We verdelen onze tijdlijn in twee hoofdlijnen sinds we in de gaten hebben gekregen dat alles wat we denken te weten grotendeels niet klopt. Dat komt ook omdat ons geheugen niet functioneert zoals het moet. De tijdlijn waarin we nu leven begon ongeveer 250 à 300 jaar geleden, met een of andere rampzalige, wereldwijde gebeurtenis, waarin water en modder de hoofdrol speelden. In de periode daarvoor zag de wereld er compleet anders uit, althans dat denken wij nu. Over ons verleden ligt een dikke deken van verwarring, in onze hoofden is het nevelig en heerst de onwetendheid. Misschien waren onze voorouders hier al miljoenen jaren bezig met een Hogere Missie en het verzorgen van de Tuinen van Iemand, Ergens. Niet als slaaf, maar als onderdeel. Toen er zich een ongecontroleerde infectie in ons rijk nestelde, zijn er misschien hulptroepen gemobiliseerd om in de eerste plaats de infectie geen kans te geven en in de tweede plaats de mensen hun Hogere Missie te laten uitvoeren.
Als ik in de titel “feminisme” combineer met “afbraak”, dan is dat slechts een enkel voorbeeld van wat we een infectie noemen. Het gevecht om onze geest is in volle gang en het zijn alleen wij, de mensen, die met de kennis van de Ouden, die zijn verdwenen, die infectie kunnen liquideren. Maar dan moet je eerst weten hoe het zich manifesteert en het is zeker dat bepaalde gebeurtenissen hier op aarde een boodschap zijn geweest.
Naar verluidt is het “feminisme” door de zittende macht bedacht om vrouwen aan het werk te krijgen en daarmee een extra bron van inkomsten te genereren via de belastingwetgeving. Het is een aannemelijke verklaring, maar zoals met alles zal er wel wat meer achter hebben gezeten.
Soms vragen wij ons af: “Waartoe zijn wij hier op aarde?” Wat is het doel, de missie, wat moet er worden bereikt. En worden we daarop afgerekend, zonder dat we weten wat we hier komen doen. Dit lijkt mij nogal onrechtvaardig en typisch een mentale vervuiling veroorzaakt door een infectie, laten we zeggen een intelligent, maar puur reactief monster met voortdurende honger.
Een reactief monster?
Ja, want zoals het met alles gaat: er is actie en reactie met ertussen een onmeetbare fractie van een seconde een toestand van inertie. De brievenbusgleuf waar onbalans wordt ingevoegd. Deze variant heb ik nu net even zelf bedacht, of waarschijnlijker, ingegeven door mijn hogere zelf. Het probleem waar we hier mee te maken hebben is complex en vooral: onzichtbaar. Je kunt pas iets meten als het resultaat groot genoeg je recht in je gezicht aanstaart of uitlacht.
Ik noem het een reactief monster omdat het alleen functioneert als wij de energie leveren. Er gebeurt iets onverklaarbaars en geheimzinnigs, waar wij op (moeten) reageren, waarna dat monster aan het infuus kan. Het zijn eigenlijk gewoon wat stiekeme, achterbakse trucjes die met regelmaat op ons worden losgelaten en één van de hogere doelen is verdeeldheid, dualisme, polarisatie, hoe je het maar noemen wilt. Het lukt (bijna) altijd. Zo is dat met de introductie van het zogenaamde feminisme ook gegaan. Je stampt een systeem uit de grond, waarbij eerst de vrouwen worden gediscrimineerd alsof het mislukte menselijke creaturen zijn, slechts geschikt voor het baren van kinderen en het huishouden. Ze hebben niets te zeggen. Dan kan het niet anders dan dat er kerels in hun elitaire mannengenootschapjes opstaan die besluiten bepaalde vrouwen op te stoken onder de dekmantel van “gelijke rechten”. Wat er daadwerkelijk gebeurt is nog veel erger: vrouwen moeten mannen imiteren. Dat is feminisme. Feminisme is devolutie en afbraak met een specifiek doel. De bijvangst is roofgeld voor de belastingdienst.
Onze missie
Ik schop ongetwijfeld tegen allerlei heilige en tegenwoordig hippe woke huisjes aan, maar het is zoals het is: vrouwen kunnen alleen een mannelijke maatschappelijke ladder beklimmen, mochten ze behoefte hebben om gelijke rechten uit te oefenen. De trap in de midscheeps die ik nu moet uitdelen: onze missie als menselijke wezens is creatie, het zorgen voor zetels ten behoeve van nieuwe zielen. Alleen de combinatie man/vrouw kan dit. Alle andere variëteiten zijn gekunstelde, overbodige experimenten die niets toevoegen aan het mooi maken van onze wereld. Het echte creëren is een gave die nooit kan worden geïmiteerd, ook niet door een reactief monster of een apparaat. Dat blijkt uit alles, want de daadwerkelijke evolutie is afbraak en het gesloopte vervangen door een gemankeerde kopie. Wij zijn hier dus niet om ons voort te planten, maar om een mooie wereld te creëren voor nieuwe scheppende wezens. Het liefst nieuwe wezens met een hoger bewustzijn die de infectie beter te lijf kunnen. We zijn hier niet om afbraakmonsters ter wereld te brengen.
Afbraakmonsters?
