De LEEGTE kun je alleen vullen met brandstof voor je eigen motor, door “informatie” te destilleren, dan wel te elimineren. Het blokkeren van informatie is moeilijk als je ermee bent opgegroeid en gevormd (misvormd). We zouden ruimte moeten houden voor de opslag en aanwending van energie. Onze harde schijf is tjokvol geprogrammeerd, hetgeen niet wil zeggen dat zoiets is te meten in empathie of intelligentie. Integendeel, je wordt geprogrammeerd (opgevoed, opgeleid, afgericht, in onbalans, onwetendheid en in het gareel gehouden) om als onderdeel van een machtige machine te functioneren. Op 23 augustus j.l. heb ik in het artikel “Het Grote Plan (A)” aangegeven, dat niets meer is zoals ik dacht dat het was. We zouden het over een andere boeg moeten gooien en dat gaan we nu in volle vaart doen.
Op de Tijdlijn NUL zien te komen, dat is de kunst.
In “De Leegte” is ons vroegere werk, de oude werkelijkheid gestaag aan het oplossen. Sommigen noemen dat “toenemende entropie”, het verbrokkelen in chaos, het oplossen van een bepaalde toestand, in dit geval de simulatie. Het is niet verdwenen, maar het is veranderd in een inerte chaos. Dat gebeurt om ruimte te geven aan wat er komt, maar wat er nog niet is. Dat voelt onwerkelijk, want je wilt het oude niet meer en je weet niet wat het nieuwe is. Je bent losgekoppeld van een opgeschorte en afbrokkelende beleving en je bent nog niet ergens op aangesloten, aangekoppeld. Je hebt dus geen referentie zodat je het gevoel hebt niet vooruit, maar ook niet achteruit te gaan. In “De Leegte” staat de tijd stil. Dat niet alleen: tijd bestaat daar niet. Er is geen dag en nacht, er is alleen licht. Daar moet ik eerst heen om te kunnen kiezen welke weg ik ga bewandelen. Het is geen bestaande weg, het is mijn weg, bij iedere stap wordt er weer een stukje aangeplakt.
Ik heb de klokken stilgezet.
In een vorig artikel vroegen we ons af of we wel weten wie we zijn en waar we vandaan zijn gekomen. We vroegen ons zelfs af, WAAR we eigenlijk zijn. Want zelfs dat weten we niet, we weten het intuïtief niet. Toen gingen we ons verdiepen in de vraag of we een kaart van de aarde zouden kunnen maken op basis van wat we logischerwijs wél weten, omdat we het kunnen meten. Dat zal nog een hele klus blijken te zijn, zeg ik gevoelsmatig.
“Ze” hebben ons op een ronddraaiende bol gezet op een oneindige reis door het luchtledige. De atmosfeer en de zwaartekracht zijn cruciaal voor ons voortbestaan.
Je kunt de tijd niet stilzetten, dus heb ik de klokken stilgezet.
Waarom zou je de klokken stilzetten? Omdat ik geen andere manier weet om de boel op NUL te zetten. En waarom zou je de boel op NUL moeten zetten? Omdat alles wat we denken te weten niet met de werkelijke gang van zaken overeenkomt. Het is niet alleen dat we niet weten WAAR we zijn, we weten ook niet eens “hoe laat het is”. We weten ons verleden niet en we weten dus ook niet waar we vandaan zijn gekomen. Het heeft ook geen zin om te vluchten in religies of andere geloofsbelevingen. Om “zekerheid” te krijgen en binding met de schepper via een tussenpersoon, ook maar iemand die iemand napraat.
Je kunt niets meer geloven en voor de waarheid aannemen. Waarom zou je dat nog doen?
