Half negen op de maandag na de Feesten. De zon schijnt al fel boven Gent. Op het Sint-Baafsplein, de Korenmarkt en de Gras- en Korenlei zijn de afbraak en de opkuis al in volle gang. Vorkheftrucks en vuilniswagens rijden er tussen nachtraven die (vermoedelijk) op weg zijn naar huis. De harde werkers kunnen rekenen op een duimpje van de feestgangers. “Merci hé, gasten!”
Wie tegen die stroom in wandelt, komt vanzelf op de Vlasmarkt terecht. Het plein wordt al eens liefdevol ‘het afvoerputje van de Feesten’ genoemd, en zo ruikt het ook. Vele honderden nachtbrakers feesten gewoon door, niet beseffend hoe snel tien uur nadert. DJ Gerald Claes van de Charlatan legt in zijn dj-toren een streepje Milk Inc. op.
I would walk on water, maar veel water is hier niet te zien. Aan de togen gaan de pinten en de Irish coffees er nog steeds vlotjes door. “De sfeer zit er goed in, iedereen is vriendelijk”, zegt barvrouw Sofie. “Maar hoe langer dit duurt, hoe minder verstaanbaar mensen worden.” (Lees verder onder de foto)
Na negen uur, maar vele honderden mensen staan nog aan de dj-toren op de Vlasmarkt. — © mdd
Onnozel doen
Intussen zijn we getuige van een vrij nieuwe Vlasmarkt-traditie: van op een podium gooien de smeerders van het botramkot tientallen pluche knuffels in de massa. Kwestie van ook de feesters die vannacht geen nieuw lief vonden, niet alleen naar huis te laten gaan. We’re gonna rock, rock, rock, ’till broad daylight zingt Bill Haley. Beetje laat, beste Bill: zonsopgang ligt al uren achter ons.
Niemand op de Vlasmarkt lijkt het te beseffen, maar rond het plein sluit zich langzaam een net van politie en vuilnismannen. Ennio en Rune van Ivago zijn zelfs al aan een eerste pauze toe, en bekijken de ambiance van op een afstandje. “We hebben wat gezien, de laatste dagen”, zegt Ennio lachend. “Daarnet nam er nog iemand mijn schop, en die begon er wat onnozel mee te doen. Daar kunnen we meestal wel mee lachen, hoor.” (Lees verder onder de foto)
In de verte arriveren de eerste veegwagens. — © mdd
John doet dromen
Maar daarna roept de plicht. Rune neemt er zijn bladblazer bij en Ennio stapt weer in zijn veegwagen. Tien uur nadert. Terwijl sfeerbeheerders de bars al afsluiten met nadarhekken, legt Gerald de allerlaatste plaat op van deze Gentse Feesten. De eer is voor John Lennon, die heel het plein laat dromen van all the people, living for to-daaaay. Maar het einde van Imagine moeten we er zelf bij neuriën: tien uur is tien uur, de stekker gaat er uit. (Lees verder onder de foto)
Voetjes omhoog, Ivago komt voorbij. — © mdd
De feesters zorgen met een a capella-versie van Mia nog voor een laatste bisnummer, terwijl de politie de baan probeert vrij te maken voor de veegwagens. Dat verloopt rustig en gemoedelijk, maar niet al te snel: veel mensen blijven nog even hangen op de Vlasmarkt, om hun laatste pintje uit te drinken of voor een liefdevol moment onder de muilenboom. Als ervaren rallypiloten zigzaggen de Ivago-mannen door het volk. (Lees verder onder de foto)
De schoonmakers stappen tussen de feestvierders. — © mdd
Langzaam dunt de massa uit. Een bakfietsmoeder rijdt voorbij, terwijl haar dochtertje grote ogen trekt bij het zien van al die Walking Dead. “Gaan we nog wat zitten in Baudelo?” vraagt een meisje na een laatste groepsknuffel aan haar gezelschap. Maar helaas: daar rijden de vorkheftrucks af en aan, zoals op veel plaatsen in de stad. Wanneer de meeste feestgangers hun roes hebben uitgeslapen, zullen veel podia, plankenvloeren en bars al lang zijn afgebroken. Wanneer zijn die Patersholfeesten ook alweer?
De Vlasmarkt plakt nu nog, maar is over enkele uren weer helemaal proper. — © mdd
