Klokslag 10 uur ging de poort van de Sint-Salvatorskathedraal open en zagen de meer dan zeshonderd aanwezigen hoe hun voormalige burgemeester in een witte kist door zijn nabestaanden werd binnengedragen. Patrick Moenaert overleed vorige week woensdag op 75-jarige leeftijd na een lang gevecht tegen kanker. (Lees verder onder de foto’s)
De nabestaanden dragen de kist naar binnen. — © ktb
Meer dan zeshonderd aanwezigen wonen de dienst bij. — © ktb
Van 1995 tot 2012 was Moenaert burgemeester van Brugge. “Een superburgemeester. Een warme burgemeester. Een krak van een burgemeester. Een voorbeeld voor de mensen, een burgemeester van het volk, een burgemeester uit de duizend”, overliep huidig burgemeester Dirk De fauw enkele van de vele reacties op zijn overlijden.
Wat volgde was een open doekje voor zijn voorganger, met onder meer de Brugse deelname aan Euro 2000, de titel van culturele hoofdstad van Europa en natuurlijk de oprichting van het Concertgebouw als enkele van zijn bijzonderste verwezenlijkingen. Maar De fauw dankte ook zijn familie, die hem steunde in zijn carrière. “Ook dankzij jullie kon hij vele jaren een topburgemeester zijn.” (Lees verder onder de foto)
Burgemeester Dirk De fauw spreekt woorden van lof over zijn voorganger. — © ktb
Daarna werd de begrafenisplechtigheid een bloemlezing aan de mens Patrick Moenaert. Greet Verleye, die jarenlang met hem samenwerkte als woordvoerder van de stad Brugge, portretteerde hem als een charismatisch man met een groot gevoel voor humor die vrienden maakte overal waar hij kwam. En die vrienden bleef hij steeds trouw. “Hoe druk je ’t ook had, voor een afspraak met vrienden had je altijd tijd.”
Forse boom
Zijn jongere broer Herbert vertelt hoe veel van zijn latere interesses en engagementen, zoals zijn sociale bewogenheid en liefde voor muziek, wortelden in zijn jeugd. Hij schetst hoe hij al in zijn studentenjaren, als preses, een groep wist samen te houden. “Patten groeide uit tot een forse boom met diepe wortels. Maar ook stevige bomen, zelfs als ze goed omringd zijn, hebben het eeuwige leven niet.” (Lees verder onder de foto)
Terwijl het miezert, volgen ook buiten enkele tientallen Bruggelingen de plechtigheid op groot scherm. — © ktb
Dochters Elly en Liza omschrijven hun vader, in een brief voorgelezen door zijn schoonzonen, als een warme en aanwezige vader, ondanks zijn tijdrovende carrière. “Je was veel weg, maar de zondag was voor ons.” En ze vertellen over het overlijden van zijn dochter Franneke. “De dood van onze zus, jouw oogappel, was hard. Maar als gezin bracht het ons nog dichter bij elkaar.”
Gevochten als een leeuw
“De laatste maand ging het snel, de laatste dagen nog sneller”, aldus zijn dochters. “Gelukkig had je mama altijd aan je zijde: je engel, of zoals je zelf zei, je fenomeen. Wat zij voor jou gedaan heeft, is bovenmenselijk te noemen.”
“Je hebt gevochten als een leeuw en je hebt je rust meer dan verdiend. Maar wat zullen we je missen”, eindigen ze hun brief.
Melodie klinkt verder
Emotioneel werd het ook toen Moenaerts kleinkinderen het woord namen. “We zagen je achteruitgaan, van traag naar snel, maar vanbinnen hielden we toch moed. De moed die jij zelf twintig jaar hebt uitgestraald als geen ander. Rust zacht lieve opa, wat zullen we je missen”, zegt kleinzoon Tuur.
“Je laat een enorme leegte achter”, aldus kleindochter Emma. “Ik heb je altijd bewonderd en zal dat blijven doen. Hoe je ons stil kreeg met je gitaar, dat zijn momenten die ik echt altijd bewaar. De snaren zijn nu stil maar jouw melodie klinkt verder.”