Als er een groep, een systeem, een machine aan de macht is gekomen, vanuit het niets? Dan zullen ze – als ze het goed hebben gedaan – ALLES onder controle hebben. Letterlijk alles en daardoor iedereen. Als je wordt opgevoed, afgericht, opgeleid, gedrild en met jou iedereen en op dezelfde wijze, dan denk je dat geen enkele optie hebt, anders dan die ze je voorschotelen. Als er niets is omdat ze alles wat met het echte verleden te maken had, hebben vernietigd of verstopt? Dan weet je vanaf je geboorte niet wat er ooit was, dan neem je aan wat je wordt verteld en dan leer je hogere cijfers te halen. Als ze alles vanaf niets hebben opgebouwd, hoe zou je dan moeten aantonen dat het anders was? Er was immers niets. Bovendien hebben ze duizenden verhaallijnen verzonnen en in de tijd teruggerold. Dan hebben we “geschiedenis” en dan is dat ons “verleden”.
Je kunt ook de oude foto’s niet meer voor waarheid aannemen. Als het niet kon worden vernietigd, dan is het vervalst of op een andere manier geïnterpreteerd. Je kunt dat zien aan die kolossale gebouwen die nog overeind staan. Ze konden niet worden vernietigd, dus kregen ze een andere invulling. De oude gebouwen zijn de enige getuigenissen, al het andere is vervalst of verdwenen.
Ik heb besloten om de boel op NUL te zetten. Misschien dat er dan barsten in de koepel verschijnen en de mist optrekt. Ik hoef niet in een groep, ik BEN als groep al samengesteld.
De LEEGTE zal worden gevuld met wat ik toelaat en waar ik het op ga slaan, dan wel elimineer. Ik merk dat de werkwoorden “moeten” en “willen” iemands leven kunnen bepalen, Het werkwoord “willen” komt van het ego en het werkwoord “toelaten” komt vanuit intuïtie, de ziel. Het ego is een soort harde schijf, die van buitenaf wordt geprogrammeerd. De ziel zetelt tussen beide hersenhelften en heeft kennis en wijsheid meegenomen, het is “aangeboren”, het is intuïtief en in de leer der zindelijkheid worden ze vanaf dag één aangepakt. De bezetter, de machine heeft de LEEGTE gevuld. Zodat je er een onderdeel van wordt. Bij hardnekkige tegenwerking wordt er van alles en nog wat aan wapens uit de kast getrokken. In het gareel en uit balans. Opvoeding, onderwijs, religie, medicijnen, straffen en belonen. Zindelijkheid, leerplicht, vaccinatieplicht, dienstplicht, belastingplicht, aflossingsplicht, zwijgplicht, vrijwilligerswerk. Je bent als persoon geslaagd als al deze zaken zijn geprogrammeerd op je harde schijf als verlengstuk van de machine en afgekoppeld van je oorsprong. Gevangen in je eigen steeds verder degenererende vehikel, ook al denk je met veel geld je vrijheid, je gezondheid, een briljante carrière, je vrindenkring en al het andere te kunnen kopen. Zeggen we niet vaak genoeg tegen elkaar dat alles te koop is, als je maar geld hebt?
Het apparaat heeft zich van de oorspronkelijke LEEGTE meester gemaakt en jij denkt dat je dat allemaal zelf hebt gerealiseerd. Op die manier is je leven een psychologische operatie geworden, niet eens een experiment. De LEEGTE is gevuld met een simulatie, een strak geregisseerde onwerkelijkheid. Een pure vervalsing. Je bent zonder het te beseffen uit jezelf getreden en je speelt je rol. Soms met verve, soms tegen je zin. Meestal besef je het niet, ze noemen het ook wel je “onderbewuste”. Een aangepraat oerinstinct, net zo goed geprogrammeerd op je harde schijf.
Ik begrijp heel goed dat mensen nu beginnen te denken: “Waar gaat dit heen, is de auteur dezes de weg kwijt, van het padje geraakt of in het ergste geval zelfs gaan zweven?”
Hoor mij dan alstublieft nog slechts één, twee A4-tjes aan.
Als een machine voorzien van een superieure (kunstmatige) intelligentie en van onnavolgbaar vernietigend wapentuig de macht op aarde heeft overgenomen.
Als de machine op talrijke onnavolgbare manieren de menselijke wezens hebben geprogrammeerd die macht in stand te houden om hun doelen te verwezenlijken.
