Maar dat gevoel van verbondenheid is inmiddels als sneeuw voor de zon verdwenen. Volt, de partij die altijd zo prat gaat op inclusiviteit, faalt opzichtig als het aankomt op échte daadkracht. “Onze zorgen over antisemitisme worden genegeerd, onze angst wordt niet serieus genomen, en na het zwakke optreden van Marieke Koekkoek tijdens het Kamerdebat, hebben we het vertrouwen definitief verloren.”
De brief van de Joodse leden legt de vinger op de zere plek: Volt profileert zich als een inclusieve partij, maar blijkt in de praktijk vooral uit te blinken in loze retoriek. Het optreden van Koekkoek tijdens het Kamerdebat was een teken aan de wand. Terwijl antisemitische incidenten in Nederland toenemen, koos zij ervoor om de focus te verleggen en de schuldvraag te bagatelliseren. En dat is niet alleen laf, het is gevaarlijk.
Als partij die pretendeert op te komen voor alle minderheden, heeft Volt hier een gigantische kans gemist. De Joodse leden die nu de deur achter zich dichttrekken, waren ooit de motor van de partij. Ze wilden een inclusieve en progressieve beweging, maar zijn nu tot de conclusie gekomen dat Volt niet de veilige haven is die ze zochten. “Wij zien mensen die zogenaamd opkomen voor alle minderheden, maar dit niet doen als het gaat om Joden.”
Het is duidelijk: de pleuris is uitgebroken bij Volt. De partij die ooit progressieve waarden wilde uitdragen, is nu vooral bezig met wegkijken, bagatelliseren en het uitspreken van loze woorden. En dat komt hard aan bij diegenen die hun hart en ziel in de beweging hebben gestoken. Volt heeft hiermee niet alleen leden verloren, maar ook geloofwaardigheid. En dat laatste is voor een partij die nog maar net voet aan de grond probeert te krijgen, misschien wel de grootste klap van allemaal.
.
