De hysterie rondom Joost Klein houdt aan, en het Eurovisie Songfestival maakt zichzelf wederom belachelijk. Het internationale bestuur van het Songfestival heeft besloten de diskwalificatie van Klein te steunen, en dat is ronduit schandalig. Bakel Walden, de voorzitter van de zogenaamde Reference Group, sprak met Eurovoix en verdedigde deze absurde beslissing. De Reference Group bestaat uit delegatiehoofden, uitvoerend producenten van eerdere edities en songfestivalbaas Martin Österdahl. Hun taak zou zijn het evenement soepel te laten verlopen, maar ze hebben gefaald op epische schaal.
Joost Klein werd door de Eurovision Broadcasting Union (EBU) gediskwalificeerd na een incident waarbij hij een cameravrouw zou hebben bedreigd. Volgens zijn advocaat heeft Klein enkel de camera weggeduwd, zonder enige bedreiging. Maar nee, de EBU besloot dit op te blazen tot een staatszaak. Walden sprak met holle woorden over duidelijke gedragsregels en consequente handhaving. Wat een farce! Dit is niets meer dan een showproces om hun eigen falen te maskeren.
Het Songfestival heeft zich ontwikkeld tot een circus van politieke correctheid en bureaucratische waanzin. Het incident met Joost Klein is slechts de laatste in een lange reeks van misstanden. Dit jaar werd de deelname van Israël fel bekritiseerd, en winnaar Nemo moest de non-binaire vlag naar binnen smokkelen omdat die aanvankelijk werd geweigerd. Dit toont aan hoe de EBU faalt in het respecteren van inclusiviteit, ondanks hun holle retoriek.
Walden beweert dat de EBU een “opknapbeurt” nodig heeft. Geen twijfel mogelijk! Dit orgaan heeft zichzelf bewezen als incompetent en hypocriet. In plaats van zich te richten op de werkelijke problemen en de essentie van het Songfestival – muziek en cultuur – blijft de EBU vastzitten in hun bureaucratische spelletjes.
De behandeling van Joost Klein is een smet op de toch al vervaagde glans van het Eurovisie Songfestival. Deze diskwalificatie is niet alleen een schande voor Klein, maar ook voor het festival zelf. Het Eurovisie Songfestival moet zich dringend herpakken en terugkeren naar zijn oorspronkelijke doel: een viering van muziek, cultuur en diversiteit. De huidige koers, gedreven door politieke correctheid en angst voor controverse, leidt alleen maar tot verdere verdeeldheid en onvrede.
Het is tijd dat de EBU en haar leiders wakker worden en hun verantwoordelijkheid nemen. Het festival moet bevrijd worden van de verstikkende greep van bureaucratie en politiek correct denken. Alleen dan kan het Eurovisie Songfestival weer de viering worden die het ooit was. Het is tijd voor een revolutie in Davos en een einde aan de heerschappij van de onwetenden.