Er is inderdaad voortdurend van alles aan gedaan om de schepping naar hun hand te zetten. Omdat het maar niet goed wil lukken laat men nu alles vibreren met kunstmatige intelligentie en transhumanisme. De coronapandemie was een testrun. Je ziet nu dat alles en iedereen resoneert met kunstmatige intelligentie, waarbij voor- en tegenstanders gerobotiseerde algoritmen (A.I.) gebruiken om hun punt te maken; ondergetekende incluis. Iedereen heeft het er over, het zal dus wel gepland zijn. Misschien lukt het beter dan hun apenpokken of mazelenvirus verhaaltjes. Dat feminisme is uitgewerkt en heeft in feite zijn missie volbracht. Vrouwen is wijsgemaakt dat als ze mannen voorbij willen streven ze eerst jun methoden moeten kopiëren in plaats van authentiek te blijven. dat doet pijn, nietwaar?
Een uitleg in verschillen en overeenkomsten
Als je iets wilt creëren kun je dat volgens mij het beste doen met om te beginnen twee verschillen te harmoniseren. Die verschillen zijn bijna te schetsen met het kenmerk “tegenpool”, maar dan anders. Zoiets:
MAN VROUW CREATIE
Alle andere combinaties creëren niets en zeker geen nieuwe zetels voor nieuwe wezens met een hoger bewustzijn. Er worden geen sterren meer geboren als het aan het apparaat ligt. Degenen onder de mensenmassa die dat allemaal verkondigen zijn feitelijk al afgekoppelde non humane onderdelen van de infectie. Wat moet je anders maken van figuren die wauwelen over de zegeningen van A.I. en beweren dat de boel hier met 10% van het bestand aan mensen ook wel blijft lopen. Mits dat restant is aangepast aan de behoeften van iets, ergens. Of zouden deze kwibussen het beste met de mens voor hebben door ze uit te roeien en daarmee het apparaat, de bron van alle ellende, te hebben uitgeschakeld? De logica van een machine: je lost het probleem op door het te vernietigen.
Het doel van ons bestaan.
Laten we het vereenvoudigen en een bepaalde natuurlijke rolverdeling toepassen op de twee typen mens, die zorgen voor creatie. Laten we ze oneerbiedig en koudbloedig in klassen en eigenschappen indelen, in goddelijk vrouwelijk en mannelijk:
Goddelijk vrouwelijk
Verzorgend, creatief, voelen, wijsheid, verbonden, bewustwording, ontvankelijk
Goddelijk mannelijk
Logisch, gefocust, veerkrachtig, gedisciplineerd, analytisch, verantwoordelijk, moedig
Als je dat integreert ontstaat er iets nieuws en unieks. Alleen al de eigenschappen zijn specifiek toe te schrijven aan de man of de vrouw. Als dat geen hogere missie is, weet ik het ook niet meer.
Nu gaan we devolutie plegen door verstoringen aan te brengen. Het doel is, dat er iets wordt gecreëerd wat als gevolg van ongebalanceerde entiteiten – want het zijn natuurlijk geen echte, authentieke mensen meer – nog veel meer ongebalanceerde entiteiten ter wereld komen, die op hun beurt ook weer voor onevenwichtig nageslacht zorgen als er niets aan wordt gedaan. De eigenschappen zijn 180 graden omgedraaid:
Het onevenwichtige vrouwelijke
Slachtofferrol, egoïstisch, afhankelijk, manipulatief, onzeker, jaloers, kleinzielig
Het onevenwichtige mannelijke
Ontwrichtend, controlerend, beledigend, inconsistent, invaliderend, bekritiserend, agressief
Ik kan uit de opsomming voor het onevenwichtige mannelijke opmaken hoe je kunt slagen in een maatschappij die WIJ niet hebben gecreëerd.
Vrouwen in de slachtofferrol, afhankelijk en onzeker zullen het in de feministische visie niet ver schoppen, daar heb je andere typen “vrouw” voor nodig. Die zullen meer eigenschappen van de ongebalanceerde kerel over moeten nemen, een nieuwe rol spelen, als het ware, want meer is het niet: een theateropvoering. En dit stuk is geschreven door het apparaat, ieder zijn rol en ieder zijn deel in dit schouwtoneel. Kort door de bocht: alleen als je over lijken gaat, breng je iets tot stand, ook al laat je een ander het vuile werk doen.
Kortom.
Het identificeren van de infectie wordt ons met de dag makkelijker gemaakt. Daar zouden we van moeten profiteren en zeggen wat we denken, niet zeggen wat er is geprogrammeerd. Soms is het beter te zwijgen en helemaal NIET te denken, omdat alles in het Universum blijft hangen, ook gedachten. Als we vervallen in de frequenties van de onevenwichtige mannelijkheid, ook als vrouw, dan hebben we het in feite tegen onszelf. Het is zaak in eerste instantie onze eigen energiezone intact te houden en sterker te maken. De laatste maanden betrap ik er mijzelf op, dat krantenberichten of overheidsnieuws mij op de lachspieren werkt. Je kunt met de beste wil van de wereld niet meer serieus nemen wat voor een dood element in de blote reet de waarheid zegt te verkondigen. Of het nou oorlogshitsers van de NATO zijn, wetenschappers met een nieuw medicijn, A.I. dat de wereld over gaat nemen, of een nieuwslezer die met een bezorgde blik voor de zoveelste pandemie waarschuwt. Het zijn allemaal verklede clowns, politiek correcte dode entiteiten die niet meer door mijn energiezone kunnen breken. Ieder “nieuwtje” of mededeling, wat dan ook uit een bepaalde hoek, moet je eerst even decoderen en vervolgens wordt het een mop. Iedere dag een paar moppen tappen en je energiezone is weer hersteld, dan wel versterkt. Uiteraard zijn er talloze levende entiteiten, weliswaar volledig geprogrammeerd, die meehuilen en het allemaal als een drama opvatten en het zeker niet zien als moppentapperij. Daar moet je voorzichtig mee zijn, dan kun je beter zwijgen.
.