Als de machine alleen maar kan blijven draaien op specifieke energie die organische, empathische wezens kunnen leveren als gevolg van continue polarisatie.
Dan zou het toch ondenkbaar zijn dat dit apparaat NIET alles onder controle heeft, initieert, polariseert, visualiseert, instigeert, regisseert, faciliteert, entameert, stimuleert, stigmatiseert, omkeert, nog eens omkeert en op het juiste moment ALLES gericht in de soep laat lopen?
ALTIJD in het nadeel van de organische mens.
Hierboven schreef ik al: “Je bent zonder het te beseffen uit jezelf getreden en je speelt je rol.”
Zonder het te beseffen werk je in die rol volledig mee aan het continueren van de machinaties van het apparaat. Iedere beweging binnen het systeem die je maakt genereert energie voor de machine. Het maakt niet uit of je voor of tegen bent, of je je wel of niet verbindt met een groep, zelfs mijn schrijfsel hier en nu zorgt ervoor dat er “ergens ter wereld” weer iets anders in een tegengestelde beweging komt, waardoor er hoe dan ook negatieve energie ontstaat en de machine energie kan blijven tappen.
Zou je het “uit jezelf treden” – nu we dit weten – ongedaan kunnen maken?
Het omgekeerde van het “uit jezelf treden” is het weer “naar binnen gaan”. Ik denk dat dat een nobel streven is, maar onbeschrijflijk moeilijk, procesmatig complex en langdurig. Iemand die een leven lang aan het systeem heeft “geleverd” zal daar niet zomaar mee stoppen en de boel “terugdraaien”. Dus kan het in één beweging of moet het in stapjes? En werkt het dan nog wel, die geleidelijkheid in stapjes methode?
Een variant op “geld” als bron van energie.
Kinderen barsten van de energie, hebben tijd in overvloed, maar zijn hulpbehoevend gemaakt.
Volwassenen hebben nog steeds energie, kunnen zichzelf op het eerste gezicht redden, maar hebben altijd tijdgebrek.
Ouderen hebben ogenschijnlijk tijd in overvloed, worden hulpbehoevend gemaakt en geen energie meer.
De ouderen leveren geen energie meer. De tijd glipt hen door de vingers en door ze hulpbehoevend te maken wordt er een ander soort energie gecreëerd: geld. Dat met behulp van de vol functionerende vergiftigingsmethoden van het apparaat kan dat geld dan weer in de voor de machine broodnodige negatieve energie worden omgezet met de bekende methoden van polarisatie, etc.
Het “naar binnen gaan” zou eigenlijk moeten worden voorkomen door de kinderen niet “uit te laten treden”. Volwassenen en ouderen kunnen het best als voorbeeld dienen. Ieder doet zijn of haar eigen stapje terug.
Het machts- en geweldsmonopolie.
Wat zijn de consequenties van het wereldwijde machtsmonopolie die ons leven van A tot en met Z bepalen?
Het wapen van verdeeldheid beheerst ons korte leven. Er is altijd onbalans. De machinaties van het apparaat zorgen voor verdeeldheid en onbalans. De geprogrammeerde mens wil die onbalans wegwerken. Het apparaat ziet toe op het resultaat en de continuering van de onbalans.
Eén van de consequenties is dat bij iedere “actie” die je als geprogrammeerde mens onderneemt, je dat machtsmonopolie voedt. Het maakt niet uit wat je doet, zegt of zelfs denkt. Op een actie volgt altijd een “reactie”, ook al zie je die niet. Alles bewerkstelligt iets, zo werkt een organisch systeem. Energie gaat nooit verloren, het wordt alleen “overgeheveld” en gaat in een andere vorm verder. Het lied van verdeeldheid is een gebed zonder eind.
Er is geen links, er is geen rechts; er is politiek.
Er is geen vriend, er is geen vijand; er is oorlog.
Er is geen goed, er is geen fout; er is veroordeling.
Er is geen communist, er is geen kapitalist; er is geld.
Er is geen Ajax, er is geen Feijenoord; er is kaartverkoop.
Er is geen Trump, er is geen Poetin; er is shitshow.
