Uit onderzoek van Agrifacts blijkt dat natuurbeheerders veel percelen ‘goedkopere’ grond inruilen voor natuur waarvoor zij meer subsidie ontvangen. Dit gebeurt als gevolg van de ‘stikstofcrisis’, waardoor de landbouw wordt beperkt en de bouw van woningen bemoeilijkt wordt. Ondanks de zorgen van natuurorganisaties over kwetsbare natuur, lijkt het erop dat zij niet altijd optimaal handelen om deze natuur te beschermen. De vergoeding die natuurbeheerders ontvangen voor het beheer van natuur is sterk afhankelijk van het natuurtype. Zo ontvangt men bijvoorbeeld slechts 25,61 euro per hectare voor hoogveenbos, terwijl dit bedrag voor nat schraalland maar liefst 2549,63 euro per hectare is. Dit roept vragen op over de intenties van natuurorganisaties en heeft geleid tot kritiek van columnisten, zoals Marianne Zwagerman en oud-Europarlementariër Rob Roos. Zij beschuldigen de natuurorganisaties van het creëren van ‘moeras’ in plaats van echte ‘groene’ natuur, en noemen dit ‘milieumaffia’ en ‘EcoStalinisme’. Ondertussen blijven natuurorganisaties pleiten voor meer bescherming van kwetsbare natuur, terwijl anderen pleiten voor het stopzetten van subsidies aan deze organisaties. Het is een complex vraagstuk waarbij verschillende belangen en perspectieven spelen.
.
