In Nederland wordt vrijheid van expressie, inclusief de manier waarop men zich kleedt, breed geaccepteerd en beschermd. In tegenstelling tot Marokko, waar kleding die als ‘westers en onfatsoenlijk’ wordt beschouwd niet alleen tot sociale uitsluiting kan leiden, maar ook tot juridische vervolging. Dit voorval is een schrijnend voorbeeld van de achterlijke culturele normen die nog steeds heersen in veel delen van de Arabische wereld, waar vrouwenonderdrukking aan de orde van de dag is en persoonlijke vrijheid een illusie blijft.
De situatie van L’Goumani is een waarschuwing voor iedereen die denkt dat de progressieve westerse waarden universeel zijn. Het toont aan dat, terwijl Nederland zich inzet voor gelijkheid en vrijheid, landen zoals Marokko nog steeds vasthouden aan verouderde en repressieve ideeën die in directe tegenspraak zijn met alles waar wij in het Westen voor staan. Het is geen wonder dat velen kiezen om in Nederland te blijven, waar ze niet door de staat worden vervolgd voor het dragen van een rok.
Het verhaal van L’Goumani moet ook een wake-up call zijn voor de Nederlandse politiek, die vaak naïef blijft over de integratie van immigranten uit dergelijke culturen. Het is essentieel dat wij, als samenleving, ons bewust blijven van de culturele en ideologische verschillen die nieuwkomers met zich meebrengen. We moeten erop aandringen dat de waarden van vrijheid en gelijkheid, die de basis vormen van onze samenleving, worden gerespecteerd door iedereen die hier komt wonen.
Dit incident bevestigt opnieuw de noodzaak voor een duidelijk en consequent integratiebeleid dat niet alleen de taal en werk betreft, maar ook de fundamentele westerse waarden omarmt. Als Nederland echt een land wil zijn dat vrijheid en gelijkheid vooropstelt, dan moeten we bereid zijn deze waarden te verdedigen, zowel binnen onze grenzen als daarbuiten. En dat begint met het erkennen dat niet alle culturen dezelfde waarden delen als de onze.