Er is geen Deep State, er is geen White Hat; er is teleurstelling.
Er is geen christen, er is geen moslim; er is strijd.
Er is geen Engels, er is geen Frans; er is miscommunicatie.
Er is geen Nederland, er is geen België; er is een grenspaal.
Er is geen Notre Dame, er is geen Taj Mahal; er is een megaconstructie.
Er is geen zwart, er is geen wit; er is een ras.
Er is geen woede, er is geen angst; er is manipulatie.
Er is geen licht, er is geen duister; er is reflectie.
Er is geen aardbol, er is geen plateau; er is onwetendheid.
Er is geen ziekte, er is geen genezing; er is vergiftiging.
Er is geen zonde, er is geen vergiffenis; er is schuldgevoel.
Er is geen moed, er is geen lafheid; er is angst.
Er is geen main stream, er is geen alternatief; er is desinformatie.
Er is geen begin, er is geen eind; er is hier en er is nu.
Hoe kom je terug bij jezelf, in het Hier & NU en in de LEEGTE?
Door eliminatie van de tweedeling en dus de energetische uithongering van een superintelligentie. Het is letterlijk de mens tegen de machine. Géén simulatie maar de werkelijkheid. Dit is de enige niet geregisseerde tegenstelling of polarisatie. Je kunt nooit zeggen en daarmee jezelf ontkennen:
“Er is geen mens, er is geen machine; er is LEEGTE.”
Daar draait het om en niet om al die kunstmatige geënsceneerde tegenstellingen, waarvan ik er hierboven een paar heb genoemd. Hoe makkelijk je erin trapt, maken we iedere dag mee. Overschat jezelf niet, maar onderschat jezelf ook nooit. Vel geen oordeel over jezelf door anderen erin te betrekken; hoe een geweldige titanenstrijd is dát!
Laat geen energie weglekken en gebruik het voor dat gevecht. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar het besef alleen al is de eerste slag binnenhalen. Het is een psychologische operatie, een oorlog tegen de opstanding in ons bewustzijn. Het is het repareren van wat ze hebben gesloopt, de verbinding met onze oorsprong.
De enige vraag die zich daarbij nog voordoet: door wie zijn wij gemaakt? Was het een schepper van het licht, of was het de machine.
Dat weten we niet, maar daar komen we nog wel achter.
De echte “infectie”.
In het eerste geval weten we dan waar we vandaan zijn gekomen en in het tweede geval weten we dat ook, want dan zijn wij hoogstwaarschijnlijk door de schepper “geïnfecteerd” met een geweten. Met empathie, met een ziel. We zijn immers bezig de schepping te vernielen met onze “vooruitgang”, een pertinente doodzonde, als je het mij vraagt. We kunnen beter weten en tegen beter weten in verwoesten we zoveel mogelijk in ons korte leven, ook al beseffen we ons dat niet meer. Daarom wordt nu door het apparaat alles op alles gezet om de organische mens te robotiseren. Dat lukt lang niet bij allemaal, dat is duidelijk te zien. Maar wel heel veel, vooral onder de kinderen, waarvan er overigens ook al heel veel niet meer zijn te redden.
Je zou van dit hele verhaal afstand kunnen nemen door te zeggen: “Eerst zien, dan geloven.” Je kunt dan vervolgens je eigen LEEGTE opzoeken, je eigen weg kiezen of afwachten en achterover leunen om het overzicht te houden…… Iedere ziel is daar vrij in, gelukkig.
De enige manier om een kunstmatig denkend mechanisme te stoppen is door er geen brandstof meer in te stoppen en er je eigen motor mee op te starten. De superintelligente machine heeft daar geen antwoord op, omdat het systeem niet voor zijn eigen brandstof kan zorgen.
Een al meer dan 200 jaar voortwoekerende oorlog tegen de mensheid is verzand in een psychologisch gevecht om het voortbestaan van óf de mens, óf de machine. Hopelijk wordt de machine onklaar gemaakt en liever nog volledig geëlimineerd voordat de volgende catastrofale nulstelling onze leefomgeving treft.
.
