Hoewel onze politici er bij de vorming van een kabinet
over het algemeen een potje van maken, doen ze het bij onze zuiderburen momenteel
niet veel beter. De onderhandelingen zijn vastgelopen, en formateur Bart De
Wever heeft zijn opdracht teruggegeven aan koning Filip. De belangrijkste bron
van onenigheid is de meerwaardebelasting op de winst van aandelen, een heikel
punt dat de verschillende ideologische breuklijnen in het land blootlegt.
Sinds de verkiezingen van 9 juni verlopen de
onderhandelingen bijzonder moeizaam. Bart De Wever, voorzitter van de
Vlaams-nationalistische partij Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA), werd aangesteld
als formateur en kreeg de taak om een coalitie te smeden die steun zou kunnen
krijgen van een meerderheid in het parlement. Hij beoogde een zogenaamde
“Arizona-coalitie”, een combinatie van Vlaams-nationalisten, Waalse
liberalen, Vlaamse socialisten en christendemocraten.
Deze coalitie moest een politieke brug slaan tussen de
verschillende regio’s en politieke stromingen in België. Maar de kloof tussen
links en rechts, en tussen het Franstalige en Nederlandstalige deel van het
land, bleek moeilijk te overbruggen. De meerwaardebelasting op de winst van
aandelen, voorgesteld door de socialistische partij Vooruit, werd het
belangrijkste struikelblok in de onderhandelingen.
invoering van een meerwaardebelasting. Dit belastingvoorstel zou de
allerrijkste Belgen treffen en werd gezien als een cruciaal element in de
strijd tegen de stijgende staatsschuld van het land. De belasting werd
beschouwd als een symbooldossier voor links en als een manier om vermogens
eerlijker te belasten.
Aan de andere kant verzetten de Waalse liberalen van de
Mouvement Réformateur (MR) zich fel tegen dit voorstel. De MR, geleid door
Georges-Louis Bouchez, weigerde consequent in te stemmen met elke vorm van
meerwaardebelasting, zelfs in verzwakte vorm. Voor de liberalen zou een
dergelijke belasting schadelijk zijn voor het investeringsklimaat en de
economische groei van het land.
De vastgelopen onderhandelingen zorgden voor een politieke
impasse. Bart De Wever zag geen uitweg meer en gaf zijn opdracht terug aan de
koning. Dit markeert het einde van zijn poging om een Arizona-coalitie te
vormen en laat België achter zonder zicht op een nieuwe regering, 75 dagen na
de verkiezingen.
meteen nieuwe consultaties met de voorzitters van de vijf betrokken partijen:
N-VA, MR, Vooruit, CD&V en Les Engagés. Deze gesprekken zijn bedoeld om te
verkennen of er nog mogelijkheden zijn voor een hernieuwde poging tot formatie,
maar de vooruitzichten blijven onzeker.
De politieke situatie in België illustreert de structurele
problemen waarmee het land al jaren kampt. De verdeeldheid tussen het Vlaamse
en Waalse deel van het land zorgt steeds opnieuw voor moeilijke
regeringsformaties. De impasse toont aan hoe moeilijk het is om een coalitie te
vormen die alle politieke en regionale belangen kan verzoenen. Opvallend is dat
Vlaams Belang nergens wordt genoemd, terwijl de partij onder leiding van Tom
Van Grieken toch – net als de PVV in Nederland – een stevige winst heeft geboekt
en met 20 zetels de tweede partij is geworden.
.
