cellen om vreemde DNA-besmetting te bestrijden,” zei hij.
Onderzoekers vieren de mogelijkheid voor nieuwe mRNA-toepassingen, critici zeggen dat zelfs de suggestie ‘ronduit roekeloos’ is
De onderzoekers zeiden dat het vaccin “geen waarneembare veiligheidsproblemen opleverde bij zwangere muizen en hun pups”. Ze gaven echter toe dat “het risico van genotoxiciteit op lange termijn bij de nakomelingen van met mRNA gevaccineerde moeders niet kan worden genegeerd”.
Dat gezegd hebbende, concludeerden de onderzoekers ook dat het een goede zaak kan zijn dat mRNA-vaccins snel en direct door de placenta kunnen komen, omdat het de deur opent naar nieuwe biotechnologische toepassingen.
Het biedt bijvoorbeeld uitzicht op het gebruik van mRNA-LNP-technologie voor prenatale mRNA-therapieën voor genetische ziekten en “verbreedt onze horizon op het gebied van prenatale mRNA-therapieën”.
In een reactie op deze conclusies zei Jablonowski: “Hoewel ik respect kan opbrengen voor de wetenschappers die de wetenschap bedrijven, kan ik hun conclusies niet respecteren. Ik vind hun houding ten opzichte van foetale vaccinatie ronduit roekeloos,” zei hij.
Bron: The Defender
.
